Eimreiðin - 01.09.1902, Blaðsíða 7

i6j
sjóðsins eða að sögn 3200 kr. var í einu eytt til þinghúsbygg-
ingar. Svo hallaði mjög árferði um og eftir 1860; þá var lund-
inn farinn að ganga til þurðar fyrir hina óhappasælu netaveiði, sem
eyjarbúar búa að þann dag í dag, og munu seint bíða bætur
fyrir, og svo vóru hér oftast fiskileysisár allan tímann frá 1860—
1880, aðeins fá meðalár, að því er kom til afla af sjó, með því
að góður hákarlsafli bætti sum ár talsvert úr hinum laklega þorsk-
afla. Afleiðingin af þessu bága árferði samfara ómegðarauka —
því nú vóru börnin að mestu hætt að deyja úr ginklofanum —
var sú, að óðum þyngdi á sveitinni, og eftirstöðvum sveitarsjóðs-
ins var eytt að fullu og öllu nokkru fyrir 1870. Tala ómaga og
þurfamanna varð um 1870 gífurlega há. Hæst er ómagatalan far-
dagaárið 1871—72, 64 og 23 þurfamenn að auki, en gjaldendur
aðeins 70. Útsvörin vóru fardagaárin 1869—72 um og yffr 4500
kr. hvert ár; þar af var lagt á allar 3 verzlanirnar frá 1300—
1500 kr. Hið fyrsta ár, sem hreppsnefndin gefur reikning fyrir
(1875—76), eru ómagar 52, þurfamenn 20, gjaldendur 73, útsvör
3200 kr. En fardagaárið 1899—1900 eru ómagar 21, þurfamenn
6, gjaldendur 122, aukaútsvör og tíundir nær 1700 kr. En þess
ber að gæta, að nú eru ný sveitargjöld komin á, sem eigi þekt-
ust á 8. tug aldarinnar framanverðum, sem sé til barnaskóla,
sýslugjalda o. fl., og námu þau gjöld árið 1899—19OO um 700 kr., svo
að þeim frádregnum vóru útsvörin aðeins 1000 kr. eða minna en
'14 hluti af því, sem sömu gjöld námu um 1870. Eetta er auð-
sjáanlega mikil framför, þar sem öll útsvörin að viðbættum hinum
nýju gjöldum eru aðeins rúmlega *■/» af útsvörunum um 1870, og
koma auk þess á miklu fleiri gjaldendur. í stað þess, að sveitin
átti engan sjóð 1870, á hún nú nær 2500 kr. og auk þess 500
kr. í söfnunarsjóði landsins, sem eru óhreyfanlegar. Sjóður þessi
er nú orðinn með vöxtum og vaxtavöxtum 725 kr., og getur, er
fram líða stundir t. d. eftir 1—2 aldir, orðið verulegur styrktar-
sjóður sveitarinnar. Eftir aldamótin er leyfilegt, ef þess þykir
við þurfa, að eyða s/4 hlutum vaxtanna, en aldrei má eyða meiru
en 9/10 þeirra; x/i0 á um aldur og æfi að leggja við höfuðstólinn.
Styrktarsjóður handa alþýðufólki mun nú fara að bjarga ein
stökum mönnum frá því, að verða sveitarfélaginu til þyngsla.
Eetta er gleðileg breyting til hins betra, því sveitarþyngslin hafa
lengi verið eitt af landsins og einnig vorum þungu meinum, jafn-
vel stundum hrein og bein vandræðamál, álögurnar sumstaðar nær