Eimreiðin - 01.09.1902, Side 55

215
höfðu mist aðdráttarafl sitt. Jafnvel herra Hamlin var feginn að
yfirgefa Simpson’s Bar. Með hepni hafði hann rekið þar erfiðu
iðnina sína og unnið stórfé. En 50 dollarar vóru í raun og veru
alt, sem hann átti eftir af því. »Ef ég væri beðinn,* sagði hann
nokkru síðar, »að benda á notasælt smáþorp, þá mundi ég
undir eins benda á Simpson’s Bar. þar getur íþróttamaður, sem
vill hætta við iðn sína og sækist eigi eftir peningum, stöðugt
hreyft hönd sína. En þar er ekki tilvinnandi að vera fyrir ungan
mann, sem hefir fyrir mörgum að sjá og þarf því að reka iðn
sína af alefli.« Fjölskylda herra Hamlin’s vóru aðallega fullorðnar
konur. Pessi orð lýsa því fremur fyndni hans en framfærslu-
skyldum.
Kvöld þetta sátu þeir, sem hann átti við með orðum þess-
um, þöglir og hreyfingarlausir. Kom það bæði af leti og skorti
á hressingu. Jafnvel skyndilegt hófabusl fyrir utan dyrnar gat
eigi vakið þá. Aðeins Dick Bullen hætti að skafa pípu sína og
leit upp. En enginn hinna sýndi á nokkurn hátt, að hann þekti
eða kannaðist við manninn, sem kom inn.
Reyndar þektu þeir- manninn mjög vel. I Simpson’s Bar var
hann kallaður Gamli. Hann var ef til vill fimtugur að aldri,
en var farinn að hærast og hárið orðið dálítið gisið. Annars
var hann ern og unglegur að útliti. Eigi geðjaðist mönnum mjög
vel að yfirbragði hans. Og í svip hans var hægt að lesa afar-
skjótar breytingar hugsana og tilfinninga. Pað var auðséð, að
hann var nýkominn úr fjörugu samkvæmi. Hann tók því í fyrstu
ekki eftir alvöru lagsmanna sinna, klappaði glaðlega á herðar þess,
er næstur sat, og kastaði sér niður í auðan stól.
»Félagar! það var ágætt, sem ég heyrði rétt áðan. lJiö
þekkið hann Smiley hérna fyrir handan — Jim Smiley — skrítn-
asta náungann í Simpson’s Bar? Já, Jim sagði núna ágæta sögu
um« ....
»Smiley er b................asni,« tók ruddaleg rödd fram í
fyrir honum.
»Smiley er ekkert annað en b...........þefdýr,« bætti annar við
með draugslegri röddu.
fögn fylgdi orðum þessum. Gamli leit skjótum augum í
kringum sig á félaga sína. Síðan breyttist svipur hans smátt og
smátt. ^Pað er satt,« sagði hann gætilega eftir nokkra þögn,
»já, auðvitað er hann nokkurs konar þefdýr og allmikill asni.« Hann