Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1902, Qupperneq 61

Eimreiðin - 01.09.1902, Qupperneq 61
221 f’að varð þögn, sem virtist benda á, að Gamli nuggaði af öll- um kröftum. »Skemtið þið ykkur vel þarna inni, pabbi?« sagði Johnny. »Já, litli sonurinn minn.« »Á morgun eru jólin. — Er það ekki rétt?« »Jú, litli sonurinn minn. Hvernig líður þér nú?« »Betur. Nuggaðu dálítið neðar. Hvað eru jólin? Hverja þýð- ing hafa þau?« »Jólin, jú, þau eru — dagur.« Pessi nákvæma skýring virtist vera nægileg, því nú var nuggað í þögn. En brátt tók Johnny aftur til máls: »Kerlingin segir, að alstaðar nema hér í húsinu séu öllum gefnar jólagjafir. — Og svo illmælti hún þér. — Hún talar um mann einn, sem nefndur er Sandy Claus.1 Hann er ekki hvítur maður, heldur nokkurs konar Kínverji. Hann kemur á jólanóttina niður gegnum reykháfinn, gefur börnum gjafir — drengjum eins og mér — og lætur þær í skóna þeirra. Petta reyndi hún að telja mér trú um. Nú, nú, pabbi, hvar ertu að nugga, — þú ert heila mílu frá verkjarstaðnum. Hún bjó alla þessa sögu til — er ekki svo — til þess að stríða mér og þér? Nuggaðu ekki þarna. — Hvað gengur að þér, pabbi?« fað varð svo hljótt og kyrt í húsinu, að hægt var að heyra stunur grenitrjánna, er stóðu rétt fyrir utan það, og fall regndrop- anna. Johnny hélt áfram og talaði í hálfum hljóðum: »Vertu nú rólegur, pabbi, því mér er mikið að batna. Hvað eru félagarnir að gera þarna inni?« Gamli opnaði dyrnar í hálfa gátt og gægðist inn. Gestir hans sátu þar glaðir við borðið. Fyrir framan þá lágu nokkrir silfur- peningar og tóm peningabudda úr leðri. »Peir eru að veðja um eitthvað — ofurlítið spil. Peir skemta sér vel,« sagði hann við Johnny og byrjaði aftur að nugga. Eftir nokkra þögn sagði Johnny hugsandi: »Ég hefði gaman af að taka þátt í því og vinna dálítið af peningum.« Gamli ítrekaði skyndilega »gamla formálann« sinn: Ef Johnny 1 í Vesturheimi er börnunum sagt, að Santa Claus. gamall maður hvítskeggj- aður, komi á jólanóttina með jólagjafir handa þeim og leggi gjaflrnar í sokka þeirra «g skó. Og jóladagsmorguninn eru börnin oft látin finna gjafir í sokkunum sínum. Fýð.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76

x

Eimreiðin

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.