Vísir - 08.12.1959, Blaðsíða 1

J fiVl a h I a ð
1959
r«a
s®

á§>
9®
•Æa
í®
Sg)
‘X2>
M
*&§
M
&&)
ez§
M
‘z§
M
^S)
^íe)
SZ§
jKg)
É
V®
^s>
•}®
©
“J®
#>
“í®
í®
i®
í®
-í®
í®
Ag>
<\VÍ\
£0»
‘X§
Mi
Æ
Jfé)
<V?T\
^É';Íó(É)Sr©;-: v Wjg£
iÉ
-í®
Z5>
ÍS
i®
■i®
n
í®
M
•:®
i®
í®>
#
#
s
jp
•-.®
-£y.
1
*?&)
€
m
tj
V'V
A©
V^)
i£5)
vK
4?)
€
«
s
M
:|
m
9®
i'íS
•i®
•}©
m
•:®
I
^fe)
V$)
JplakugteiiiHy
eftir Jr. Óilar Jf- ftorfál.
JJon
'inn
,,0g engillmn sagði við þá: Verið óhræddir, því sjá
ég boða yður mikrnn íögnuð, sem veitast mun öllum lýðn-
um; því að yður er í dag frelsari íæddur, sem er Knstur
Drottinn í borg DavíÖs.“ (Lúk. 2. 10—11).
„Hljóða nótt,
heilaga nótt,
Jesú kær, jólaljós,
leiftrar þér guðsbarn
um ljúfasta brá
ljómar nú friður um jörð og sjá,
himmsms heilaga rós." (M. J.)
Þessar hugsamr vakna hjá oss um jóhn, þegar vér
fögnum Hcnum, sem er vort jólaljós, frelsari mannanna,
Drottmn vor.
Osjálfrátt hugsum vér um atburðma, sem gremt er
frá í jólaguðspjallmu, um ungu hjómn frá Nazaret, sem
urðu, ems og aðnr, að hlýða boði hins volduga keisara.
Vér fylgjum þeim, í anda til Betlehem, þar sem þau fengu
ekki rúm í gisthúsinu, og vér sjáum hið nýfædda barn,
sem hvíhr þar í jötunm.
Það fór ekki mikið fyrir þessu barni, þegar það fædd-
ist í þennan heim, en samt helgar þessi atburður allar jóla-
minningar vorar. Yfir frásögninm er blær emfaldleikans,
en þó var að gerast hér heimssögulegur viðburður, sem
lýst er svo vel með orðum guðspjallsins: „Yður er í dag
Frelsari fæddur, sem er Knstur Drottinn í borg Davíðs."
Það var himneskur sendiboði, sem færði mannkyninu þessi
skilaboð. Það var hvorki keisarinn né embættismenn hans,
sem tóku á móti þeim, heldur fátækir fjárhirðar frá
Betlehemsvöllum, sem vöktu yfir hjörð sinni þessa nótt.
Þessi boðskapur hefur síðan verið fluttur mannkyn-
inu, ekki aðeins á jólunum eða öðrum hátíðastundum, það
er hmn sígildi boðskapur allra tíma, kjarni knstindómsins.
Þegar vér fögnum hinni miklu hátíð, og vér finnum
frið og helgi hátíðannnar fylla hjörtu vor, heimili vor, og
jafnvel náttúruna í kringum oss, þá er þessi hugsun á bak
við allt: Oss er frelsari fæddur, oss stendur til boða að
komast undir áhrif þeirra lífssanmnda, sem hafa ekki að-
eins gildi fyrir líf vort hér á jörðu, heldur þá framtíð, sem
bíður vor í ósýnilegum heimi.
Eins og jólin geta breytt umhverfmu og varpað yfir
það undursamlegum töfraljóma, eins geta lífssannindi
knstindómsms, með sínu raunsæi og alvöru, breytt lífs-
viðhorfum og lífi vor mannanna.
ÍI.
Þegar vér heyrum eða lesum um atburðina, sem sér-
staklega snerta jólin, þá eru þetta ekki frásagnir, sern
aðeins snerta löngu liðna atburði, heldur frásagnir, sem
tengja saman ár og aldir.
Þér vér Iesum: Yður er í dag Frelsan fæddur, þá
leggjum vér alveg sérstaka áherzlu á orðin í dag, til þess
að undirstrika að kjarni þessara atburða sé veraleiki líð-
andi stundar, og að oss sé freisari fæddur, — mér og
þér, — að vér viljum vera í þeim hópi, sem fögnum hon-
um, og viljum miða líf vort \nð þau sannmdi, sem hann
kom til þess að boða á.þessari jörð.
Það er auðvitað ekki nóg að fagna jólunum með alls-
konar ytra skrauti eða með því einu að taka þátt í þeim
jólasiðum, sem myndast hafa í sambandi við jólahald vor
nútímamanna.
Vér þurfum að eiga næma tilfinningu fyrir því, að vér
þurfum á frelsara að halda, þeim lífssannindum, sem móta
vort daglega líf.
Ef að jólin og jólaboðskapurinn styrkir þessa hugsun
í hjörtum vorum, þá em þau vissulega dýrmæt gjöf, fyrir
vort andlega líf, dýrmætur þáttur lífsreynslu vorrar.
Allir viðurkenna, að heimurinn í dag hefur ekki náð
því takmarki kærleika og þjónustu, sem Jesús Kristur
boðaði. Það ríkir ekki sá friður í samfélagi vor mannanna
eða hið ínnra með oss, sem talað er um í jólaguðspjalhnu.
Það eru stöðug átök milli hins ílla og góða, sem svipta
oss innri sálarfnði og láta öldum sundrungar rísa svo hátt
í mannlífinu.
En það er gott að minnast þess um jólin, sem Jesús
Kristur sagði eitt smn við lærisveina sína: „Fnð læt ég
eftir hjá yður, minn frið gef ég yður, ekki gef ég eins og
heimunnn gefur, hjarta yðar skelfist ekki né hræðist.
Vér sleppum aldrei hmni eilífu hugsjón um fnð á
jörðu, en hún verður að eiga rætur í vorri eigin sál, sam-
félaginu við Frelsara vorn og traustinu til vors himneska
föður.
III.
Jólahátíðin er ólík öllum öðrum hátíðum ársins. Henni
fylgir undursamleg birta, sem ljómar í skammdegi vetrar-
ins. Það er sem ósýmjegir vængir lyfti huga vor mannanna
upp yfir allt hið jarðneska og hverfula.
„Að kvöldi dags skuluð þér vita að Drottinn kemur,
að morgni skuluð þér sjá dýrðina Drottins.“
Framh. á bls. 40.

l
iH
fÁy;

S-
<#
<8»
I-

8
<3?
<2*
<§&
Ssps,

<#