Vísir - 08.12.1959, Blaðsíða 40

40
JÓLABLAÐ VÍSIS

Jreliat'i ininn
°2
f)ii
tnn
Framh. af
Á heilögu jólakvöldi er eins og hin dásamlega
fagnaoarstund við jötuna í Betlehem flytjist mn á
heimili vor, i sjúkrahúsm, í iangelsin, um borð í skipin
og jafnvel upp í flugvélarnar, sem svífa í geimnum.
Og um ljósvakann berast bylgjur, sem flytja boS-
skap fagnaðarerindisms um heiminn og láta lofsöngva
jólanna berast heimskautanna í milli.
Aldrei mun jólabcðskapurinn berazt ems víða og
um þess'i jól. Ég sé fyrir mér heimilin víðsvegar um
landið, sem fagna hátíðinni, bæði fátækleg og ríkmann-
leg heimili, þar sem foreldrar og börn samemast í inni-
íegri gleði, þar sem ailt er hreinna, bjartara og fegurra
en nokkru smm áður.
£g sé fyrir mér dreifðu sveitabýlin, mn til dala og
út til stranda, ég sé bæi og þorp, þar sem jólaskrautið
minnir á hátíðina, þar sem Ijös er í hverjum glugga og
ómar lofsöngvanna fylla husin.
Að sjálfsögðu hitta jóhn oss með ýmsu móti, sumir
eru glaðir og heilbrigðir, aðrir sjúkir og sorgmæddir
en öllum ílytja jólin emhverja birtu og gleði, von og
trú á lífið, og minna oss á, að það er yfir oss vakað af
Guðs kærleiksríku handleiðslu.
Þannig hafa jólm verið liðnum kynslóðum, feðrum
vorum og mæðrum, öfum og ömmum, þó að aílur ytri
svipur jólanna sé nú orðinn breyttur frá því sem áður
var.
En fyrst og fremst eiga jólin, að minna oss á það,
að oss er frelsari fæddur, —- frelsari minn og þinn.
Hann kemur enn til vor mannanna, til þess að kalla
oss til þjónustu við Guðs vilja. Hann er Ijósið, sem
upplýsir hvern mann. Hann er Ijósið við rúmið þitt um
jólin, hann er Ijósið í hjarta þínu.
Gleðileg jól!
Oskar J. Þorláksson.
Matthaus Sporer:
hrúgu af peningum á náttborfi-
J inu. Hvaðan voru þessir pen-
I ingar komnir? Hver átti alla
I þessa peninga? Þá mundi hann
það. Nóttina. Silfursalinm
; Claudia? Hvað hafði orðið af
henni? Símtalið? Númerið?
Hann hafði skrifað upp núiri^
| erið. Seðillinn hlaut að vera
Það var miðnætti. Dr. de gæzlumanninn ýta hrúgu af pen £ borðinu hjá símanum. Hann
KONAN í SILFURSALNUM
☆
HEIMURINN
þegar Jesús fæddist
Framh. af II. síðu.
32) Á austursvæðinu hafði
Róm samið við keppinauta sína,
Parpa. Samkvæmt þeim samn-
ingi skiluðu Parpar aftur gunn-
fánunum, er þeir tóku af Rónv
verjum árið 53 f. Krist, þegar
Krassus tapaði í orustunni við
Carrhea. Endurheimt þessra
gunnfána þótti mikill viðburð-
ur og var mikið fagnað. Pening-
urinn sýnir konung Parpa, er
hann krýpur og réttir fram
■ gunnfána.
33) í námunda við Stadir
Herkúlesar var Máretanía, sem
var konungsveldi undir vernd
Rómar. Þaðan voru fluttir á-
vextir, marmari og fílabein.
34) Karþagó, sem eitt sinn
hafði verið hættulegasti fjand-
maður Rómar, var nú aðeins
nýlenduborg, og nauðsynleg
vegna flutninga um hana á
horni frá Afríku.
35) Ymsar fágætar vörur
\Toru fluttar norður um Norð-
ur-Afriku frá meginlandi Af-
riku til Rómar. Afríka sá fyrir
þrælum og villidýrum, eins og
t. d. gíröffum, fílum og tígris-
■dýrum til sýninganna og leikj-
anna í- Róm.
* 36) Algengustu peningarnir
í Róm voru koparpeningar,
kallaðir assar. Á þeim var
mynd af Ágústusi og nafnbæt-
ur hans.
37) Tíberíus, sem siðar átti
eftir að verða keisari, var nú
vonsvikinn og bjóst ekki við að
komast til valda eftir tíð Ágúst-
usar. Hann bjó á eyjunni
Rhodos.
38) í Norður-Afríku voru
ræktaðar olífur, ásamt öðrum
landbúnaðarafurðum, og flutt-
ar til Rómar.
39) Egyptaland var aðalkorn-
forðabúr Rómaveldis. Tuttugu
milljónir kornmála voru á
hverju ári sendar til Rómar, en
það dugði Rómverjum í fjóra
mánuði.
40) Minnismerkin miklu.
Pýramídarnir og Sfinxinn voru
álitin undur veraldar.
41) Verzlunarviðskipti við
Indland voru mikil, og flutn-
ingar fóru fram á sjó. Leiðin lá
um Rauðahafið um Persnaflóa
til hafnarborga á Malabar-
ströndinnj.
42) Heródes konungur var
krýndur í Júdeu. Bygging
musterisins mikla í Jerúsalem,
er hófst 20 fyrir Krist, stóð
einmitt yfir.
Franzesco var þreyttur eftir
erfiðan dag. Hann var nýkom-
inn heim og hlakkaði til að
geta lagzt til hvíldar. Þá hringdi
síminn. — Hver gat nú verið að
hringja, svona seint. Aldrei
friður. ,,Halló!“ sagði hann
þreytulega, um leið og hann
bar heyrnartólið upp að eyr-
anu.
Það var ókennileg rödd í sím-
anum: „Verið svo góður aðJ
koma strax, það bíður yðar
kona í Silíursalnum. Þér mun-
uð ekki iðrast þess, komið
strax! Skrifið upp símanúmer-
ið: 23-08-39.“ Það var lagt á.
Undarleg hringing. Ekkert
nafn, Aðeins ... og svona seint.
De Franzesco hristi höfuðið.
Nei, hann anzaði þessu ekki.
Óskiljanlegt!
Þá hringdi síminn aítur. Það
var sama undarlega, drunga-
lega röddin. „Hví komið þér
ekki? Ég bið yður. De Franzes-
co, komið þér strax!“
Það fór einhver undarlegur
titringur um De Franzesco.
Hann gat ekki gert sér grein
fyrir þessum áhrifum. Það var^
meira en heimskulegt að anza :j:
þessu, en hann gat ekki gleymt x
crðunum: Komið þér strax — :j:
komið þér strax — þau suðuðu x
fyrir eyrum hans. Hann hafði :j:
engan frið — hann varð að fara. I
Hann gekk eins . og í leiðslu |
niður götuna. Hvert var hann
að fara? Hann vissi það ekki... j j:j
Svo kom yfir hann óskiljanleg ;:j
værð og honum fannst hann j:j
vera horfinn langt aftur í tím- j:j
ann. Claudia — það var Clau- j:j
dia. Hann sá það allt fyrir sér. jjj
Hann sá hvernig hann fylgdi X
henni inn í Silfursalinn. Nú j:j
stóðu þau við rúllettuna. Hjól- X
ið snerist, honum sortnaði fyrir :j:
augum. Hann var alveg á i X
hennar valdi. Iiún skipaði hon-j:j:
um fyrir og hann lagði á töl- j :j:
urnar, sem hún nefndi. Vilja- :j:
iaus, ruglaður. Og svo var allt :j:
búið! Hann hafði tapað, tap- ;j;
að öllu — hann var gjaldþrota ;jj
maður! Hún hafði eyðilagt alla, jj;
hans framtíð, rúið hann inn að j:j
skinninu, svipt hann öllu, ær- j:j
unni, sjálfsvirðingunni — öllu. j:j
— Næturloftið var svalt. Hann j:j
áttaði sig og bretti upp krag-' j:j
ann á frakkanum sínum. Nú j:j
var hann að nálgast tröppurn- | j;j
ar. — Já, auðvitað var það j:j
Claudia, sem hafði gert boð eft- j j;j
ir honum. Hann ætlaði að snúa ! jjj
við. Hann hafði heitið því að X
sjá hana aldrei aftur og hann j :j:
hafði staðið við það, hann hafði j :j:
ekki séð hana öll þessi löngu :j:
ár — en nú, nú gat hann það :j:
ekki, gat ekki snúið við. Fæt- :j:
urnir báru hann, hann gat ekki ;j;
ráðið við það! :j:
Það var hlýtt og gott að koma jjj
inn í spiiahöllina. Þarna stóðu j:j
menn og konur í kringum j:j
spilaborðið. — Þarna var hún: j:j
Claudia! Hún beið hans við j:j
borðið! „Þrjátíu og tvö,“ sagði j:j
hún, án þess að líta á hann. í j:j
leiðslu lagði hann seðlabúnka j:j
á töluna og sá hjólið fara af j:j
stað. Það snerist — snerist. Og j:j
nú stöðvaðist það. Hann sá
íngum yfir til sín. „Alveg, komst fram úr með erfiðismun-
dæmalaust — alveg dæmalaust j um. þarna lá hann: 23-08-
— sögðu þeir, mennirnir, sem 39 stóð þar. Hann ætlaði aö
þyrptust að honum. Hann sner- hringja til hennar. Hann tók
ist á hæl. Hann vildi komast l(pp símtólið. — Símaeftirlitið
burt! Peningana! hrópuðu þeir, svaraði: „Þetta númer er ekki
og tróðu seðlahrúgunni í lúkur ; notkun,“ sagði röddin.
hans. — En Claudia! Hann ætl- „Það hlýtur að vera misskiln*
aði að taka hana með sér. Clau- jngur. Það var hringt til mín
dia? Hvar var hún? Hann sá ; gærkvöldi úr þessu númeri,'*
hana hvergi'. ■ Hann spurði stamaði De Franzesco.
mennina. Há, grönn, svarthærð ..Pag er undarlegt. Bíðið and-
— nei, þeir hristu bara höfuð- artak.“
ið •— það hafði enginn séð
hana. Hún stóð hérna, sagði
hann, en þeir hlógu bara að
honur.i — var hann orðinn
ruglaður?
— Hann vaknaði um morg-
uninn. Sólin var komin hátt
De Franzesco.
Og svo fékk hann að vita
það: ..Sá, sem hafði þetta núm-
er, Claudia Ferrare, er dáin.
Það eru tvö ár síðan.“
Orðlaus og undrandi lét De
Franzesco heyrnartólið á aft-
á loft. Hann var enn þreyttur, ur.
stirður í öllum hmum. Magn-1 „Dáin?“ tautaði hann fyrir
laus. Hvað var að honum? Jmunni sér.
Hann gat varla hreyft sig. Og Geta þá hinir dauðu bætt fyr-
þá sá hann það: Peningana, ir syndir sínar hér á jörðunni?
BLUE
I Gillette
BLADES
f
liá tí(faó Lapi^
í
r
ul a
aota
GILLETTE