Vísir - 08.12.1959, Blaðsíða 36

36
JÓLABLAÐ VÍSIS
SEMENTVERKSMIÐJA RÍKISINS
framleiðir:
PORTLANDSEMENT PUZZOLANSEMENT
HRAÐSEMENT ÁBURDARKALK
Sementssala og aígreiðsla íer íram á Akranesi og Reykjavík virka daga ki. 8 f.h. ti! k). 5 e.h., nema _
laugardaga ki. 8—12 f.h. ,•- ■• ’ ' r ' ■ 7;■: .■• ■'
Verksmiója Akranesi * * ^ * r • * ■. * . , Sementsafgreiðsia í
Sími 555. Reykjavík við Kalkofnsveg, sími 22-200.
SEMENTVERKSMIÐJA RÍKISINS
Skrifstofa Hafnarhvoli, Reykjavík. Sími 22-200.
Heiður að vei'a
meðal „nafnanna“.
Tryggingamennirnir í Lead-
enhall Street eru aðeins hluti
af Lloyds. Hver sá, sem kosinn
er meðlimur í Lloyds, má ganga
í eitt eða fleiri trygingarfélög,
allt eftir tegund og stærð við-
skiptanna, sem hann hyggst
reka.
Tryggingar þessara félaga eru
endurtryggðar í Lloy.dsfélaginu
.— félögin hans eru „nöfnin“
hans.
Að verða einn hinna 2000
„nafna“ er eins mikill heiður
og að vera aðlaður eða að fá
hin æðstu heiðursmerki.
Umsækjandinn verður að
hafa meðmæli sex meðlima og
nákvæm rannsókn fer fram á
fjárhag hans og kaupmanns-
heiðri. Verði hann tekinn í fé-
lagsskapinn, verður hann að
setja tryggingar í samræmi við
það, hve umfangsmikil viðskipti
hann ætlar að reka. Hann verð-
ur að njóta fyllsta trausts, vera
vel kynntur í viðskiptaheimin-
um og vera brezkur þegn. Um
það hefur reyndar verið rætt,
að leyfa Bandaríkjamönnum að
gerast „nöfn“. Þó er talið mjög
ólíklegt, að svo byltingarkennd
samþykkt nái nokkurn tíma
fram að ganga.
Svo miklar kröfur eru gerð-
ar til nýrra félaga, að af nokkr-
um hundruðum manna, sem ár-
lega sækja um upptöku, fá að-
eins tveir eða þrír náð fyrir
augum samkundunnar.
Hagnaður
hcinur ekki strax.
Oft er það aðeins heiðurinn
ehln að verða „nafn“ hjá
Lloyds. Þá loks er slíkur heið-
ur hlotnast dauðlegum manni,
verður hann að horfa á það að
allur ágóðinn af viðskiptunum
fari í tryggingarsjóð til þess að
geta síðar staðið undir hugsan-
legu tjóni. Á meðan verður
hann að greiða skatta af þess-
um ósýnilegu tekjum sínum og
á þó á hættu að þær komi aldr-
ei í hans vasa.
„Nafnið“ á það algerlega und-
ir tryggingarumboðsmönnum
sínum, hve mikill ágóðinn verð-
ur. Þó má oftast nær búast við
10% á ári af því fé, sem „nafn-
ið“ hefur lagt fram. Talið er,
að eitt nafn fái um 7500 pund
á ári að meðaltali í arð af á-
hættuspilinu. Félaginn sjálfur
fær um 1000 pund á ári fyrir
hvert „nafn“ og þar sem hver
félagi hefur um 30 „nöfn“, eru
þetta dálaglegar tekjur. Auk
þess fær hann umboðslaun af
öllum vátrygingarskírteinum,
og nema þau tíðum þriðja hluta
alls ágóða tryggingarfélagins.
Margir félagar hafa því um
100.000 pund í tekjur á ári.
Dýr mundi
Hafliði allur.
í mörg ár græddu félagarnir
drjúgan skilding á einkenni-
legri tryggigu, sem þeir tókust
á hendur gagnvart Gold Mill
hótelinu í Malvern, sem er við
landamæri Wales. í héraðinu
eru 20 heimavistarskólar og
tryggingin var í því fólgin að
greiða hótelinu tjónið, sem það
yrði fyrir, ef foreldrar nemend-
anna í heimavistarskóluniim
yrðu hindraðir í því að heim-
sækja þá. Árið 1952 kom fyrst
til þess að bæta þyrfti slíkt
tjón. Ástæðan var sú, að skól,-
arnir höfðu verið settir í sótt-
kví vegna mislingafaraldurs.
Lloyds borgaði.
Fyrir fjórum árum fékk
læknir einn í Kansas City í
Bandaríkjunum greidda háa
upphæð úr hendi Lloyds. Byggð-
ist skaðabótagreiðslan á einu
orði í tryggingarskírteininu.
Læknir þessi var þekktur skurð-
læknir, og hafði hann tryggt
afkomu sína þannig, að honum
skyldu greiddar vissar bætur
ef hann missti aðra höndins\
eða svo hafði hann til ætlazt.
Dag nokkurn var hann að
koma af veiðum og gekk niður
í kjallarann í húsi sínu. Hann
datt í stiganum og hljóp þá
skot úr byssunni, sem hann hélt
á. Skotið hljóp í fótinn og varð
að taka hann af honum.
Það kom nú í ljós, að í skír-
feininu stóð ekki „missir hand-
ar“, heldur „missir útlims“.
Lloyds greiddi honum vátrygg-
ingarupphæðina möglunarlaust,
en þetta var sú hæsta upphæð,
sem nokkuru sinni hefur verið
greidd fyrir slíkt t.ión — fjögur
hundruð þúsund dollarar!
Miklar eignir
á hafsbotni
Það, sem tryggir öruggan
rekstur Lloyds er samábyrgð
félaganna, sem allir standa sem
einn maður undir áhættunni, ef
til kemur. Verði einn fyrir tjóni.
hlaupa hinir undir bagga. Það
er þetta fóstbræðralag, sem
varla á sinn lika í nútímafé-
lagsskap. Það eru engin tak-
mörk fyrir samhjálp Lloyds-
manna, ef um það er að ræða
að vernda orðstír þeirra og
skapa traust á þeim.
Fyrir nokkrum árum tók einn
félaganna að haga sér eins og
óður maður og hvert tjónið á
fætur öðru dundi yfir hann.
Hann var búinn að tapa ógrynnf
fjár á hinum skuggalegustu við-
skiptum, áður en hann var rek-
inn úr félagsskapnum. Þótt
Lloydsmenn bæru á engan hátt
ábyrgð á vátryggingarfélögum
hans, skutu þeir allir saman,
unz allar' hinar brjálæðis-
kenndu skuldbingingar hans
voru greiddar að fullu. Þegar
öll kurl komu til grafar, kom
í ljós, að þeir höfðu greitt eina
og hálfa milljón dollara til þess
að bjarga áliti sínu og viðhalda
trausti fyrirtækisins.
Það eru ófrávíkjanleg ákvæði,
að hið tryggða fellur Lloyds til
fullrar eignar, ef fullt tjón er
greitt fyrir það. Þess vegna eiga
tryggingarfélögin ógrynni fjár-
muna á sjávarbotni um víða
veröld.
Stundum tekst að bjarga
miklum fjársjóðum, eins og þeg-
ar 5 milljóna dollara virði af
guíli og silfri var bjargað úr
skipinu Egypt ári eftir að það
sökk.
Fyrir skömmu tryggði Lloyds
amerískan veðhlaupahest. Hest-
urinn datt og fótbrotnaði. Vá-
tryggjendurnir í Leadenhall
Street urðu að greiða 250 þús-
und dollara vegna tjónsins. En
þar með var því máli ekki lok-
ið. Hesturinn var nú eign
Lloyds. Hyggjast hinir nýju eig-
endur nú bæta sér tjónið með
því að nota hestinn til undan-
eldis.
☆ ☆☆☆☆☆☆☆
Oft eru kröggur í
VETRARFERDUM -
☆
☆ ☆☆☆☆☆☆☆
Framh. af bls. 33
stöðu, en hann gerði þeim næsta
aðvart, og svo hver af öðrum,
unz komið var að sleðanum.
Vcir nú stefnan tekin í háaust-
ur, og ekki stanzað fyrr en hjá
heyinu, og þó ekki lengi, og
eftir dálitla stund vorum við
komni nyrzt á túnið í Réttar-
holti, og var þá auðratað heim
að bænum. Mikil var sú gleði
hjá heimilisfólkinu, er allir
komu heilir á húfi til húsa,
og fór það eftir getu Rögnvald-
ar, sem fleira, að hann háttaði
heima í rúmi sínu um kvöldið.
Undir kvöldið herti frostið, og
stóð bylur þessi alla nóttina og
fram á næsta dag.
Nú er þáttur hinna harðfengu
ökumanna úr sögunni. Enginn
ækishestur stendur nú lengur
við stall, vel járnaður, kembd-
ur og klipptur, og sleðana er
búið að brenna eða nota spýt-
urnar úr þeim í árefti. Nú er
eylendið, þar sem hinar fornu
sleðaslóðir lágu, víða sundur-
grafið af hinum stórvirku
skurðgröfum og þurrkað upp,
svo að þar leggur ekki svell
framar. Á frostkyrrum tungl-
skinskvöldum heyrir nú enginn
framar sleðadunur og lotulang-
ar stemmur kvæðamannanna,
sem komu góðglaðir úr kaup-
staðnum. Nú hlustum við á jazz-
inn í útvarpinu. Má segja, að
hvað hæfi sínum tíma.