Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.1981, Blaðsíða 28

28
DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. FIMMTUDAGUR 17. DESEMBER 1981.
Skoðið rúmin í
rúmgóðri verzlun.
„Rúm”-bezta verzlun landsins
INGVAR OG 6YLFI
CRtNSASVtCI 3 10SREYKJAVIK. SIMI (1144 OG J1S30
Sérverzlun með rúm
jólatilboð
>SSSÍ
7«-»
GTÍÍÍ-
&£SS2&
/ Síbumúla 17
f Sími 37140
j Pósthólf 5274 125Reykjavik

Menning Menning Menning
RABB
Myndlist
GunnarB. Kvaran
Ut er kominn hjá Bókaútgáfunni
Hildi listaverkabók um 16 íslenska
listamenn, þá Alfreð Flóka, Ásgerði
Búadóttur, Baltasar, Braga Ásgeirs-
son, Einar Baldvinsson, Einar
Hákonarson, Eirík Smith, Gunnar
örn, Hring Jóhannesson, Jóhannes
Jóhannesson, Jón Gunnar Árnason,
Leif Breiðfjörð, Magnús Tómasson,
Ragnheiði Jónsdóttur, Vilhjálm
Bergsson og Þorbjörgu Höskulds-
dóttur.
Níu rithöfundar og þrír listfræð-
ingar sjá um að skrá og semja texta
bókarinnar en forseti íslands, Vigdís
Finnbogadóttir, ritar formála.
Vandasamt val
Það er ávallt stór viðburður er
listaverkabækur renna út úr íslensk-
um prentvélum. Enn ein listaverka-
bókin hefur bæst í safnið þar sem 16
íslenskir listamenn eru teknir tali.
Það hefur efíaust verið vandasamt
verk að velja listamenn í þessa bók
því hér á landi er j nú starfandi mikill
fjöldi listamanna og breidd í íslenskri
listsköpun hefur aldrei verið meiri.
Þó er athyglisvert að flestir umræddir
listamenn teljast figuratívir málarar.
Aldamóta ástand
Þá er það annað sem vekur athygli
en það er hve lífseig er hér á landi
gamla goðsagan (mythe) að lista-
menn skrifi um listamenn! Níu rit-
höfundar rita um 12 listamenn en að-
eins þrír listfræðingar koma við sögu
bókarinnar. Þetta sýnir glöggt hve
listfræðingar eru lítt kynntir á íslandi
og eiga lítið upp á pallborðið hjá is-
lenskum listamönnum. Þetta er álíka
ástand og ríkti í Evrópu í byrjun ald-
arinnar er rithöfundar líkt og
Apollinaire voru aðalskríbentarnir.
Rabb
Listaverkabókin „16 íslenskir lista-
menn” er á engan hátt listfræðileg
úttekt eða umfjöllun á viðkomandi
listamönnum (nema hvað viðkemur
listfræðingunum þremur) heldur er
það aðeins rabb sem gengur líkt og
suð í gegnum bókina án þess að snert
sé á innri eindum verkanna. Þetta er
eins konar framhald af bókinni
„Steinar og sterkir litir, svipmyndir
16 myndlistarmanna”, sem kom út
árið 1965. Listamaðurinn skrafar um
uppvöxt sinn og feril. Þó koma fyrir
ágætir kaflar þar sem skáldin fá laus-
an tauminn og njóta þess að yrkja um
„manninn og verkið”. Og segja má
að Matthías Johannessen geri sér
skemmtilega grein fyrir hlutverki sínu
en hann yrkir einfaldlega ljóð til lista-
mannsins Braga Ásgeirssonar.
Þá er að finna í þessari bók afar
sérkennileg vinnubrögð eins konar
„tilvísunar collage”. Allt virðist
komið í þrot og eina lausnin er að
prjóna úr ívitnunum!
Of fáar Ijósmyndir
Það vekur undrun hve fáar ljós-
myndir af listaverkum eru í bókinni.
Hver listamaður fær aðeins 2 svart-
hvítar ljósmyndir og eina í lit! Það
ætti ekki að vera neinn vafi á því að
listaverkabók á að vera hlaðin mynd-
um sem leika í samspili við textann.
Sú staðreynd að fáar myndir eru í
bókinni sýnir kannski glöggt hve
bókin er lítið hugsuð sem listaverka-
bók heldur aðeins sem samsafn ævi-
ágripa sem vitað er að ávallt heillar
íslenska lesendur. En því miður, við-
komandi listamenn eiga mun meir
spennandi feril í sínum verkum en í
hinu hversdagslega lífi.
Bók — video
Auðvitað eru það gleðtíðindi fyrir
listunnendur að kynnast nýjum lista-
verkabókum. Þó er því ekki að leyna
að miðað við nútima tækniframfarir
þá er listaverkabókin að verða annars
flokks miðill. Það er augljóst að
videofilmur bjóða upp á mun stór-
kostlegri möguleika til úrvinnslu og
miðlunar á listfræðilegu efni.
ici fmci/
1 Kmtr rnmm* I Kjr | m
LIST

*>

n. &

16 ÍSLENSKIR MVNDLISTARMENN
Hildur
■S’TTacTjlMl
JÓLAKVEDJA
SINFÓNÍUNNAR
Tónleikar Sinfónkihljómsvoitar fslands { Há-
skóiabfói 10. desember.
Stjórnandi: Lutz Herbig.
Einleikari: Gbli Magnússon.
Efnisskrá: Jón Ásgeirsson: Svíta úr Blindisleik;
W.A. Mozart: Píanókonsert nr. 21 í C-dúr, KV
467; L. van Beethoven: Sinfónía nr. 7 í A-dúr,
op. 92.
spila en það ætti samt ekki að vera
næg ástæða til að leika borgarþátt-
inn, „mellumúsíkina”, hreint og
beint sullulega. Flutningur Blindis-
leikssvítunnar missti því illilega
marks.
Síðustu tónleikar Sinfóníuhljóm-
sveitarinnar fyrir jól hófust á frum-
flutningi Svítu úr Blindisleik Jóns Ás-
geirssonar. Má þar með segja að
verkið sé fullkomnað því úr öllum
meiriháttar ballettum hafa verið
skrifaðar styttar svitur til flutnings á
hljómleikum. Þannig þekkir allur al-
menningur marga hinna frægustu
balletta einungis í stuttum útdráttar-
svítum sem óneitanlega eru oft á tíð-
um snöggtum heilsteyptari tónverk
en hinir upprunalegu heilskvölds-
ballettar.
Sullulega spilað
í Blindisleikssvítunni dregur Jón Ás-
geirsson fram flest það sem máli
skiptir í þessum frumballett íslenskra
tónmennta. Tónmálið er jafnskýrt —
andstæður hins góða og illa táknaðar
með sveitasælu og borgarspillingu.
Nú kann að vera að sumum hljóð-
færaleikurum þyki músik Jóns ekki
sú allra merkilegasta sem þeir fá til að
Laus við poppfælni
Næst kom Gísli Magnússon og
brilleraði á 21. píanókonsert
Mozarts. Greinilega hefur mátt
merkja i seinni tíð að pianistar hafa
forðast þennan yndislega konsert eft-
Tónlist
Eyjólfur Melsted
ir að hann kom út Ijúflega poppaður
á hljómplötu. Raunar hygg ég að það
hafi fremur verið ofurviðkvæmni
tónleikahaldara um víða veröld sem
þeirri poppfælni olli. En hvað um
það — Gisli hafði þor til að spila
konsertinn og fór býsna vel með.
Hann leikur fremur snubbóttan
Mozartstíl í ætt við þann hálfgerða
„hammerklavierstíl” sem svo margir
breskir píanistar hafa tileinkað sér
við Mozarttúlkun. En Gísla fer þessi
stíll vel og hljómsveitin var með á
nótunum svo að útkoman varð harla
góð.
Lagðir að jöfnu Jón
og Lúðvík
Eftir Moazartkonsertinn bjóst
maður við sams konar spilamennsku
í Sjöundu Beethoven. En svo fór nú
samt að þeir Jón Ásgeirsson og Lud-
wig van Beethoven urðu að jöfnu
lagðir og hlutu áþekka meðferð hjá
hljómsveitinni. Um leið og sá ágæti
stjórnandi Lutz Herbig gerði sína
einu skyssu, sem var að láta eins og
hann stjórnaði góðri hljómsveit, var
honum launað traustið með því að
færa leikinn niður á skólahljómsveit-
arplan. Óhreinar, ósamtaka áttundir
í trompetum gætu heitið lykilorð lýs
ingarinnar og var þó síður en svo við
trompetana eina að sakast — þeir
voru bara mest áberandi. Mitt i öllu
kraðakinu héldu þó horna- og
klarínettuleikarar haus og vitnar það
um styrk þeirra. Styrk sem vonandi
er merki þess að svona þurfi ekki allt-
af að fara og að hljómsveitin mæti að
afloknum jólaönnum í fínu formi.