Dagblaðið Vísir - DV - 27.11.1982, Page 6
6
DV. LAUGARDAGUR 27. NOVEMBER1982.
Það hljóp fiðringur / fætur hans
seinna meir!
„Óskaplega ertu orflinn stór, vinur, þafl hefur heldur betur tognafl úr þér
síðan ég sá þig síðast, þé gekkstu enn mefl bleiu, og varst svo..." ...bla, bla,
bla og svo framvegis. Hver þekkir ekki þetta frœnkuhjal sem hljómar í eyr-
um manns þegar einhver fjarskyldur hittir mann á götu eftir þetta tíu til
fimmtán ára aðskilnað?
Við ætlum ykkur, lesendur góðir, hlutverk frænkunnar hér á síðunni. Litlu
sætu barnsandlitin sem á síðunni getur að skoða eru nú öll orðin heims-
þekkt, hvert á sinn hátt vitaskuld, en flest þó úr heimi sjóvbissnessins. Til að
gera ekki þrautirnar of strembnar fyrir ykkur, látum við svolitlar vísbending-
ar fylgja undir hverri mynd, sem ættu ef hugur leyfir að varpa Ijósi á síðari af-
rek þessara barnskríla.
Svörin er svo að finna annars staðar á síðunni en í guðanna bænum, reyn-
iði fyrst áður en þið kíkið á þaul
Sem leikari gegnir hann jafnan
leyninúmeri, þriggja talna...!
Lif hans hefur verið ein ástar-
sagan á eftir annarri!
Hún ólst upp i einu Norðuriand-
anna en hvort hún settist síðar
meir að í Casablanca vitum við
eigi svo gjöria!
Börn sem wrðu
aö stjömum!
Hann leikur jafnan virkilega
töff gaura en hvort honum
þykir spaghetti gott vitum
viðekki. . .!
„Himnariki getur beðið,"
varð bróður hennar eitt
sinn að orði!
Seinna meir varð hann imynd bresks hefðar-
manns á hvíta tjaldinu,með örþunnt yfir-
varaskeggið á sínum stað...!
Hún hefur jafnan þótt
fönguleg hún Joan
okkar...!
Hakan átti eftir að verða
sórkennilegri á honum
þessum!
Hann giftist konu af
rússneskum ættum en nú
erhún gengin ó vit...!