Dagblaðið Vísir - DV - 05.11.1983, Blaðsíða 40

40
DV. LAUGARDAGUR 5. NOVEMBER1983.
Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál
Draugur for
tíðarinnar
Hinn ungi George Barclay
við rauða MG sportbílinn.
George Barcley vissi einn um
leyndarmáliö. Hann gat aldrei gleymt
deginum fyrir 26 árum þegar hann ók
á stúlku sem lést samstundis og hann
flýöi af hólmi. Þessi atburður nagaöi
hann alla tíö. Og þessi ótti viö fortíð-
ina, að upp kæmist um verknaðinn,
fékk hann til aö fremja óskiljanlegan
ogófyrirgefanleganglæp.. .
Napur raunveruleiki
Raunveruleikinn er oft naprari en
nokkur skáldsaga segja lögreglumenn
oft þegar taliö berst aö glæpum og af-
brotum. En enginn þeirra sem við-
staddir voru yfirheyrsluna yfir George
Barcley í Maidstone í Englandi fyrir
nokkrum mánuöum haföi heyrt annaö
eins.
Þaö var sagan af snyrtilega, hægláta
og virðulega skrifstofustjóranum sem
framdi óskiljanlegan glæp af ótta viö
aö dauðaslys í umferðinni fyrir 26
árum, er hann átti sök á, og aldrei
haföi verið upplýst, kæmist upp.
Fortíðin gægist inn
Það var í mars árið 1957 að George
Bareley, sem þá var 23 ára, gekk aö
eiga hina 19 ára gömlu Margaret
Jacobs. Þau höföu aðeins þekkst í
nokkra mánuði svo það var ást við
fyrstu sýn sem fékk þau til aö ganga í
hjónaband eftir svo stuttan kunnings-
skap.
Þegar þetta var var George Barcley
skrifstofumaöur á vandaðri skrifstofu
og átti góða von um stöðuhækkun.
Ungu hjónin sáu fram á bjarta fram-
tíð. Að vísu eignuðust þau engin börn,
en hjónabandiö var eins og best varð á
kosið. George hækkaði stöðugt í tign á
skrifstofunni og þau hjón komust í góð
efni.
Daginn sem fortíöin gægðist inn um
dymar hjá George var hann orðinn
deildarstjóri í bifreiðaeftirlitinu og sat
á fínni skrifstofu í ráðhúsinu í Maid-
stone. George var sérlega vanafastur
maður. Daglega yfir vor- og sumar-
tímann settist hann á sama bekkinn í
Mote Park garðinum til aö snæða
hádegisverð.
Það var einmitt þar sem hann sat
hinn 20. apríl 1983 þegar ung kona gekk
til hans og spurði hvort hún mætti tylla
sér á bekkinn við hlið hans. Hún
sagðist heita Sally og vera 28 ára
gömul. Þau George tóku tal saman og
töluöu um allt milli himins og jarðar í
rúman hálftíma eða þar til hann stóð
upp og sagðist þurfa að fara í vinnuna
aftur.
„Vertu sæl Sally,” sagði hann þegar
hann stóð upp. „Það var gaman að
hittaþig.”
George var 49 ára. Hann var snort-
inn af Sally. Hann vissi sem var að
hann var kominn af léttasta skeiði og
ekkert fyrir augaö lengur. Svo það var
ekki útlit hans sem fékk Sally til aö
setjast hjá honum. Hún hafði bara
þurft einhvem til að tala við og hann
vonaði að hún yrði þar aftur á
morgun. . . .
Einkaspæjarinn
Næsta dag fór hann eins og venju-
lega í Mote Park garðinn til að borða
hádegisverðinn. Enn kom Sally og
settist hjá honum. Hann varð satt aö
segja hálfundrandi. Hann spurði hana
hvort hún byggi eða ynni í Maidstone.
Hún sagðist búa í Lundúnum en vera
komin til Maidstone til að hafa uppi á
ákveðinni manneskju.
„Svo þú ert aö leika einkaspæjara,”
sagði George til að reyna að vera fynd-
inn.
„Já, það má eiginlega segja það,”
sagði. Sally grafalvarleg. „Eg er kom-
in á sporið svo ég er viss um að finna
umrædda manneskju.”
Nú var matartíminn úti hjá George.
Hann stóö upp og óskaði henni alls hins
besta með leitina.
„Við sjáumst kannski aftur á
morgun,” sagði hann með vonar-
glampa í augum.
Tilviljun?
Síödegis þennan sama dag sat hann
við skrifborðið sitt í vinnunni þegar
einkaritari hans kom inn.
„Það er ung kona héma frammi sem
spyr hvort við getum gefið henni
upplýsingar um hverjir áttu ákveöna
bíla fyrir mörgum árum. Þaö eru eig-
endur MG sportbíla sem hún hefur
áhuga á,” sagðieinkaritarinn.
Það var ekki laust við að það færi um
George Barclay þegar einkaritarinn
minntist á MG sportbíla.
„Nei, það getum við ekki gert hér,”
sagði hann. ,,Segðu henni að hún verði
að fara í aðalstöðvar okkar, í tölvu-
deildina, og fá þessar upplýsingar
þar.”
Hann gægðist út um dyrnar sem
stóðu í hálfa gátt. Hann sá þá að unga
konan sem virtist hafa þennan áhuga á
gömlum MG sportbílum var engin
önnur en Sally — Sally, sem hann haföi
hitt í Mote Park garðinum.
„Einkennileg tilviljun,” hugsaði
hann með sér. „Eða var þetta engin til-
viljun?”
Gamall draugur
vakinn upp
Daginn eftir þegar hann sat á bekkn-
um sínum í Mote Park garðinum var
hann svo taugaveiklaður aö hann hafði
ekki hreyft við matnum þegar Sally
kom og settist á bekkinn við hlið hans.
,,Sæl Sally,” sagði hann, það var
ekki laust við að hann væri óöruggur.
Hann reyndi þó að láta sem ekkert
væri og hélt áfram: „Þú ert að leita að
manni sem átti fyrir mörgum árum
sportbíl af tegundinni MG?”
„Já,” svaraði hún. „Þessi maður,
sem ég er að leita að, átti rauðan MG
og hann kvæntist einhvem tíma í mars
áriö 1957. Eg hef víöa leitað og hef
komist að þeirri niðurstööu að hann
hafi búið hér til skamms tíma. Eg á
von á að þótt ég finni hann ekki hér fái
ég að minnsta kosti síðasta heimilis-
fang hans og geti svo haldið áfram leit-
inni. Ert þú giftur? ”
Nú var George oröinn hræddari en
nokkru sinni fyrr. Hann kreppti hnef-
ana svo Sally sæi ekki hvaö hann var
skjálfhentur. Hann ætlaði aö fara að
svara því til að hann væri ógiftur þegar
hann tók eftir því aö hún horfði á
giftingarhringinn hans. Hann kinkaöi
því kolli.
„Svona er lífiö,” sagöi hún bros-
andi. „Allir eru þeir fráteknir, bestu
mennirnir. Hefurðu búið lengi hér í
Maidstone?”
Spumingin kom sem reiðarslag yfir
hann. Hann svaraði engu heldur leit á
úrið sitt og sagði að því miður yrði
hann að hraða sér til vinnu aftur. Ekki
var það nú alveg rétt hjá honum því
ennþá átti hann 35 mínútur eftir af
matarhléinu. En hann var alveg viss
um að hann kæmi upp um sig ef hann
hraðaði sér ekki á brott strax. Hann
sagði samt: „Sjáumst við kannski á
morgun?”
„Um eittleytiö eins og venjulega,”
svaraði hún.
Stefnumótin við Sally höfðu vakið
•889f H3ífM,T/OVT .SHUOAGHAOUA.l Vfl
DV. LAUGARDAGUR 5. NOVEMBER1983:
Ííérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sak
George Barclay. Af ein-
skærri tihriljun lágu leiðir
þeirra Sally saman.
Margaret Barclay.
Sally Burgess leitaði manns sem hafði ekið rauðum MG
sportbíl árið 1957.
upp gamla drauginn sem nú stóð
George skýrar fyrir hugskotssjónum
en nokkm sinni fyrr. Samviskubitið
nagaði hann og hann var dauö-
hræddur.
„Það er greinilegt að Sally hefur
fundið út hver ég er,” hugsaði hann
meö sér. ,,Hún veit að ég átti rauðan
MG og kvæntist í mars 1957.”
Honum leið illa svo hann fór snemma
heim úr vinnunni. Hann sagöi konunni
sinni að þaö hefði verið svo lítið að gera
að þess vegna væri hann kominn heim.
„Hann var enginn
morðingi"
George fór út í bilskúr þegar heim
kom og lokaði á eftir sér. Þar hafði
hann komið sér upp verkstæði. Hann
lagðist á hnén og teygði sig undir hefil-
bekkinn eftir gamalli niðursuðudós.
Hann dró upp úr henni tvær, gulnaöar
blaðaúrklippur. Þær vom úr blaðinu
Kent Messenger, 12. mars 1957. önnur
fyrirsögnin hljóðaði svo: „Tíu ára
gömul stúlka lætur lífið i umferöarslysl
Okumaðurinn stakk af.” Hin fyrir-
sögnin var: „Lögreglan ráðþrota.
Engir sjónarvottar að slysinu.” Það
var sagt frá því að ekið hefði verið á
stúlkuna við gangbraut. 1 stað þess að
stöðva ökutækið og sjá hvað stúlkunni
liði hefði ökumaðurinn hraöaö sér á
brott. Stúlkan var látin þegar komið
var með hana á sjúkrahúsið.
George las fréttirnar aftur og aftur
og lét hugann reika aftur til þessa
dags. Hann var enginn morðingi. Það
hafði rignt þetta kvöld. Gatan var hál
og sleip. Hann hafði verið seinn fyrir á
stefnumót við Margaret sem þá var
trúlofuð honum. Hann hafði ekið full-
greitt og allt í einu hafði hann séð
stúlkuna koma út á gangbrautina.
Hann reyndi að bremsa en tókst ekki í
tæka tíð. Hann vissi vel að hann átti að
s^ansa til að huga að stúlkunni. En
hann ætlaöi að gifta sig eftir nokkra
daga og hann hafði einmitt þennan dag
fengið Ioforð um vinnu sem bílasali.
Það krafðist óflekkaðs ökuskirteinis en
ef hann færi fyrir rétt myndi hann
eflaust missa ökuleyfið í lengri eða
skemmri tíma. Kannski verða dæmdur
fyrir morð og verða settur í fangelsi.
Þá átti hann á hættu að missa bæði
Margaret og vinnuna.
Þess vegna ók George Barclay af
slysstað.
Þegar eftir brúðkaupið seldi George
þennan ólukku bíl. Eftir því sem árin
liðu varð hann stöðugt sannfæröari um
aö aldrei kæmist upp um hann. En nú,
26 árum síðar, virtist leyndarmálið
ætla aökomast upp.
„Nú hef ég skrifað
Margaret bróf... "
Daginn eftir, þegar hann kom í Mote
Park garöinn, sat Sally á bekknum og
beið hans. Hún var mjög glaöleg.
„Eg hitti gamla konu i dag,” sagöi
hún. „Sú býr á Gunn Road þar sem hún
bjó h'ka — konan sem giftist mann-
inum í rauöa MG sportbílnum. Gamla
konan hélt dagbók. Þar skrifaöi hún
hjá sér þegar ungi maðurinn á rauöa
bílnum kom aö sækja elskuna sína.
Hún fylgdist með brúðkaupi þeirra
sem var í mars 1957. Og hún skrifaði
líka hjá sér númerið á rauða bílnum.
Eg er búin aö fara í kirkjuna sem þau
giftust í og skoða kirkjubækur. Og nú
hef égskrifaðMargaretbréf. .. ”
I einu vetfangi fannst George sem
allt væri úti. Hann vissi að hann var
búinn að vera ef Sally fyndi það út að
það hefði verið hann sem ók á stúlkuna
fyrir 26 árum. Hann yrði að stoppa
hana — einhvern veginn.
„Láttu mig fá þessar upplýsingar
sem þú hefur. Ég skal hjálpa þér.
Láttu mig svo fá heimilisfang þitt ef ég
skyldi verða einhvers vísari,” sagði
hann viðSaliy.
Sally gaf honum heimilisfang sitt i
Maidstone. Og George vissi nú að þetta
var einfalt mál: Sally varð að deyja.
Um kvöldið, 22. apríl, sagði hann við
Margaret að hann ætlaöi að skreppa
niður á krá og lyfta glasi með gömlum
vini. En George hraðaði sér að
heimilisfanginu, sem Sally hafði gefið
upp. Hún varð hissa að sjá hann og
spurði hvort hann væri með einhverjar
upplýsingar.
An þess að svara fór hann inn og
lokaði hurðinni á eftir sér. Hann brá
snæri um háls Sally. Þegar hún hreyfði
sig ekki lengur lagði hann hana var-
lega upp í rúmið. Nú var hann viss um
að aldrei kæmist upp um hann. Hann
yrði bara að forða sér eins fljótt og
hann gæti án þess að nokkur yrði hans
var.
Hjónin hittast
í forstofunni...
Um leið og hann lokaði hurðinni að
íbúð Sallyar mætti hann Margaret,
konu sinni.
Hún varð jafnundrandi að sjá hann
koma út úr húsinu og hann aö sjá hana
á leið inn í það. Hún varð fy rri til máls.
„Þú veist þetta þá allt saman,
George? ” sagði hún.
„Veit hvað?” spurði hann.
„Að Sally er dóttir mín!” svaraöi
hún.
George náfölnaði. Honum sortnaði
fyrir augum. Hann greip í handriðið til
að detta ekki. Á meðan sagði Margaret
honum að hún hefði eignast dóttur rétt
áöur en þau hittust fyrsta sinni. For-
eldrar hennarhöfðuekkitekiðímálað
hún héldi barninu en heimtuðu að hún
gæfi það frá sér. Þegar hún svo hefði
hitt George, orðið ástfangin af honum
og ákveðið að giftast honum, hefði hún
ekki þorað að segja honum frá barninu
af ótta við að upp úr slitnaöi þeirra í
millum.
„En svo fékk ég í morgun bréf frá
Sally,” hélt hún áfram. „I bréfinu
sagðist Sally hafa lengi langað til að
finna sína réttu móður. I mörg ár hefði
hún leitaö og nú loksins væri hún
komin á rétta leið, vonaði hún. Hún
hefði fundið út að ég hefði búið i Gunn
Road, héti Margaret, hefði gift mig í
mars 1957, manni á rauðum MG sport-
bíl. Þannig fann hún okkur. I bréfinu
sagði hún að ef ég væri móðir hennar
réði ég því sjálf hvort ég vildi hitta
hana. Ef ég vildi það væri hana að
finna í þessu heimilisfangi. En hvernig
komst þú að þessu?” spurði Margaret
mannsinn.
George Barclay svaraði ekki. Hann
hafði rétt í þessu myrt unga konu í
örvæntingarfullri tilraun til að kveöa
niður gamlan draug. Svo kom það í ljós
að það var bam eiginkonu hans sem
var að reyna að komast að uppruna
sínum.. . .
George fór strax til lögreglunnar.
Hann sagðist hafa ráðið Sally af dög-
um í þeim tilgangi að kveða niður
gamlan draug. Og hann viðurkenndi
líka að hafa ekið niður litla stúlku fyrir
26 árum.
Núna situr George Barclay í fangelsi
i Englandi og bíður dóms.
Aðalfundur
Byggingasamvinnufélagið Skjól heldur aðalfund sinn sunnu-
daginn 13. nóvember 1983 kl. 14.00 í vinnuskála sínum að
Neöstaleiti 9—17.
Dagskrá:
Venjuleg aðalfundarstörf.
Reikningar félagsins fyrir áriö 1982 liggja frammi á skrifstof-
unni á venjulegum opnunartíma.
STJÖRNIN.
5.950 kr.
AÐEINS
m/skúffum, dýnum og púdum.
Opið
laugardag 10—17.
Sgning
sunnudag 14—17.
HAMRABORG 12 KÓPAVOGI
á»rtrið S|MI 46460
'fc^> SENDUM f PÚSTKRÖFU
FULLKOMIÐ ÖRYCCI
í VETRARAKSTRI
Á GOODYEAR VETRARDEKKJUM
Stóðuglelki Góðlr hemlunarelglnlelkar
í hálku vlð erflðar aðstæður
GOODYEAR vetrardekk eru gerö úr sér-
stakrl gúmmíblöndu og með mynstri
sem gefur dekklnu mjög gott veggrip.
GODDYEAR vetrardekk eru hljóðlát og
endingargóö.
Fullkomln hjólbarðabjónusta
Tölvustýró jaf nvægtestilllng
HEKLAHF
I Laugavegi 170-172 Sfrni 21240