Dagblaðið Vísir - DV - 08.02.1985, Blaðsíða 17

DV. FÖSTUDAGUR 8. FEBRUAR1985.
17
Einu sinni sendu Bandaríkjamenn
matarolíu til Eþíópíu. Olían var nær-
ingarrík og átti að blanda henni
saman við annan mat og bjarga
þannig hungruðum. Fólkið flykktist
niður úr fjöllunum til að ná í olíuna
og fór síðan með hana til síns heima.
Þar helltu karlarnir olíunni í hár
kvenna sinna þannig að það gljáði og
varð fallegt.
Þessa sögu fékk DV að heyra er
fréttamaður var staddur í fæðu-
Besta kaffi
íheimi
Eiríkur Jónsson skrifar frá Eþíópíu
MATARGJÖF
gjafastöðinni í Tisa-Balíma í Wollo-
héraöi. Þar stóðu einmitt mörg
hundruð manns í biðröð og biðu eftir
aö fá olíu á dúnkum og mjöl í poka.
Margir voru komnir langt að og áttu
erfiða ferð fyrir höndum með fæðuna
í f anginu aftur heim.
Að sögn starfsmanna fæðugjafa-
stöðvarinnar í Tisa-Balíma fá 8000
fjölskyldur mat í stöðinni mánaðar-
lega. Fylgst er með ástandi fólksins,
böm vigtuð en 75 prósent þeirra eru
undir eðlilegri líkamsþy ngd.
Þetta fólk býr í strákofum, hefur
haft lifibrauð sitt af akuryrkju sem
nú er engin vegna þurrka. Það verð-
ur hreinlega að gefa fólkinu aö borða
eigiþaðaðlifa.
Fæöugjafastöðin í Tisa-Balíma er
aðeins ein af mörgum í Eþíópíu en
svipur fólksins er ails staðar eins.
Augu barnanna eitt spurningar-
merki og foreldramir þreyttir.
Eþíópísk jörð getur verið gjöful
þótt illa ári um þessar mundir. Þar
sprettur úr ökmm, að mati margra,
besta kaffi í veröldinni enda er orðið
kaffi ættað úr héraði er heitir Kaffa.
Núna kalla landsmenn kaffið sitt
þó Buna á meðan flestallar aðrar
þjóðir notast við eþíópíska héraðs-
nafnið. Flestir án þess að vita hvers
vegna.
Börn eru vigtuð í fœðugjafastöðvunum og reynt að fylgjast með
ástandi þeirra.
Eritrea, Iftil og þurr Ítalía:
HERMENN Á HÚSÞÖKUM
MEÐ RÚSSNESK VOPN
Hungrið tekur á sig ýmsar myndir.
Þaö er eins og aö koma til ítalíu.
Asmara í Eritreu í Norður-Eþíópíu.
240 þúsund íbúar, steinlögð stræti,
ítölsk kaffihús og spaghetti. Fólk
heilsast á ítölsku enda bjuggu 300
þúsund Italir í Eritreu í heil 60 ár frá
lokum síðari aldar fram á þá miðja
semnúeraðlíöa.
Ekki er allt sem sýnist þó Asmara
sé glæsileg borg þar sem enn má sjá
ítalska kaupmenn standa í verslun-
um sínum og selja vestræna vöru.
Borgin er hemumin af stjórnarher-
mönnum sem standa á hverju horni
og raða sér á húsþök bak við sand-
poka. Þeir vita sem er aö von er á
árás á hverri stundu. Fólkið er á
móti þeim og styður skæruliöa í
sveitum landsins, „. .. ætli 70—80
prósent Eritrea styðji ekki skærulið-
ana,” sagði fylgdarmaður DV að-
spurður.
Sprengjudrunur í fjarska
Stjómarherinn heldur ýmsum
borgum í Eritreu með verulegum
herstyrk svo og vegum á milli
þeirra. A leiðinni frá Asmara til
Massawa, um 200 kílómetra leið,
raöa hermenn sér á vegarkantinn
með stuttu millibili. Umferð er nær
því engin á ítölsku vegunum sem
líkjast einna helst hraöbrautum á
Herflutningar
Ferðalag fréttamanns DV er
stöðvað um stund. A móti koma tugir
herflutningabíla, á palli hvers bíls
era tugir ef ekki hundruð hermanna.
Þetta er þúsund manna lið, ungir
strákar með rússneskar byssur um
öxl. Omögulegt er meö öUu að fá að
vita hvert þeir era aö fara, hvaö þá
að smeUa megi af mynd. En eitt-
hvert er feröinni heitið og flýtirinn
mikUlá „ítölskuhraðbrautunum”.
I samtali er DV átti við Aregawi
Hagos, yfirmann hjálparstarfs
stjórnarinnar í Eritreu, kom fram að
1,3 milljónir Eritrea þjáist vegna
hungursneyðarinnar. Alls era íbúar í
Eritreu 2,7 mUljónir. „Ástandið er
verst í sveitunum,” sagði Hagos yfir-
maður. I borgunum er ástandið
betra, þar er matur og mannlíf víða
blómlegt. Eða eins og danskur
hjálparstarfsmaður í Massawa
komst að oröi: „Hér er friösælt að
vera, burtséð frá stríöinu.”
-EIR.
Götumynd frá Asmara I Eritreu, itölsk borg þar sem kaffihúsin eru eins
og i rlóm, fólk boröar spaghetti og heilsast á itölsku. Með öllu er
bannað að Ijósmynda i borginni en þessi mynd er tekin i flýti út um
hótelglugga. DV-myndir EIB.
Norður-Italíu. I sveitunum umhverf-
is lúra skæraliðamir í skjóli bænd-
anna.vina sinna.
Flest hús sem verða á vegi ferða-
langs era sundurskotin ef þá ekki
gjörónýt eftir sprengjuárásir. Þaö
má sjá að hér hafi verið átök svo um
munar. Er nær dregur Rauöa hafinu
heyrast sprengjudranur í fjarska en
enginn veit hvort þar eru á ferðinni
heræfingar eða raunveraleg átök.
Þetta er daglegt brauð.
Ekki er eins víst að íbúar héraðs-
ins fái sitt daglega brauð, jafnvel
ekki það sem sent er utan úr heimi til
sveltandi fólks. Engum mat má
dreifa í Eþíópíu án samþykkis
stjórnvalda og þau eiga óhægt um
vik á þessu landsvæði sem í raun og
veru getur vart flokkast undir yfir-
ráöasvæðið þeirra. Sögusagnir
herma aö hungrið sé á fáum stöðum
meira en einmitt í Eritreu.
Skömmu áður en DV heimsótti
héraðið hafði rignt þar í tvo daga. Og
það varekkiaðsökumaðspyrja; allt
var grænt og blómlegt. „Þetta
brennur allt niöur og breytist í auðn
á tveim vikum,” sagði fylgdarmaður
DV. Hæöir og hólar verða brúnir á ný
og þá koma eftirlitsstöðvar stjómar-
hermanna betur í ljós. Það er vakað
yfir veginum frá Asmara til
Massawa. Við vegarkantinn má víöa
sjá skotgrafir og beltaför í sandinum
sýna svo ekki verður um villst að
skriðdrekar hafa verið þar á ferð
ekki alls fyrir löngu.