Dagblaðið Vísir - DV - 06.02.1988, Blaðsíða 30

30
LAUGARDAGUR 6. FEBRÚAR 1988.
Geirmundur Valtýsson. -
Nikkan er alltaf í mestu
uppáhaldi.
DV-mynd Kristján Ari
„Eg byrjaði að spila á harmóníku
þegar ég var 11 ára,“ segir Geir-
mundur Valtýsson, maðurinn sem
orðinn er þjóðkunnur fyrir spila-
mennsku á sveitaböllum og lögin sín
í söngvakeppni sjónvarpsins.
Geirmundur er Skagfirðingur og
að sjálfsögöu hestamaður eins og
aðrir sýslungar hans. Og hve marga
hesta á hann? Geirmundur veltir
spurningunni fyrir sér yfir kafFiboll-
anum í eldhúsinu heima á Sauðár-
króki. Svörin um fjölda hestanna
veröa því óljósari sem meira er um
þá rætt og á endanum stöndum við
DV-menn upp frá kaffiborðinu án
þess að vera nokkru nær. Skagfirð-
ingar svara þessari spurningu alltaf
svona.
Söngvakeppnin í þriðja sinn
Erindið norður á Sauðárkrók var
heldur ekki að ræða um hestana
hans Geirmundar heldur manninn
sem staðiö hefur á bak við nikkuna
frá 11 ára aldri og leggur nú upp í
söngvakeppni sjónvarpsstöðva í
þriðja sinn. Hann stendur enn langt
aö baki þeim margfræga Jahn Teigen
sem leitar í vetur eftir stuðningi
Norðmanna í áttunda sinn.
Skagfirðingar eru ekki minni
hestamenn en Húnvetningar, ná-
grannarnir í vestri, og jafnvel meiri
að^ eigin sögn. Þeir vestan Vatns-.
skarðsins reyndust hlutskarpari í
spurningakeppni sjónvarpsins og
það sárnaði Skagfirðingum. Þegar
kemur að söngvakeppni sjónvarps-
stöðva verður þó lítið um keppni
þessara granna. Húnvetningar eiga
engan Geirmund. Rígur milli norð-
anmanna er því látinn liggja milli
hluta og þeir standa allir að baki eina
landsbyggðarmanninum sem mætir
poppurunum af Faxaflóasvæðinu.
Geirmundur hefur gert sveitaböll-
in að sérgrein sinni og gerir út
hljómsveit á þau. Þar spilar hann á
gítar og hljómborð en viðurkennir
að nikkan sé enn í mestu uppáhaldi
þótt önnur hljóðfæri séu nú vinsælli
á dansleikjum ef ekki er þorrablót.
Þá er það nikkan.
Ekki kvöldið fyrir fermingar-
daginn
„Eg spilaöi fyrst á balli þegar ég
var nýorðinn þrettán ára,“ heldur
Geirmundur áfram frásögninni. „Ég
var ekki fermdur þá. Það var meira
að segja gengið á eftir mér að spila
kvöldið áður en ég fermdist en for-
eldrar mínir tóku þaö ekki í mál. En
það er ekki fjarri lagi að segja að ég
hafi spilað á hverri helgi síðan. Ég
hef verið það grjótharður viö þetta
og er ekki á þeim buxunum að
hætta.“
Geirmundur er að mestu sjálflærð-
ur í spilamennskunni eins og svo
margir aðrir sem gert hafa sveita-
böllin að sérgrein sinni. Hann var
þó í læri í Reykjavík tvo vetrarparta
á unglingsárunum. „Ég fór suður
þegar ég var 16 og 17 ára og var í tím-
um hjá Gretti Björnssyni, harmón-
íkuleikara og Berta Möller gítarleik-
ara og einnig hjá Hjörleifi
Björnssyni," segir Geirmundur þeg-
ar hann rifjar upp ferilinn.
„Ég kunni þá orðið nokkuð og vildi
læra frá því og sleppa að byrja á
byrjuninni eins og ungum mönnum
og áköfum er gjarnt. Þá fór ég að
læra á gítar hjá Berta. Hann tók mig
bara eins og ég var og ég lærði heil-
mikið hjá honum.“
Búskapur á Geirmundarstöð-
um
Geirmundur er úr Sæmundarhlíð-
inni í Skagafirði, frá bæ sem heitir
Geirmundarstaöir, og þar bjó hann
þar til fyrir 11 árum að hann flutti á
Krókinn. Fyrstu sveitaböllin, sem
hann þandi nikkuna á, voru því í
heimasveitinni og nágrannasveitum.
„Eftir því sem árin hafa hðið hef ég
teygt mig lengra og þó aldrei meira
en nú síðustu tvö árin,“ segir Geir-
mundur. „Ég hef spilað þó nokkuö
mikið fyrir sunnan og einnig víða
um Norðurland.“
Geirmundur er einn þeirra manna
sem alltaf eru kallaðir til að spila
þegar þarf að slá upp balli. í flestum
hérðuðum landsins eru slíkir menn
sem virðast sjálfkjörnir til verksins
og það jafnvel frá barnæsku. „Ég
kann nú engar skýringar á þessu,"
segir Geirmundur. „Hvað mig varöar
þá hef ég verið nokkuö iðinn við þetta
og held að ég hafl á mér þokkalegt
orð. Kannski er galdurinn að koma
sér vel við húsverði í félagsheimilum
víða um land. Þetta gerist eiginlega
af sjálfu sér.
Þegar ég var að byrja voru hér
nokkur lítil félagsheimili, smákofar,
en síðan voru byggð hér stærri hús
eins og Húnaver og ég hef spilað
mikið þar. Seinna var Miðgaður
byggður. Það var árið 1968 og þar hef
ég mikið spilað."
Hestarnir einir eftir
„Lengi vel hafði ég spilamennsk-
una meö búskap á Geirmundarstöð-
um. Ég tók þar við búi af foreldrum