Dagblaðið Vísir - DV - 06.02.1988, Blaðsíða 31

LAUGARDAGUR 6. FEBRÚAR 1988.
\ '
\
43
ixr*
3tali
mínum og var þar meö allmikið bú.
Þetta passaöi þó illa saman og ég tók
þá ákvöröum aö hætta búskapnum.
Ég seldi kýrnar en kindunum fargaði
ég ekki fyrr en í fyrra og sé eiginlega
eftir þeim. Hestana á ég áfram og hef
þá á Geirmundarstöðum sem eru 14
kílómetra héöan frá Sauðárkróki.
Hestamannaböllin og réttarböllin
eru þau skemmtilegustu sem ég spila
á. Hér er t.d. Laufskálaréttin í
Hjaltadalnum, sem er landsfræg, og
þangaö kemur fólk úr öllum lands-
fjóröungum á haustin. Aö vísu voru
þar ekki til skamms tíma réttarböll
en nú eru þau reglulega haldin fyrir
þessa rétt í Miðgarði. Var óhemju-
mikiö ball í haust og mikil stemning
eins og alltaf.
Málin hafa þróast þannig að ég hef
undanfarið spilaö mikiö á hesta-
mannaböllum víöa um land. Við
spiluðum á fjórðungsmótinu á Mel-
gerðismelum síðasta vor og vestur í
Dölum og víðar.“
Geirmundur vill ekki skera úr um
hvar best er að spila. „Það er alltaf
gott að spila þegar stemningin er
góð,“ segir hann. „Ég verð þó að við-
urkenna að Miögarður er mér mjög
kær. Það er minn staður og þar hef
ég spilað meira en nokkur annar.“
Reikningar kaupfélagsins
Spilamennskan er enn aukavinna
hjá Geirmundi þótt hún taki mikinn
tíma. Alla daga frá átta til fimm situr
hann á skrifstofu kaupfélagsins og
greiðir og innheimtir reikninga.
Hann er þar í stöðu fjármálafulltrúa
og hefur útsýni af skrifstofunni yfir
Skagfirðingabrautina þar sem hún
liggur inn í bæinn.
En það eru ekki reikningar kaup-
félagsins sem gert hafa Geirmund
landsfrægan. Þar veldur þátttaka
hans í söngvakeppni sjónvarpsins
mestu. Eftir komandi keppni ætlar
hann að taka sér hvíld. „Allt er þegar
þrennt er,“ segir Geirmundur og
hallar sér aftur í sætinu. Hann hefur
gert það gott í fyrri keppnum og þaö
ekki bara í sjónvarpinu því hann á
langan feril að baki í söng- og dans-
lagakeppnum.
„Uþphafið að þessu er nokkuð
skondið," segir Geirmundur og
hverfur aftur til unglingsáranna. „Ég
samdi fyrstu lögin fyrir danslaga-'
keppni sem Kvenfélag Sauðárkróks
hélt ár hvert á nýársdag. Ég var byrj-
aður að spila á böllum þegar þetta
var. Þannig var aö konurnar töldu
sig ekki geta lagt upp með minna en
8 til 10 lög og nú vantaöi nokkur. Þær
hringdu í mig og spurðu hvort ég
ætti ekki lag. Eg hafði ekki samið svo
mikið sem eitt lag og ekki einu sinni
dottið það í hug. Ég varð auðvitað
hissa og gaf ekkert út á þessa hug-
mynd en fór að prufa og samdi tvö
lög í keppnina. Fyrir þau fékk ég
fyrstu og þriðju verðlaun.“
Bíddu við
„Ég var oft með í keppninni eftir
þetta og einu sinni voru gefin út lög
úr henni á tveggja laga plötum. Þar
átti ég lögin Bíddu við, sem varð
mjög vinsælt, og einnig Nú er ég létt-
ur. Það var sigurlag úr danslaga-
keppninni. Þegar fram liðu stundir
vann ég oft að undirbúningi keppn-
innar, einkum eftir að ég var kominn
í hljómsveit hér á Króknum. Þessi
keppni var haldin fram undir 1970
en féll þá niður.
Þegar kom að söngvakeppni sjón-
varpsstöðva fyrir þremur árum datt
mér í hug að vera með. Skilafrestur
átti þá að renna út 30. janúar en ég
var að basla við að búa til lag í keppn-
ina frá því í desember og var aldrei
ánægður með árangurinn þangað til
lagið Með vaxandi þrá fæddist allt í
einu.
Ég talaði við séra Hjálmar, sóknar-
prestinn okkar, sem hefur gert texta
viö öll lögin. Hann samþykkti strax
að gera textann. Við vorum orðnir
nokkuð tímanaumir þannig að hann
vakti eina nótt yfir verkinu en ég
brenndi suður með lag og texta dag-
inn eftir til að taka upp prufu fyrir
keppnina. Þetta lag var valið í hóp
þeirra tíu bestu.
Fyrir keppnina í fyrra tók ég mér
lengri tíma en fannst ég aldrei geta
gert betur en í fyrra laginu. Það er
alltaf draumurinn að bæta sig. Ég
var aldrei ánægður þar til skilafrest-
ur var alveg að renna út. Þá lét ég
það flakka enda orðinn nokkur sátt-
ur við lagið. Þetta var Lífsdansinn.
Fyrir þessa keppni, sem nú stendur
fyrir dyrum, var ég búinn að semja
lag sem ég ætlaði að senda en hætti
við þegar lagið, sem ég á nú í keppn-
inni, kom eitt kvöldið. Mér fannst
það betra og lét það fara. Ég hafði
því samband við séra Hjálmar og
hann samdi textann sem fyrr.“
Betra en eitthvert leikrit
Söngvakeppnin er umdeild og
margir þeirrar skoðunar að sjón-
varpið ætti að hætta að leggja
fjármuni í hana. Um hitt er ekki deilt
að hún er með vinsælasta sjónvarps-
efni og Geirmundur telur „fráleitt
að leggja hana niður.
Þaö eru sumir að agnúast út í þessa
keppni," segir Geirmundur. „Ég tel
ekkert meira að henda fimm milljón-
um í söngvakeppnina en í eitthvert
leikrit sem allir eru hundóánægðir
með. Það er mikið horft á keppnina
og þegar á allt er litið þá er þetta
mjög ódýrt efni.“ .
Geirmundur er eini dreifbýlismað-
urinn í keppninni og segist vera
montinn af því. „Ég er reyndar hissa,
á að ég skuli vera sá eini af lands-
byggðinni því ég veit að þeir eru
margir víða um land sem eru aö
dunda við að semja. Það getur vel
verið að einhver hræðsla valdi þessu.
Ég hef lagt mig fram um að senda
lögin vel frágengin í keppnina þannig
að dómnefndin geti séð hvaö ég vil
fá fram. Ég sendi lögin ekki fyrr en
ég er sáttur við þau.
Það var verið að segja við mig eftir
keppnina í fyrra að ég þekkti þennan
„eurovisionstíl". Ég veit satt að segja
ekki hvernig hann er. Lögin, sem ég
hef sent, hafa hins vegar orðið vinsæl
og gengið vel eftir keppnina.
Nú, frammistaða okkar í keppninni
er sjálfsagt ekkert slæm. Valgeir
Guðjónsson sagði fyrir keppnina í
fyrra, sem rétt var, að allt fyrir ofan
16. sæti væri sigur. Ég held samt að
bæði Valgeir og Magnús Eiríksson
hafi samið betri lög en þeir sendu í
keppnina. Þeir hafa oft gert betur.
Það hefur líka sín áhrif að þegar
lögin eru flutt á íslensku í öðrum
löndum þá hljómar textinn eins og
hver önnur golfranska. En við eigum
ekki verri lagahöfunda en aðrar
þjóðir. Hvenær heyrist t.d. lagið sem
sigraði í fyrra? Þaö er algerlega
gleymt." .
Keppnisandi í Skagafirði
Norður í Skagafirði standa menn
sem einn maður að baki Geirmundi.
Þátttaka hans hefur ef til vill yfir sér
meiri keppnisbrag en hjá öðrum. „Ég
verð mjög var við að hér er vel fylgst
með keppninni," segir Geirmundur.
„Hér standa allir með mér. Ég finn
það þegar ég fer út í banka og þeir
sem eiga leið á skrifstofuna óska mér
til hamingju. Á dansleikjum er það
sama sagan og hvar sem ég hitti fólk.
Þetta er mikil hvatning. Það má ef
til vill líkja þessu við spurninga-
keppni og þó er þetta ólikt.
I fyrra stóðu mínir menn mjög
glæsilega á bak við mig þegar kosið
var um lögin og settu mig efst á list-
ann. Það kom þó ef til vill meira á
óvart aö Reykvíkingar gáfu mér 10
stig. Það var mjög gott fyrir mig því
það var sagt að hér heföi klíkuskapur
ráöið. Auðvitað réð það miklu að
Skagfirðingar voru að styðja sinn
heimamann.
Þegar kosningin fór fram í sjón-
varpinu í fyrra hlógu menn þegar ég
fékk 12 stig í Skagafirði og vinir mín-
ir í Módel hæst. Það kom sér því
mjög vel fyrir mig að fá líka góða
útkomu í Reykjavík. Þá var ekki
hlegið eins mikið. Annars hef ég aldr-
ei orðið var viö neikvætt viðhorf í
minn garð.“
Hagyrðingurinn og presturinn
Sem sönnum landsbyggðarmönn-
um sæmir er presturinn kallaður til
að leggja hönd á plóginn. Það er séra
Hjálmar Jónsson, hagyrðingur góður
og afkomandi Bólu-Hjálmars, sem
leggur Geirmundi til texta við lögin.
„Samvinna okkar hófst með fyrsta
laginu í söngvakeppninni," segir
Geirmundur. „Hann hafði aldrei
samið fyrir mig áður. Mig vantaði
mann til að gera textann og vissi að
séra Hjálmar gat vel gert þetta. Ég
fór því til hans og hann tók mér vel.
Hann á ekki síður þátt í velgengni
þessara laga en ég. Textarnir eru
auðlærðir og fjalla um lífið og tilver-
una.
Séra Hjálmar er þekktur hagyrð-
ingur hér í Skagafirði. Einu dægur-
lagatextamir sem hann hefur samið
eru þó við lögin mín. Hann er mjög
magnaður við að kasta fram vísum
eins og menn sáu í spurningakeppn-
inni á Blönduósi. Það er mál manna
að hann sé sá besti sem komiö hefur
fram í þeirri keppni."
Strembinn mánuður
Febrúarmánuður verður anna-
samur hjá Geirmundi því enn er eftir
að vinna lokagerð lagsins. „Já, það
tekur við ansi ströng vinna og marg-
ar suðurferðir," segir Geirmundur.
„Ferðirnar eru þegar byrjaðar en ég
verð aö leggja þetta á mig. Nú fyrir
skömmu fór ég fyrstu ferðina til að
hitta dómnefndina. Um kvöldiö átti
ég að spila hér í Skagafirði. Ég fór
klukkan átta að morgni héðan og var
á fundi dómnefndarinnar um miðjan
daginn. Klukkan sex lagði ég af stað
norður og var kominn í tæka tíö með
nikkuna á þorrrablót í Árgarði hér
frammi í firðinum.
Ég á eftir að fara fjórar fimm ferðir
suður til að vinna lagið og taka það
upp á myndband. Magnús Kjartans-
son aðstoðar mig við tónhstina og
Stefán Hilmarsson hefur tekið að sér
sönginn. Myndbandið verður unnið
hjá sjónvarpinu. Allt þarf þetta að
vera tilbúiö fyrir lok mánaðarins.
Ég reikna með að ég geri lagið aðeins
léttara, meira stuðlag. Dómnefndin
mælti með því og ég var búinn aö
gera mér grein fyrir því áður.“
Geirmundur vill engu spá um úr-
slitin. „Það er dómnefndanna að
velja,“ segir hann. „En ég hef alltaf
verið bjartsýnn. Það þýðir ekkert að
leggja upp með svartsýni. Það eina
sem gildir er aö vinna lagið vel. Eftir
því sem betur er staðið aö verki nær
lagið lengra.“
Sigurlíkurnar
Géirmundur hlær við þegar rætt
er um sigurlíkurnar. „Við sem kom-
umst í úrslitin verðum auövitað að
gera okkur grein fyrir að við eigum
alhr möguleika á sigri. Ég verð því
eins og aðrir aö vera tilbúinn að
fylgja laginu eftir í Dublin.
Það er þó allt annað en gamanmál
að sigra því sigurvegarinn, sem fær
450 þúsund í verðlaun, verður að
kosta allan undirbúning fyrir þann
pening. Verðlaunin eru því skilyrt.
Það er fullyrt að Valgeir hafi þurft
að leggja fram sömu upphæð og verð-
launin voru þá á móti. Þau voru þá
300 þúsund en það má segja að það
hefni sín að sigra. Þetta er að því er
ég best veit ein af ástæðunum fyrir
því að Valgeir er ekki með núna.
Mér finnst þetta fyrirkomulag
ótækt. Sigurvegarinn á að fá verð-
launin fyrir sigurlagið en sjónvarpið
á að bera kostnaöinn af að fylgja lag-
inu eftir. En við sem eigum lög í
keppninni erum búnir að samþykkja
þetta og verðum að standa viö okkar
hlut.“
Þá þarf að ganga á heimilispening-
ana og það er ekki að heyra annaö á
Geirmundi en að fjölskyldan standi
fast að baki honum. „Konan er auö-
vitað búin að fá sig fuílsadda af allri
spilamennskunni og þvælingnum
sem henni fylgir en hún stendur með
mér í þessu,“ segir Geirmundur.
„Það er erfitt að vera allar helgar að
spila eins og verið hefur allt okkar
hjónaband."
Kona Geirmundar er Mínerva
Björnsdóttir og þau eiga tvo syni um
tvítugt. Þeir hafa látið gamla mann-
inum tónhstina eftir. „Þeir hafa
sjálfsagt fengið sig fullsadda,“ segir
Geirmundur. „Þaö er helst núna,
þessi seinustu ár að þeir eru að fá
áhugann.
En allir á heimilinu eru spenntir
fyrir þessu. Fyrst er að komast í
sjálfa keppnina en þegar það er í
höfn þá er hægt að slaka á. Það kost-
ar töluverða peninga að senda inn lag
og það væri svekkjandi að hafa ekk-
ert upp úr því.“
Lagið á eftir að ganga
„Lögin hafa gengið vel á dansleikj-
um hjá mér og reyndar öðrum
hljómsveitum hka. Lífsdansinn hef-
ur verið mjög vinsæll og nýja lagið
verður að sjálfsögðu á efnisskránni
á næstunni. Það á eftir að ganga. Ég
er viss um það.
Ég tók þá ákvörðun núna að ef lag-
ið yrði valiö eitt af tíu þá tæki ég
mér frí. Ég verð því ekki.með næst.
Þetta er orðið gott í bili en ég er ekki
hættur endanlega en það er ágætt að
hvíla í eitt ár eða svo.
Ég held auðvitað áfram að spila
nieðan það gengur vel. Söngva-
keppnin hefur verið þar veruleg
lyftistöng. Hljómsveitin hefur alltaf
haft nóg að gera og nú veröum við
að fara víðar um landið en áður var.
Staðan er eiginlega þannig’ að við
gætum spilað á þremur fjórum stöð-
um á hverju einasta laugardags-
kvöldi allt árið. Þaö er tóm vitleysa
að hækka ekki verðið en ég hef ekki
gert þaö. Ég er ekki þannig innréttað-
ur.
í sumar og haust spiluðum við á
Hótel Sögu og það er líka mikið að
gera hér á Norðurlandi og vestur í
Dölum og suður í Borgarfirði. Við
höfum einnig spilað á Selfossi og í
Keflavík. Þetta er dansliljómsveit og
við eru með nýjustu lögin í bland við
þau gömlu.
Þetta er svo flölbreyttur hópur sem
við spilum fyrir aö við verðum að
vera með nánast allar gerðir af tón-
list. Ég spha á nikku hjá gömlu-
dansaklúbbi hér á Sauðárkróki og
við sphum hka á skólaskemmtunum
þannig að viö verðum að bjóða upp
á aht.“
Égyröi vitlaus
„Eg spila einnig undir á skemmt-
unum hjá ýmsum félagasamtökum
hér í bænum. Þaö stendur nú fyrir
dyrum árhátíð hjá Lions. Hún er svo
fjölmenn að hún kemst hvergi fyrir
hér á Króknum þannig aö hún verð-
ur haldin í Miðgarði. Eg hef verið að
æfa einsöng, tvísöng, þrísöng og
kvartett fyrir hátíðina. Þarna spila
ég ýmist undir á nikkuna eða píanó.
Mér hefur samt aldrei dottið í hug
‘að gera þetta að aðalatvinnu. Ég yrði
vitlaus aö bíða aha vikuna eftir helg-
arvinnunni. Það væri voðalegt,"
segir Geirmundur Valtýsson og lýk-
ur viðtalinu með þeim órðum. Hann
þarf að sinna hestum sínum og um
leið og hann snarast inn í jeppann
kveður hann með oröunum: „Við
sjáumst eftir keppnina í Dublin." DV-
mönnum gefst ekki tækifæri til að
segja meira en eitt „nú“ og hann er
þotinn inn að Geirmundarstöðum
þar sem „nokkrir" hestar bíða eftir
kvöldgjöfinni.

-GK