Dagblaðið Vísir - DV - 03.09.1988, Side 15

;8gi HsaMaTiaa .s HUOAaíiAOUAJ w
LAUGARDAGUR 3. SEPTEMBER 1988.--------------------—------------------ »----------------------:-----------------------:----15
Tvöfaldur Helgarpóstsdraugur
Islendingar eru fjölmiðlaglaðir
og skal síst lasta það. Hér á landi
eru gefin út sex dagblöð, sjónvarps-
stöðvarnar eru tvær og útvarpsrás-
ir margar. Þá eru ótalin tímarit af
ýmsum toga og héraðsblöö hvers
konar. Helgarpósturinn var nokk-
uð sérstök jurt í íslenskri fjölmiðla-
flóru. Útgáfufélag hans fór á haus-
inn fyrr á árinu svo sem flestir
muna. Helgarpósturinn hætti því
að koma út og ganga klögumálin
nú á víxl hjá þeim sem gáfu blaðið
út. Helgarpósturinn átti rétt á sér
og gegndi þörfu hlutverki meðan
hann var og hét. Hann stakk á kýl-
um og opnaöi umræður um ýmis
mál sem legið höfðu í þagnargildi.
Oft ætlaði hann sér að vísu um of,
þannig að ritstjórar fuku jafnvel.
En það gustaði af Helgarpósti á sín-
um tíma. Frægð hans dvínaði hins
vegar og síðustu misseri var hann
ekki svipur hjá sjón.
Það sem helst hann
varast vann...
Það kom því mönnum, sem til
þekktu, ekki á óvart að Helgarpóst-
urinn legði upp laupana. Það gerð-
ist aðeins með öðrum hætti en
menn áttu von á. Staðreyndin er
sú að síðustu ævidaga sína var
Helgarpósturinn orðinn lélegur.
Hann tók ekki á málum líkt og fyrr
og dagaði því uppi. Ekkert skal full-
yrt um sölu hans síðasta æviskeið-
ið en tölur úr gjaldþrotinu benda
til þess að staðan hafi verið vond.
Það átti því fyrir Helgarpóstinum
aö hggja, eða öllu heldur útgáfufé-
lagi hans, að lenda í svipaðri stöðu
og ýmis sá félagsskapur sem fengiö
hafði umfjöllun á síðum póstsins.
Það er því ekki víst aö allir hafi
tahð dauða Helgarpóstsins harm-
dauða og því hlakkað í einhveiju
fómarlambinu.
Þjóðviljinn reið á vaðið
En meiningin var ekki 'sú aö
skrifa minningargrein um Helgar-
póstinn sáluga. Hann átti eins og
aðrir sem gengnir eru sínar gleði-
og sorgarstundir. En það sem rifjar
sögu Helgarpóstsins upp er að tvö
dagblöð hafa nú lagst á náinn. Nú
era gefin út á föstudögum tvö blöð
sem stæla hinn hðna Helgarpóst.
Þjóðviljinn reið á vaðið fyrir
nokkru og gefur nú út á föstudög-
um blað sem heitir Nýtt Helgar-
blað. Neðarlega í hausnum má að
vísu sjá að þetta er afkvæmi Þjóð-
viljans. Uppsetning forsíðu og bak-
síðu er hins vegar sú sama og var
á Helgarpóstinum. Auglýsingin
neðst á forsíðunni er meira að segja
með sama hætti og var á forsíðu
hins sálaöa. Slúðrið á baksíðunni
er eins og helgarpóstsslúðrið var.
Slúður þetta var raunar eitt af ein-
kennum Helgarpóstsins og fyrr á
árum vora stundum í því bitastæð-
ar fréttir. Slúðrinu hnignaði síðan
í Helgarpósti eins og öðru þar á bæ.
Þjóðviljinn sá sér sem sagt leik á
borði, hætti að gefa út hefðbundið
fóstudagsblað en sendi þess í stað
frá sér afturgenginn Helgarpóst.
Þar á bæ vita menn eins og annars
staðar að það þarf að selja blaðið.
Það hefur ekki gengið of vel og er
raunar engin nýlunda. Blaðið hef-
ur barist í bökkum fjárhagslega svo
lengi sem elstu menn muna. Því
var það tilraunarinnar virði að
reyna þetta. Það gat svo sem verið
að Helgarpóstur hefði skilið eftir
sig ófyllt skarð.
Hálfbróðir fæddist
Þetta er að vísu ekki frumlegt
en spurningin er svo sú hvað er
framlegt í blaðamennsku? Er ekki
búið að gera þetta allt áður? Þjóð-
viljinn á fóstudögum er því orðinn
eins og hálfbróðir Helgarpóstsins
sáluga. Hann er úthtslíkur, slúðrið
er á sínum stað og ýmsar menning-
argreinar. Fréttir og fréttaskýring-
ar fylgja, en eitt vantar. Þaö vantar
skandalana. Helgarpósturinn lifði
og dafnaði á skandölum. Þegar
skandalamir vora ekki lengur tíl
LaugardagspistiU
Jónas Haraldsson
staðar visnaði blaðið og dó. Þjóð-
viljinn hefur ekki skandala á færi-
bandi á föstudögum frekar en Helg-
arpóstur á síðasta æviskeiði. Þjóð-
viljinn er einhvern veginn ekki
rétta blaðið í skandalana. Hann
getur rifið kjaft á pólitíska sviðinu
svo sem honum ber aö gera sem
flokksmálgagni. Hann er gefinn út
fyrir málstaðinn. En flokkstengslin
há blaðinu ef stefnt er að almennri
útbreiðslu. Þar dugar ekki andlits-
lyfting á fóstudögum, jafnvel ekki
þótt varaliturinn sé fenginn aö láni
úr dánarbúi.
... og hálfsystir líka
En fleiri vilja reyna en Þjóðvilj-
inn. Alþýðublaöið hefur verið í enn
verri stöðu en Þjóðviljinn. Blaðið
var um árabil aðeins fjórblöðungur
og var það haft í fhmtingum aö
samanbrotið kæmist málgagnið
fyrir í eldspýtnastokki. Blaðið var
að vísu stækkaö fyrir nokkru og
Flosi flutti sig yfir til Alþýöublaös-
ins frá vinum sínum á Þjóðviljan-
um. Frá þeirri stundu hafa fáir les-
ið Flosa. Ekki þaö að skrif hans séu
verri en þegar hann var í áhöfn
Þjóðviljans. Staðreyndin er bara sú
að Alþýðublaðið er ekki á inn-
kaupalista vísitölufjölskyldunnar á
íslandi. Þá virðist litlu máli skipta
hvort sú fjölskylda merkir við
krata á fjögurra ára fresti eða ekki.
Þetta hkar þeim Alþýðublaðs-
mönnum ekki sem von er. Þeir vita
eins og kollegar á Þjóðviljanum og
við öll að lítið gagn er aö gefa út
blaö sem ekki selst. Þeir fengu því
sömu hugmynd og Þjóðviljamenn.
Gefum út endurvakinn Helgarpóst
á fóstudögum. Sleppum Alþýðu-
blaösnafninu og seijum. Þjóðvhja-
menn, sem líka slepptu sínu nafni
á fostudögum, voru að vísu til
muna sneggri en kratarnir. Af-
kvæmi Alþýöublaðsins, hálfsystir
Helgarpóstsins sáluga, leit ekki
dagsins ljós fyrr en í gær. Systirin
sú heitir Pressan. Alþýðublaðsins
er ekki einu sinni getið í forsíöu-
hausnum en fær fyrir náö og misk-
unn nafnið sitt í blaðhausnum ofan
við leiðara ritstjórans. Þeir Al-
þýðublaðsmenn ganga að vísu feti
framar en félagarnir á Þjóðviljan-
um og ráða sérstakan ritstjóra á
Pressuna. Og sá ritstjóri er gaman-
samur því að hann leggur gulan ht
undir nafn blaðsins á forsíðu. Þaö
hefur hingað til ekki þótt sérstakur
heiður að tilheyra gulu pressunni.
Vera kann þó að ritstjórinn og Al-
þýðublaösútgefandinn hugsi tvo
leiki fram í tímann. Það er líklegra
að gul pressa seljist. Þegar litið er
á Pressuna kemur fátt á óvart. For-
síðan er eins og hjá bróðurnum,
Helgarpóstinum sáluga, og. hálf-
bróöurnum afÞjóöviljakymnu.'Þar
er meira að segja komin auglýsing-
in góða neðst á forsíðuna og slúðriö
er á sínum stað á baksíðunni.
Verður blandan rétt?
Og þá er þaö spurningin. Er
blandan rétt hjá Pressunni. Hristir
hún saman réttan kokkteh slúðurs,
menningar og skandala. Uppslátt-
urinn í gær var um mann sem vildi
verða kona. Manngarmurinn var
svo óheppinn að fæðast í líkama
karls. Áhorfendur á landsleik
Rússa og íslendinga vita nú að lík-
ami karls er öðruvísi en líkami
konu. Það er eðlilegt aö nú á tímum
kvennaþinga þyki það eftirsóknar-
vert fyrir karla að breytast í kon-
ur. Lesefni hinnar fyrstu Pressu er
þvi tryggt. Spurningin er bara sú
hvað gerist næsta föstudag og
föstudagana þar á eftir. Ólíklegt er
að nokkur kona fimist sem vill
láta breyta sér í karlmann. Eftir
Oslóarþingið þykir það hallæris-
legt ef ekki beinlínis púkó.
Vandi flokksblaðanna
Líklegt verður þó að telja að
vandi Pressunnar verði sá sami og
Nýs Helgarblaðs Þjóðviljans.
Pressan er föstudagsútgáfa Al-
þýðublaðsins og tengd því um of.
Pressan er því, þrátt fyrir sér-
stakan ritstjóra og ákveðið sjálf-
stæði, málgagn Alþýðuílokksins.
Slíkt er ekki par spennandi. íslend-
ingar hafa rifið sig úr viðjum
flokksklafa undanfarin ár og lang-
ar ekki þangað aftur. Þeir sitja ekki
og standa eins og flokksforingjar
vhja og sést þaö best á sveiflum
milli kosninga og skoðanakannana
á fylgi flokka þeirra á mihi. Flokks-
blöð geta því gengið fyrir lítinn höp
harðra stuðmhgsmanna flokkanna
en höfða varla th fjöldans. - ~
Forráðámei\n ffökksblaðanna
gerá sér grein fyrir^essu. Því eru
föstudagsútgáfur me^sérstökum
nöfnúm thraunir th þess að ná th
stærri hóps. Ekkert er nema gott
eitt að segja um slíkar thraunir en
lengra verður að ganga æth menn
sér að ná árangri.