Dagblaðið Vísir - DV - 02.05.1989, Blaðsíða 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 2. MAÍ 1989.
Fréttir
1. maí hátíðahöldin:
Stjórnvöld vöruð við að
kroppa í nýgerða samninga
Það má með sanni segja að í gær
hafi verið fyrsti alvöru sumardagur-
inn. Sólin skein á fundargesti á
Lækjartorgi og gott var að hvíla lúin
bein við trausta fætur Hannesar
Hafsteins eftir kröfugöngu niður
Laugaveg. DV-myndir KAE
Það er vor í lofti og vor í hjarta, sagði
Ögmundur Jónasson, formaður
BSRB, í upphafi ræðu sinnar á há-
tíðahöldunum 1. maí á Lækjartorgi.
Það voru orð að sönnu. í kjölfar ný-
gerðra kjarasamninga skein sólin
glatt á fundarmenn sem fjölmenntu
á Lækjartorg á fógrum degi til að
hlusta á boðskap verkalýðsforingj-
anna.
Aðalræðumenn dagsins voru Örn
Friðriksson, annar varaforseti ASÍ,
og Ögmundur Jónasson. Örn minnt-
ist í ræðu sinni á nýgerða samninga
og átaldi ríkisstjórnir fyrir að kroppa
hvað eftir annað í kjarasamninga og
varaði núverandi ríkisstjórn við.
Hann sagði að þó að fagna bæri
launajöfnuði færðu nýgerðir samn-
ingar launþegum ekki þann kaup-
mátt sem vonast heföi verið eftir.
Varaði hann alvarlega við því að
hróflað yrði við innihaldi samnings-
ins.
Ögmundur var harðorður í garð
frjálshyggjumanna í ræðu sinni og
sagði markaðshyggjumenn berja
höfðinu við stein. Hjá þeim væru
húsnæðislausir og atvinnulausir að-
eins tölur á blaði sem ekkert mark
Mikiö fjölmenni sótti kröfugöngu og útihátiðahöld í tilefni 1. maí. Var gengið niður Laugaveg að Lækjartorgi þar
sem hlustað var á boöskap verkalýðsleiðtoga og hlustað á baráttusöngva.
væri takandi á. Ögmundur minntist
einnig á nýgerða kjarasamninga VSÍ
og ASÍ og gat sérstaklega þess
ákvæðis þar sem segir að ákveðin sé
bygging 200 nýrra félagsíbúða.
Báðir ræðumenn minntust þess
vandræðaástands sem ríkir í vistun-
armálum fiölfatlaðra og voru harð-
orðir í garð stjórnvalda vegna af-
skiptaleysis í þeim málum.
-HK
Starfsfólk í þjónustu-
greinum sameinast
Þjónustusamband íslands er nýtt
landssamband sem stofnað var í gær.
Innan sambandsins verða félög
starfsfólks í þjónustugreinum. Aðil-
ar að sambcmdinu á stofnfundinum
voru Félag starfsfólks í veitingahús-
um, Félag framreiðslumanna, Félag
íslenskra kjötiðnaðarmanna og Fé-
lag hárgreiðslu- og hárskerasveina.
Hugmyndin aö stofnun sérstaks
landssambands starfsfólks í þjón-
ustugreinum hefur lengi verið uppi
innan þeirra stéttarfélaga, sem á því
sviði starfa, og veriö rædd, formlega
og óformlega. Undirbúningur hófst í
alvöru fyrir hálfu öðru ári. Var til-
efnið fundur hjá ASÍ um samstarf
félaga í hótel- og ferðaþjónustu.
Að afloknu síðasta ASÍ-þingi var
skipuö laganefnd, unniö að uppkasti
að stefnuskrá og farið aö huga að
stofnun landssambandsins sem loka-
punkturinn var settur á í gær.
Á stofnfundinum var kosin fram-
kvæmdastjórn og varastjórn. Aðal-
stjórnina skipa Sigurður Guðmunds-
son sem verður forseti Þjónustusam-
bands íslands, Kolbeinn Arngríms-
son, varaforseti, Amþór Sigurðsson,
gjaldkeri, Hrefna Guðnadóttir, ritari,
og meðstjómendur eru Hjördís Bald-
ursdóttir, Hreiðar Örn Stefánsson og
Ólafur Sveinsson. -HK
Nýkjörin framkvæmdastjórn og varastjórn Þjónustusambands Islands.
Fremri röð frá vinstri: Hrefna Guðnadóttir, Sigurður Guðmundsson, Kol-
beinn Arngrímsson og Arnþór Sigurðsson. Aftari röð: Auður Ágústsdóttir,
Ragnhildur Bjarnadóttir, Hreiðar Örn Stefánsson, Kristinn Guðmundsson
og Ólafur Sveinsson. Á myndina vantar Hjördísi Baldursdóttur og Ólaf
Júlíusson. DV-mynd S
í dag mælir Dagfari_____
Akademiskur bónus
Háskólakennarar hættu við að
fara í verkfall. Ætluöu sér raunar
aldrei í verkfall en samþykktu það
fyrir slysni, af því flestir háskóla-
kennaranna annaðhvort máttu
ekki vera aö því aö mæta eða
nenntu því ekki, þegar atkvæða-
greiðslan fór fram. Sumir voru að
sjálfsögðu stikkfrí frá upphafi eins
og Hannes Hólmsteinn sem telur
það brot á akademisku frelsi að
banna mönnum að vinna. Hannes
orðaði það einhvern veginn þannig
að það væri ekki hægt aö setja
hugsunina í verkfall, sem þýðir
auðvitað að Hannes og kollegar
hans telja sig vera að vinna í hvert
skipti sem þeir hugsa.
Út af fyrir sig er það ósanngjarnt
að halda því fram að kennaramir
í Háskólanum nenni ekki aö mæta
á fundi. Þetta em duglegustu
menn. Það sem hefur aftrað þeim
frá fundamætingunni, þegar verk-
fallsheimildin var borin upp, hefur
auðvitað verið vinna þeirra annars
staöar en í Háskólanum. Háskóla-
kennarar eru sagðir hafa fiögurra
stunda vinnuskyldu í skólanum og
eiga þar fyrir utan aö hggja yflr
vísindarannsóknum. Þessu hafa
fæstir efni á og alls enginn þolin-
mæði og þar af leiðandi leiðast
menn út í annars konar vinnu til
að drýgja tekjur sínar. Kennslan í
Háskólanum er hobbý og svo þegar
menn eiga allt í einu aö fara í verk-
fall í tómstundum sínum, þá veröur
uppi fótur og fit.
Nú gekk maður undir manns
hönd til að forða háskólakennurum
frá því að fara í verkfallið sem þeir
sjálfir voru búnir að boöa. Ríkis-
stjórnin var kölluð til hjálpar enda
hefur ríkisstjórnin ærið nóg af pen-
ingum til að hækka laun hjá starfs-
mönnum ríkisins eftir að Ólafur
Ragnar tók þar viö. Ríkisstjórnin
mátti að vísu ekki borga meira en
opinberir starfsmenn höfðu samið
um, en það eru víða matarholur
hjá ríkinu og til aö skera háskfela-
kennarana niður úr eigin snöru,
fundu þeir upp nýja aðferð til að
bæta launin.
Samið var um stofnun svokallaðs
rannsóknastyrks handa kennur-
unum í Hákólanum og eiga greiðsl-
ur styrksins að vera háðar vinnu-
matskerfi, sem seinna verður búið
til af háskólakennurum sjálfum.
Eins og áður segir er stutt kennslu-
skylda háskólakennara réttlætt
með því að kennaramir þurfi að
stunda rannsóknir og vísindi. Nú
er sem sagt ákveðið að borga kenn-
urunum sérstaklega fyrir rann-
sóknimar sem þeir eiga að stunda
hvort sem er. Einhver afibll hafa
víst veriö í rannsóknunum og vís-
indastörfunum og þess vegna er
fundiö upp þaö ráö að borga mönn-
unum sérstaklega fyrir aö sinna
vinnunni.
Það verður forvitnilegt að sjá
vinnumatskerfið sem þeir búa til,
ekki síst ef sjónarmiö Hannesar
Hólmsteins veröur ofan á, sem felst
í því að menn séu að vinna þegar
þeir hugsa. Það veröur sennilega
að setja innbyggðan skrefateljara í
heilabúin á akademikinni til að
finna út hvenær hún hugsar.
Vinnumatiö hlýtur aö fara eftir því
hvenær heilastarfsemin fer í gang.
Þetta er sniöug aðferö hjá ríkinu
og háskólakennurum til aö komast
hjá því að laun séu borin saman
við önnur laun. Það er einfalt að
stofna sjóöi og styrki og borga svo
akademiskan bónus um hver mán-
aðamót til aö styrkja kennarana til
að stunda vinnuna. Ekki veitir af,
þegar ekki verða eingöngu taldir
alhr Qórir tímarnir sem þeir kenna,
heldur heilt vinnumatskerfi í gangi
til að fylgjast með því hver skilar
einhverju starfi og hver ekki. Há-
skólakennurum veitir ekki af styrk
til að þola þetta álag. Þar að auki
er gert ráð fyrir því í samningunum
að háskólakennarar vinni sína eft-
irvinnu í Háskólanum, það er að
segja á vinnustaönum, og það er
auðvitað tvöfalt álag, sem sjálfsagt
er að styrkja.
Það var gott fyrir háskólakenn-
ara og Háskólann og alla nemend-
urna aö kennararnir fóru ekki í
verkfallið sem þeir sjálfir voru
búnir að samþykkja. Þaö er gott
að vita til þess aö háskólakennarar
fái sérstakan styrk ofan á launin
til að sinna vinnunni sinni. Það er
gott til þess aö vita að akademisk
hugsun er ríkjandi hjá akademisk-
um mönnum þegar kemur að að-
ferðum til aö fela launin, til að aðr-
ir geti ekki borið þau saman við sín
eigin. Háskólakennarar eiga allt
gott skihð fyrir þá erfiðu vinnu sem
felst í því aö hugsa í hljóði.
Dagfari