Dagblaðið Vísir - DV - 12.06.1989, Blaðsíða 20

20
MÁNUDAGUR 12. JÚNÍ 1989.
Viðskipti
Það voru margar hendur á lofti á fiskmarkaðnum í Bremerhaven og fékkst gott verð fyrir fiskinn þrátt fyrir slæm
söluskilyröi. DV-myndir HJS
DV á ferskfisksölumarkaði 1 Bremerhaven:
íslenski
fiskurinn
rokseldist
- þrátt fyrir slæm markaðsskilyrði
Þaö var mikill handagangur í öskj-
unni á ferskfisksölumarkaönum í
Bremerhaven þegar DV-menn voru
viðstaddir uppboö á íslenskum íiski
þar. Það var afli úr togaranum Vigra
RE sem verið var aö selja aö þessu
sinni. Togarinn haföi lagt aö kvöldið
áöur með um 300 tonn af blönduðum
afla. Uppistaöan var karfi og grálúða
en einnig nokkuð af þorski, ufsa og
ýsu. Var þegar hafist handa um aö
landa um kvöldið og þá var fiskeftir-
litsmaður mættur á staðinn. Hann
kvaðst ánægður meö fiskinn en það
kom þó ekki í veg fyrir að hluti hans
lenti í B-flokki. Hið undarlega var
þó að sá hluti aflans fór ekki á lægra
verði en hinn sem hafnað hafði í A-
flokki þegar upp var staðið.
Stundvíslega klukkan sjö morgun-
inn eftir hófst svo uppboðið. þá var
aðeins boðinn upp helmingur aflans,
afganginn átti að bjóða upp daginn
eftir. Þetta var gert til að reyna að
fá sem best verð og reyndist unnt þar
sem Vigri var eina skipið sem seldi
afla sinn þessa vikuna.
Fiskkaupmenn voru mættir tíman-
lega í höll 10 til að skoða vöruna áður
en uppboðið hæfist. Þeir létu sér ekki
nægja að kíkja í kassana sem raðað
haföi verið upp heldur tóku þeir fisk-
inn upp og handléku eftir kúnstar-
innar reglum. Var ekki annað að
heyra og sjá en menn væru ánægðir
með vöruna. Þó var ekki búist við
háu verði þar sem mjög hlýtt er í
veðri í Þýskalandi þessa dagana og
hefur það dregiö verulega úr sölu að
undanfórnu. Karfmn hefur þó nokk-
urn veginn staðið fyrir sínu þótt eitt-
hvað hafi hann lækkað í verði enda
mjög eftirsóttur. En svo var að heyra
sem menn væru fremur svartsýnir á
góða sölu á grálúðunni, þorskinum
og ufsanum, sérstaklega þó þorskin-
um, því eins og einhver sagði: „Það
þýðir ekki einu sinni að sýna Þjóð-
verjanum þorsk nema mann langi
sérstaklega að spilla fyrir sölumögu-
leikum.“
Fjörug sala
Þegar uppboðshaldararnir tveir
höfðu komið sér fyrir í vögnum sín-
um byrjaði balfið. Þegar voru margar
hendur á lofti og fengu greinilega
færri en vildu enda oft á tíðum
óvanalega hátt boðið. Lauk uppboð-
inu eftir ótrúlega skamman tíma, eða
rétt fyrir kl. átta. Um níuleytið hafði
hver einasti fiskkassi verið fluttur
úr höllinni og var engin leið að sjá
að um 150 tonn af fiski hefðu verið
boðin upp þar fyrr um morguninn.
Það fór svo sem spáð hafði verið
að gott verð fékkst fyrir karfann eða
1,60-1,70 mörk fyrir pundið. Aðrir
spádómar stóðust hins vegar ekki því
pundið af grálúðunni seldist á 1,07-
1,30, sem þykir mjög gott. Þorskur-
inn, ýsan og ufsinn seldust einnig á
hærra verði en ætlað hafði verið.
Samkvæmt útreikningum mátti ætla
að aflinn úr Vigra seldist fyrir allt
að 23 milljónir íslenskra króna ef
allt færi á sömu leið daginn eftir.
Það vakti athygli á uppboðinu
hversu mikið fiskvinnslurisinn
Nordsee keypti. Voru þrír innkaupa-
stjórar á þönum með farsímana á
lofti, til að bera saman verð það sem
boðið var þarna og á öðrum mörkuð-
um sem haldnir voru þennan morg-
un, m.a. í Cuxhaven. Keyptu þeir
grimmt og var ekki annað að sjá en
hótanimar, sem hafðar voru í
frammi fyrr í vetur, væru með öllu
gleymdar. Þá hafði talsmaður
Nordsee tilkynnt að fyrirtækið
myndi ekki kaupa einn einasta ís-
lenskan sporð í Bremerhaven fyrr
en íslendingar hættu hvalveiðum.
Fyrirtækið stóö svo sannarlega við
þetta um hríð, en keypti bara íslensk-
an fisk á markaðinum í Cuxhaven á
meðan á þessum „aðgeröum" í Bre-
merhavenstóð. -JSS
Gæði aflans stóraukist
- seglr Ludvig Janssen umboðsmaður
„Þrátt fyrir hið hlýja veður að
undanfomu var verðið á karfanum
í morgun mjög gott,“ sagöi Ludvig
Janssen. þegar blaðamaður DV hitti
hann að máli á kaffihúsinu að upp-
boðinu loknu. Hann hafði fylgst vel
Umboðsmaður Vigra í Þýskalandi,
hr. Berger, hafði í mörgu aö snúast
meðan á uppboðinu stóð. Hann
kunni greinilega vel til verka, er
enda búinn að starfa sem umboðs-
maður islenskra skipa síðan 1937.
með markaðnum til þess að geta
hringt strax til íslands og sagt sínum
mönnum nýjustu tíðindin. Hann hef-
ur verið umboðsmaður íslenskra
fiskiskipa síðan 1965.
Hann var spurður að því hvort
áróður grænfriðunga í Þýskalandi
síðastliðinn vetur hefði haft einhver
áhrif á fiskmarkaðinn þama nyrðra.
„Nei,“ sagði hann, „nákvæmlega
engin. Það er markaðurinn og eftir-
spumin sem ræður þvi hvort ís-
lensku skipin geta selt fiskinn sinn,
annað ekki.“
Hann sagði að ýmsar aðstæður á
markaðnum réðu eftirspuminni eins
og veðrið, fiskkaupmenn héldu að
sér höndum í mjög heitu veðri vit-
andi það að fiskurinn eyðilegðist á
skömmum tíma.
í þessu sambandi nefndi hann
einnig „ormaæðiö" á síðasta ári, eins
og hann nefndi þaö, sem hefði haft
feiknarlega mikil áhrif. Fólk hefði
einfaldlega hætt að borða fisk af ótta
við að hann væri fullur af ormum.
„Fjölmiðlar náðu að blása þetta upp
og gerðu úlfalda úr mýflugu. Mark-
aðurinn er nú að styrkjast aftur eins
og hann hefur reyndar verið að gera
undanfarin ár. Þjóöveijar boröa
meiri fisk með hverju árinu sem líð-
ur þótt þróunin sé að vísu hæg.“
Blaðamaður hafði orð á því við
Janssen að greinilegt væri að at-
hafnasvæðið við höfnina í Bremer-
haven hefði mátt muna sinn fífil
fegri, stór hluti þess væri ekki lengur
í notkun.
„það er ekkert skrítið,“ sagði hann,
„áður fyrr vom tugir togara gerðir
héðan út - núna em þeir aðeins tveir.
Ástæöan er ekki bara sú að útgerð
hér hafi lagt upp laupana. - Þannig
er að straumamir em nú aðrir. Nú
kemur mestallur fiskurinn hingað
landleiðina - frá Frakklandi, Noregi,
Danmörku, Póllandi og Englandi.
Þetta er tímanna tákn.“
Að lokum var hann spurður að því
hvort hann væri ánægður með gæði
fisksins sem bærist með íslensku tog-
uranum. Hann fullyrti að 95% aflans
væm yfirleitt í mjög góðu standi -
það þætti jafhvel mikið ef 5% fæm í
bræðslu. „Um leið og fiskurinn hefur
minnkað, eins og karfinn til dæmis,
- hefur öll meðferð aflans stórbatn-
að,“ sagði Ludvig Janssen.
-JSS
Um leið og Vigri hafði lagst að bryggju í Bremerhaven var hafist handa um
að landa þeim hluta aflans sem selja átti morguninn eftir.