Dagblaðið Vísir - DV - 03.11.1990, Blaðsíða 25

LAUGARDAGUR 3. NÓVEMBER 1990.
25
Unglingafjöld skemmtir sér á sinn hátt í íslenskum hráslaga og brosir framan I heiminn.
Fulloröna fólkið stendur í skipulegri biðröð eftir að komast inn á barinn.
Þetta er það sem trekkir aö. Lifandi tónlist á vinalegum stöðum með ókeyp-
is aðgang. Kristján Kristjánsson syngur blús af mikilli innlifun.
Matur er mannsins megin, líka þegar maöur er úti að skemmta sér.
þá þarf ekki að standa í biðröð. Eng-
inn aðgangseyrir gerir flakkið ódýr-
ara og fyrir þá sem ekki drekka er
það með öllu ókeypis. Þó flestir séu
sammála um að þeim sem fara út að
skemmta sér hafi ekki fjölgað og
núverandi ástand hljóti að setja
marga veitingastaðina á höfuðið þá
er það tvímælalaust viöskiptavinur-
inn sem nýtur góðs af öllu saman.
Biðraðimar hafa ekki alveg horfið
því við vinsælustu staðina í mið-
bænum er stöðugt biðröð. Hins vegar
gerir flakkið á gestunum það að
verkum að röðin hreyfist nokkuð
hratt. Á þeim stöðum, þar sem bið-
raðamenningin var reynd, tók ekki
nema örfáar mínútur að komast inn
því stöðugur straumur fólks var út
úr húsunum.
Sú gagnrýni hefur heyrst að ekki
séu gerðar sömu kröfur til veitinga-
staða og áöur var og fagkunnátta sé
í lágmarki. Á umræddu kráarambi
var gerð tilraun og átta barþjónar á
jafnmörgum stöðum beðnir um Pina
Colada, sem er þekktur kokkteill.
Aðeins tveir þeirra vissu hvað það
var en hvorugur átti allt sem til
þurfti til þess að blanda drykkinn.
Breyting í vændum
Nú virðast ýmis teikn á lofti um
það að sífellt fleiri staðir krefja fólk
um aðgangseyri. Þetta á einkum við
um vinsælustu staðina sem bjóða
upp á lifandi tónlist og virðist Púls-
inn við Vitastíg ætla að fylgja þvi
fordæmi sem Tveir vinir við Frakka-
stíg gáfu fyrir skömmu.
„Þetta er bara tímabundið hér á
bæ,“ sagði Yngvi Öm Stefánsson,
annar af framkvæmdastjórum Púls-
ins, í samtali viö DV. „Þegar ein-
hverjir tónlistarmenn eða aðilar eins
og Jassvakning í þessu tilfelli eru
með staðinn á leigu þá er þeim auð-
vitað fijálst að taka aðgangseyri. Það
hefur verið stefna okkar fram til
þessa að gera þaö ekki.
Hitt er svo annað mál að ég hef á
tilfinningunní að þetta sé að breyt-
ast,“ sagði Yngvi Örn. „Tónlistar-
menn iðka það í auknum mæh, þegar
þeir eru ráðnir til þess að spila, að
>vilja taka staðinn á leigu og íáta
greiða aðgangseyri sem kemur í
þeirra hlut. Þetta er auðvitað mjög
eðlilegt og sjálfsagt þvi þeir, eins og
annað fólk, vilja hafa tryggar tekjur.
Margar þeirra hljómsveita, sem hér
spila, em vinsælar og telja sig geta
farið fram á aðgangseyri."
Leigubílstjórar hafa löngum fylgst
öðrum mönnum betur með skemmt-
analífinu. Hafa þeir orðið varir viö
breytinguna sem hefur orðið?
„Það er enginn vafi á þvísagði
fuhorðinn leigubílstjóri í samtah við
DV. „Síðasta helgi var tfl dæmis
ægilega dauf á stóru stöðunum,
nema kannski helst í Breiðvangi.
Hitt er annað mál að maður verður
ekki svo mikið var við rápiö á fóUdnu
milU kránna. Það lætur setja sig út
einhvers staðar í jaðri miðbæjarins
og labbar svo á miUi. Það er alltaf
fólk í Kvosinni, t.d. við Gaukinn er
aUtaf biðröð alveg langt fram á nótt
frá því snemma á kvöldin.“
Hvort þetta er bylgja breyttra tima
í skemmtanalífinu, sem rís hæst
þessa dagana og á eftir að brotna á
klettóttri strönd framboðs og eftir-
spumar, skal ósagt látiö en óneitan-
lega er gaman að vera skemmtana-
og tónUstameytandi meðan hún
gengur yfir.
-Pá
Löggæsla hefur veriö tvöfölduö frá f fyrra og mun veröa svo áfram.