Dagblaðið Vísir - DV - 03.11.1990, Blaðsíða 26

26
LAUGARDAGUR 3. NÓVEMBER 1990.
...--...--------------A~~
Veit ekki hvort
hjartaðerúr
karli eða konu
- segir hjartaþeginn Elín Bima Hjaltadóttir
„Mér flnnst dásamlegast af öllu aö
vera komin heim. Þó biðin úti í Lon-
don eftir aö aðgerðin færi fram væri
slæm þá var biðin eftir að komast
heim eftir aðgerðina miklu verri. Síð-
asta einn og hálfa mánuðinn töldum
við dagana,“ segir Elín Birna Hjalta-
dóttir í samtali við helgarblað DV.
Elín Birna er þriðji íslendingurinn
sem fær nýtt hjarta. Aðgerðin fór
fram á Earls Court sjúkrahúsinu í
London 31. júlí og síðan þá hefur
Elín Birna verið í endurhæfmgu og
undir eftirliti lækna erlendis meðan
hún beið eftir að komast heim.
„Ég var búin að bíða úti í London
síðan í janúar á þessu ári eftir að
komast í aögerðina. Fyrst eftir kom-
una út lá ég á Brompton sjúkrahús-
inu en síöar á Harefield spítalanum.
Lengst af beið ég í íbúð sem spítalinn
á og er notuð fyrir sjúklinga í þess-
ari aðstöðu," segir Elín Birna. „Syst-
ir mín fór með mér út og dvaldist
hjá mér þar til maðurinn minn kom
í maí í vor og hann var hjá mér nær
óslitið síðan. Við fengum íbúð, sem
Harefield spítalinn á, í apríl og þar
fór ágætlega um okkur.“
Eiginmaður Elínar Birnu heitir
Ársæll Gunnsteinsson. Hann er vél-
virki og vinnur í Vöku. Sýndu vinnu-
veitendur hans skilning á þessu
langa fríi sem hann þurfti að taka?
„ Já, þeir sýndu þessu mikinn skiln-
ing,“ segir Ársæll. „Ég fékk eins
langt frí og ég vildi. Mér fannst þessi
bið eríið. Við gátum ekki svo mikið
gert annaö en að bíða. Elín Birna var
á þessum tíma komin í hjólastól og
ég var svona að trilla henni um þang-
að sem hún vildi fara. Ég held að við
höfum tvisvar á tímanum fariö í bíó.“
Veitekkihvort
hjartað er úr
karli eða konu
Þau hjónin fengu upphringingu
rétt eftir hádegi daginn sem aðgeröin
átti að fara fram. Þá var ljóst aö tek-
ist haföi að afla nýs hjarta. Brýnt er
að bregðast skjótt við og Elín Birna
var látin ganga með símboðatæki eöa
friðþjóf allan tímann sem biðin stóð.
Elínu Birnu var ekið í snatri á spítal-
ann og rétt fyrir sjö hófst aðgerðin
sem stóð í rúmlega íjóra tima.
Elín Birna var síðan ílutt á gjör-
gæslu og Ársæll fékk ekki að sjá
hana nema gegnum gler og gat ekk-
ert talað við hana fyrr en daginn eft-
ir og þá gegnum gler. Hvernig leið
henni?
„Það fyrsta sem hún sagði var að
hún tryði þessu ekki,“ segir Ársæll
og hlær. „Ég man nánast ekkert eftir
fyrstu þremur eða fjórum dögunum
eftir aðgerðina því ég var í hálfgerðu
móki og á sterkum lyfjum. Það fyrsta
sem ég man er að ég hugsaði um að
ég tryði þessu ekki. Mér fannst svo
ótrúlegt að vera komin með nýtt
hjarta,“ segir Elín Birna .
„Viö vitum ekkert hvernig hjarta
það er sem ég fékk, hvort það er úr
karli eða konu. Ég velti því stundum
fyrir mér og ég veit að fólki er sagt
hvors kyns hjartagjafinn hafi verið
en upplýsingar umfram það eru víst
ekki gefnar. En viö spurðum aldrei
eftir því.“
Vissi fyrir ári að ég
þyrfti nýtthjarta
„Mér var fyrst sagt í október í fyrra
að ég þyrfti aö fá nýtt hjarta," segir
Elín Bima. Þá var hún búin að vera
meira og minna inni á spítala í rúmt
ár talsvert mikið veik. Veikindi
hennar fólust í því að hjartavöðvinn
bólgnaöi og skemmdist. Það eru var-
anlegar skemmdir sem aðeins er
hægt aö lækna með því að skipta um
hjarta.
„Ég var að vísu búin að vera hálf-
gerður sjúklingur í 3-4 ár, var alltaf
sílasin en maður tengdi það ekkert
hjartasjúkdómum eöa slíku. Þessi
hjartaskemmd viröist því hafa þróast
á löngum tíma en viö vitum í sjálfu
sér ekkert hvort þetta er meðfætt
Elin Birna er félagi i fámennum klúbbi islenskra hjartaþega sem enn sem
komiö er telur aöeins þrjá. DV-mynd GVA
Ég hélt alltaf að míri veikindi væru
bara umgangspestir," segir Elín
Birna.
„Fyrstu viðbrögðin, þegar mér var
sagt að það þyrfti að skipta um hjarta
í mér, voru að ég fraus gjörsamlega
en ég hafði velt þessu fyrir mér. Eg
hafði kynnst Helga hjartaþega nokk-
uð vel þegar við lágum saman á
Landspítalanum og vissi að okkar
sjúkdómur var áþekkur.
Þegar ég síðan fór út og byijaöi að
bíða þá var ég alveg búin að sætta
mig við þetta. Maöur stendur frammi
fyrir því að það er ekki um neitt
annað að ræða. Þetta var orðið svo
erfitt og maður fer að líta á aðgerðina
sem leið til þess að fá lausn frá stöö-
ugri spítalavist.“
Hennar daglega líf hefur því tekiö
miklum stakkaskiptum viö aðgerö-
ina og þó hún þurfi að fara varlega
með sig þá finnst henni hún vera
eins og ný manneskja miðað við það
sem áður var.
„Fyrir tveimur árum fór ég ekki
upp stigann hérna upp á loftið nema
í svona þremur til fjórum áfóngum
eða einhver hjálpaði mér. Nú geng
ég hann eins og ekkert sé. Og get
farið allra minna ferða,“ segir Elín
Birna.
„Ég þarf náttúrlega að fara varlega
fyrst í stað. Raunverulega kemur
árangur aðgerðarinnar ekki í ljós
fyrr en eftir ár. Það er litið á fyrsta
árið sem reynslutíma meðan hjartað
er að koma sér fyrir í líkamanum og
líkaminn að sætta sig við hjartað.
Við verðum bara að vera bjartsýn
og fara hægt og rólega í þetta.“
Fyrsta árið er Elín Birna undir
stööugu eftirliti lækna hér heima
vikulega og mun fara með reglulegu
millibili út til Bretlands þar sem tek-
in veröa sýni úr hjartavöðvanum og
rannsökuð. Fyrsta ferðin er eftir
mánuö.
„Það er mælt lyfjamagn í blóðinu,
tekin hjartalínurit og ýmsar athug-
anir gerðar. Það eina við þessar
rannsóknir, sem er óþægilegt, er þeg-
ar tekin eru sýni úr hjartavöövanum.