Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.1992, Blaðsíða 33

LAUGARDAGUR 22. FEBRÚAR 1992.
45
Trimm
Ishestar leggja til allt sem þarf og eru þá skjólfatnaður og hjálmur ekki undanskilin.
DV-myndir Brynjar Gauti
Knáir knapar i upphafi reiðtúrs í dæmigerðu islensku vetrarveðri. Frá vinstri: Hjördis Einars-
dóttir, Guðmundur Jóhannesson, Ólafía Einarsdóttir (á bak við Guðmund), Kristín Helga Markús-
dóttir, blaðamaður DV og Sigrún Ingólfsdóttir.
í heimsókn hjá íshestum:
Hestamennskan sam-
einar alla fjölskylduna
„Á vetuma erum við með tvenns
konar ferðir. Annars vegar fyrir
óvant fólk og þá em ailtaf tveir van-
ir hestamenn sem fara með ef ske
kynni að eitthvað óvænt kæmi upp
á. Slíkar byrjendaferðir taka um
klukkutíma og farið er mjög rólega.
Síöan bjóðum við upp á reiðklúbb
fyrir þá sem em vanir og treysta sér
tíl að fara einir. Við forum með með-
hmum reiðklúbbsins í 2-3 skiptí á
meðan verið er að finna sér rétta
hesta. Félagar í þessum klúbbi geta
haft ákveðinn tíma í hverri viku og
ahtaf gengið að þeim hesti sem þeim
hkar best,“ sagði Sigrún Ingólfsdótt-
ir, einn forsvarsmanna íshesta, í
samtali við DV.
Á svæði Hestamannafélagsins
Gusts í Kópavogi, ofan við „nýju“
Reykjanesbrautina, eru íshestar til
húsa. Þar gefst landsmönnum nú
tækifæri til að bregða sér á bak og
kynnast hestaíþróttinni af eigin
raun. Þessi möguleiki er tiltölulega
nýlega kominn til sögunnar en Is-
hestar hafa um nokkurt skeið gert
útíendingum, sem hingað koma,
kleift að komast á bak. En nú stendur
þetta öhum til boða og aðsóknin hef-
ur verið góð og sýnt fram á að fuh
þörf er fyrir þessa þjónustu. Ekki
má heldur gleyma að íshestar hafa
rekið sambærilega þjónustu á Laug-
arvatni yfir sumarmánuðina og víst
er að útreiðartúr í því umhverfi svík-
ur engan.
„Smitaðist"
af manninum
„Við byijuðum héma á þessu
svæði í kringum 1984 en þá var þetta
bara fyrir fjölskylduna. Útleigan
byijaði hér síðan fyrir alvömí fyrra-
vetur og þá aðahega fyrir útlend-
inga,“ segir Sigrún um leið og hún
skenkir blaðamanni te í bollann. „í
fyrra fóm að koma íslendingar. Þar
var á ferð hópur sem ákvað að fara
saman í hestaferð og þau „æfðu“ sig
hjá okkur. Þau fóm að tala um af
hverju við byðum ekki upp á þessa
þjónustu fyrir landann. Margir hefðu
jú ekki tíma til að sinna hesta-
mennskunni af fullri alvöm og því
væri útleiga hepphegt form fyrir
mjög marga. í framhaldinu fórum við
af stað og þetta hefur gengið mjög
vel. Ágætlega er bókað fram í tímann
- segir Sigrun Ingolfsdóttir hestakona
og það em margir sem ætla að byija
með hækkandi sól.“
íshestar em með 24 hesta og er
úrvalið „fjölbreytt". Þ.e. bæði hestar
fyrir byijendur og þá sem lengra em
komnir. Stakur tími kostar 1500 kr.
en sé gengið í reiðklúbbinn er hægt
að kaupa tíu tíma kort á 12000 krón-
ur. Einn reiðtúr miðast við klukku-
tíma en tvo slíka ef viðkomandi er í
reiðklúbbnum. íshestar leggja til aht
sem þarf og em þá hjálmur og skjól-
fatnaður ekki undanskihn.
Sigrún byrjaði sjálf ekki að stunda
hestamennskuna fyrr en um tvítugt
en hafði áður verið í öðmm íþróttum
og varð m.a. íslandsmeistari með Val
í handknattleik og síðar Norður-
landameistari í sömu grein. Maður-
inn hennar, Einar Bohason, hafði
hins vegar verið í sveit og kynnst
hestamennskunni þar og síðar „smit-
að“ hana af bakteríunni. Fyrir þá
sem ekki vita að þá var Einar ekki
síður snjall íþróttamaður í annarri
grein, eða körfuknattleik, og er í dag
með fróðari mönnum um jafnt ís-
lenskan sem erlendan körfuknatt-
leik. En þaö er önnur saga.
Sérstöktengsli
við náttúruna
Hestamennskan kemur mönnum
misjafnt fyrir sjónir og þeir sem
þekkja ekki tíl hennar eiga stundum
erfitt með að skhja hvað það er sem
heihar. Blaðasnápurinn er ekki leng-
ur í þeim hópi eíitir kynnisreiðtúr hjá
íshestum en Sigrún er auðvitað rétta
manneskjan th að svara slíkum
spumingum. „Þaö er svo margt sem
heillar. Þetta er líkamleg hreyfing
og útivera og bara það að fara upp í
hesthús að moka skítinn gefur mér
heilmikið. Maður tekur á, er innan
um skepnur og losnar við aht stress.
Það er ótal margt, en annars er hesta-
mennskan þannig að maður er ahtaf
að læra eitthvað nýtt. Tilfinningin
er reyndar svohtið misjöfn eftír því
hvar ég er stödd en hálendisferðir
eru mér t.d. ofarlega í huga. Annars
er frekar erfitt að lýsa þessum tengsl-
um viö náttúmna því þau em svo
sérstök."
Sigrún og Einar era ekki einu fjöl-
skyldumeðlimimir sem eru í hesta-
mennskunni. Dætur þeirra þrjár em
á kafi í þessu líka og því eítítí erfitt
I hesthúsinu er maður laus við allt
stress, segir Sigrún.
Hraðinn og spennan er það
skemmtilegasta við þetta, segja Ól-
afía Einarsdóttir, t.v., og Kristín
Helga Markúsdóttir.
að ímynda sér hvað sé oft umfjöhun-
arefnið á því heimih. En Sigrún læt-
ur sér ekki bara nægja að tala við
hina fjölskyldumeðlimina. Hún við-
urkennir fúslega að hún tah oft við
hestana sína en ekki segist hún samt
láta þá vita um sín dýpstu leyndar-
mál. Og í framhaldi fræðir hún
blaðamann á því að hestamir séu
æöi misjafnir á geðinu, svona rétt
eins og mannfólkið. En slæmir séu
þeir ekki. Þ.e.a.s. hestamir.
Félagslega hliðin
er stórþáttur
Samsph manns og hests er marg-
brotíð en aldrei má fara á milli mála
að það er sá fyrmefndi sem ræður
ferðinni. Það getur auðvitað stund-
um viljað ganga brösuglega og Sig-
rún rifjaði upp fyrstu hesta þeirra
Einars. Þá var búið að ákveða hver
fengi hvaða hest en þegar th kom htu
þeir ekki við eigendum sínum. Hest-
ur Sigrúnar hlýddi bara Einari og
hans hestur hlýddi bara Sigrúnu og
á endanum „skiptu" þau um hesta.
Þrátt fyrir að engum dyljist að
hestamennskan sé skemmtheg
íþrótt, sem gefi margt af sér, þá verð-
ur ekki htíð framhjá þeim kostnaði
sem óhjákvæmhega fylgir þessari
iðju. „Það er talað um að það kostí
jafnmikiö að fóðra einn hest á ári
eins og reykja einn sígarettupakka í
jafnlangan tíma. Það hefur oft verið
notað sem viðmiðun. Annað sem
fylgir þessu er misdýrt. Hnakkar eru
misdýrir og hestarnir sjálfir auðvitað
hka. Góðan hest má fá á tvö hundmð
þúsund og svo líka minna. En það
er líka hægt að fá keppnishesta á
mihjón."
En hestamennskan snýst ekki bara
um hestana. Stór þáttur í þessu öhu
saman er félagslega hhðin í starfi
hestamanna. Félagamir í Gustí
halda t.d. ýmis mót og samkomur en
það besta við þetta allt saman aö
mati Sigrúnar er að fiölskyldan getur
verið saman við þessa iðju. Kyn-
slóðabihð sé ekki til staðar og hesta-
mennskan sameini því alla fiölskyld-
una.
„Hrikalega hressandi
og skemmtilegt"
Þrátt fyrir að hestamennskan henti
öhum aldurshópum af báðum kynj-
um er ekki þar með sagt að hún eigi
algjörlega við aha. „Hestamennska
höfðar ekki til allra. Þú þarft að hafa
gaman af smáspennu og útiveru og
því að taka stundum á,“ segir Sigrún
og bætir við að blaðamaður sé efni í
góðan hestamann! Hvort það er sagt
til að koma þessari bakteríu á undir-
ritaöan skal ósagt látið en hitt er víst
að þessi íþrótt er mjög gefandi og
skemmtileg og sú tilfinning að
„þeysa" um á hestbaki er ólýsanleg.
Niðurstaða þessara heimsóknar er
alla vega sú að tilvahð sé að kynna
sér hestamennskuna af eigin raun
og ekki síst í ljósi þess að hér getur
fiölskyldan sinnt sameiginlegri
íþrótt.
Á meðan DV-menn stöldruðu við
komu m.a. tvær ungar stúlkur aö
kynna sér þjónustuna, þær Kristín
Helga Markúsdóttir, nemi í HÍ, og
Ólafía Einarsdóttir, nemi í FB og
íþróttanuddari, og það var þvi við
hæfi að fá hlutlaust mat þeirra á
hestamennskunni eftir einn reiðtúr.
„Við erum nú ekki dauðar eftir
þetta,“ sögðu þær og hlógu ógurlega
en bættu jafnharðan við í alvarlegri
tón að þetta væri „alveg hrikalega
hressandi og skemmtílegt". Þær
hefðu reyndar kosið að fara aðeins
hraðar yfir og skrifast töfin alfarið á
blaðamann sem var mesti nýgræð-
ingurinn í reiðtúmum og sá til þess
að engin hraðamet vom sett. En hvað
fannst þeim skemmtilegast við þetta?
„Hraðinn og spennan og það að vita
hvort hesturinn hlýddi okkur,"
sögðu þær í kór og bættu við að þetta
væru ekki þeirra síðustu spor í
hestamennskunni. -GRS
S U Z U K I
Skráningarstaðir: *
Reykjavik: Suzuki bílar hf., Gym
80, Stúdió Jónínu og Ágústu,
Ræktin og World Class.
Kópavogur: Alheimskraftur
Hafnarfjörður: Hress
Keflavik: Líkamsrækt Önnu Leu
og Bróa,
Æfingastúdíó og Perlan
Akureyri: Dansstúdíó Alice
ísafjörður: Studio Dan