Dagur - 18.12.1992, Side 16

16 B - DAGUR - Föstudagur 18. desember 1992
Elfa Gylfadóttir kennari aðstoðar þau Ragnar Davíðsson, Jón Mar Jónsson og Hafdísi Ingvarsdóttur.
Pemavika í Glerárskóla tilemkuð jóltmum:
Jólahald fyrr og nú
kmííð til meigjar
sveinarnir, jólatréð fyrr og nú,
klippimyndagerð, gerð jólakorta
og laufabrauðsgerð, en að vísu
eru kökurnar skornar út í pappa.
Einnig eru teknir fyrir allar
dagarnir á aðventunni eins og
t.d. dagur heilags Nikulásar 6.
desember, Lúsíudagurinn 13.
desember, Þorláksmessa 23. des-
ember og reynt að kryfja til
mergjar þýðingu þessara daga.
Jóladagarnir voru teknir fyrir
með svipuðum hætti og ekki má
gleyma bakstrinum, en þar naut
bakstur piparkaka yfirgnæfandi
hylli
Þemaviku 1. til 4. bekkjar lauk
7. desember og hafði þá staðið í
fjóra daga, en hjá 5. til 7. bekk
lauk vikunni föstudaginn 27.
nóvember. Hjá þeim lauk vik-
unni með því að allir fóru á sal og
sungu jölasöngva. Síðan var
afrakstur vikunnar úr eldhúsinu
borðaður, en uppistaða þess
afrakstrar voru gómsætar pipar-
kökur og ýmsar smákökur. Þessu
góðgæti var rennt niður með
djús. Það er ekki nokkur vafi að
þessi óvenjulegi háttur á undir-
búningi jólanna í Glerárskóla á
sinn þátt í því að örva áhuga
nemendanna fyrir því að kynnast
gömlum jólasiðum og bera virð-
ingu fyrir þeim. GG
Helga Halldórsdóttir, kennari,
segir að þetta fyrirkomulag hafi
verið reynt fyrir nokkrum árum
þegar íslenska var verkefni
þemaviku og því hafi verið
ákveðið að reyna þetta aftur þótt
um ólíkt verkefni sé nú að ræða.
Verkefnunum er skipt upp í
nokkra flokka og eru þar helst til
að taka gömlu jólin, gömlu jóla-
hana þeir Sigurður Örn Kristjánsson og Eyjólfur Hallgrímsson.
Þemavika hefur verið í gangi í
Glerárkóla síðustu vikurnar og
er nokkuð óvenjuleg að því
leyti að börn úr mismunandi
bekkjum starfa saman, þ.e. að
undanförnu hafa börn á aldrin-
um 7 til 10 ára starfað saman
að ýmsum verkefnum sem
tengjast jólunum.
Þóranna Þórðardóttir kennari, sem skrýddist forkunnarfögrum hatti í tilefni
hattardags ■ skólanum, leiðbeinir í piparkökugerð. Aðrir á myndinni eru
Vala Ösp Mánadóttir, María Björk Björgvinsdóttir, Gunnar Örn Sigfússon
og Anna Sigríður Björnsdóttir.
Þessir krakkar gáfu sér tíma til að líta upp úr fjölbreytilegri málningarvinnu.
í fremrí röð eru Haraldur Haraldsson, Ægir Garðarsson, Auður Reynisdótt-
ir, María Gunnlaugsdóttir og Fannar Ragnarsson. í aftari röðinni eru Signý
Arnarsdóttir, Guðrún Geirsdóttir, Iris Egilsdóttir, Auðunn Níelsson og Sig-
urgeir Valsson ásamt kennaranum, Vilborgu Aðalsteinsdóttur. Mydnir: Robyn
Grænlcnzk jólasaga
Þorkell Leifsson hins heppna, Eiríks-
sonar rauða, býr í Brattahlíð í Grœn-
landi og er goðorðsmaður þar í Ei-
ríksfirði. Er á vist með honum Þor-
móður Kolbrúnarskáld, hirðmaður
Ólafs helga Noregskonungs, og vinn-
ur honum kona sú, er Sigríður heitir,
lagskona Loðins þræls þar á staðn-
um. Þykir Loðni lagskona sín dveljast
löngum í skemmunni Þormóðs á
kveldum, en Þorkell gerir lítið úr og
heitir að gæta alls sóma um þarvistir
hennar.
Þá er að jólum dregur, lætur
Þorkell mungát hita; því að hann
vill jóladrykkju hafa og gera sér
það til ágætis - því að sjaldan
voru drykkjur á Grænlandi. Þor-
kell bauð þangað vinum sínum
að jólum og var þar fjölmennt.
Skúfur af Stokkanesi og Bjarni
voru þar um jólin. Þaðan var
hafður húsbúnaður og ker og
klæði um jólin. Nú drukku menn
um jólin með mikilli gleði og
skemmtan.
Affaradag jólanna bjuggust
menn á brott. Loðinn greiddi
mönnum klæði, sverð og handa-
gervi, er hann hafði varðveitt.
Hann setti og fram skip þeirra
Skúfs og Bjarna. Húskarlar báru
ofan ker og klæði. Loðinn var í
selskinnsstakki og selskinnsbrók-
um. Þá kemur Loðinn í stofu við
hinn fjóra mann. Þar voru áður
eigi fleiri menn en þeir Þormóður
og Bjarni. Þormóður lá í bekkn-
um á framanverðum stokki. Nú
er þeir koma í stofuna, þá greip
Loðinn í fætur Þormóði og kippti
honum fram á gólfið og dró hann
utar eftir gólfinu. Þá hleypur
Bjarni upp og grípur um Loðin
miðjan, tekur hann upp og rekur
niður við gólfinu hart og bölvar
þeim, er Þormóð drógu, og bað
þá láta hann lausan, - og þeir
gera svo.
Nú stendur Þormóður upp og
mælti til Bjarna: „Engin tilkoma
þykir oss íslendingum um slík
brögð, því að vér erum oft slíku
vanir í skinnleikum."
Þeir ganga út og láta sem ekki
hafi í orðið.
Nú er þeir Skúfur voru albúnir
til ferðar, þá gengur Þorkell til
skips með þeim og heimamenn
hans. Þeir höfðu eina ferju og lá
ein bryggja á land upp af ferj-
unni. Bjarni stóð hjá ferjunni og
beið Skúfs, er hann hjalaði við
Þorkel. Loðinn var uppi skammt
frá skipinu og hafði af hendi
greitt klæði manna. Þormóður
var þaðan skammt. Og er minnsta
vonir voru, bregður Þormóður
höggöxi undan skikkju sinni og
heggur í höfuð Loðni, svo að
hann féll þegar dauður til jarðar.
Þorkell heyrir brestinn og lítur
til; sér hvar Loðinn var fallinn.
Hann mælir þá við sína menn, að
þeir gangi og drepi Þormóð; en
þeim varð bilt. Bjarni mælti, að
Þormóður skyldi ganga út á skip.
Hann gerði svo. Bjarni gekk eftir
honum og svo Skúfur. Og er þeir
komu á skipið, þá heimta þeir
bryggjuna út. Þorkell eggjar þá
atgöngu og vildi berjast við þá
Skúf og Bjarna, ef þeir vildi eigi
Þormóð fram selja.
Skúfur mælti þá: „Bráðlitið
gerir þú á þetta, Þorkell bóndi, ef
þú vilt drepa Þormóð, heima-
mann þinn, en hirðmann og skáld
Ólafs konungs. Mun yður maður-
inn dýrkeyptur verða, ef Ólafur
konungur spyr, að þér látið drepa
hann, allra helzt er hann hafði
sent hann þér til trausts, ef hann
þyrfti nokkurs við. Sýnist það í
þessu máli sem oft, að reiðni lít-
ur eigi hið sanna. Nú viljum vér
bjóða yður fébætur fyrir Þormóð
um víg þetta og vansa þann, er
yður hefur ger verið í víginu.“
Nú af þessum orðum Skúfs -
þá sefaðist Þorkell. Áttu þá
margir hlut í um sættir þeirra.
Fór það og fram, að Skúfur hand-
salaði Þorkatli sjálfdæmi fyrir víg
Loðins. Fór Þormóður þá til vist-
ar á Stokkanes.
Fóstbræðra saga.