Dagur - 18.12.1992, Blaðsíða 40

Lítiljólasaga:
Friður og eindrægni jólanna franiar öllu öðru
Það var aðfangadagur. Lítill
tötralega klæddur drengur
gekk um strætin. Allir voru að
flýta sér nema hann, hann
hafði nógan tíma. Enginn gaf
þessu tötrum klædda barni
auga þarna í hverfinu þar sem
það ráfaði um, en sýnilegt var
að þar bjó fólk sem var ríkt og
bjó við allsnægtir.
Er drengurinn hafði ráfað
um milli nokkurra uppljóm-
aðra húsa um hríð tók hann á
sig rögg, gekk að einu þeirra
og skyggndist inn um glugga.
Á miðju gólfi stóð fagurlega
skreytt jólatré og undir því lá
fjöldi jólagjafa, en í borðstof-
unni hafði ríkulegur jóla-
maturinn verið lagður á borð.
f>að hvarflaði að drengnum að
þarna mundi einhver vilja lið-
sinna honum og barði því að
dyrum. Til dyranna kom kona
og er hún sá drenginn sagði
hún: „Hypjaðu þig í burtu,
hér hefurðu ekkert að gera.“
Drengurinn hrökklaðist frá
húsinu og ráfaði nú stefnu-
laust um borgina, en er líða
tók á daginn og dimma, fór
því fólki að fækka sem leið
átti um stræti borgarinnar.
Drengurinn var nú staddur í
þeim hluta borgarinnar þar
sem einnig bjó allvel stætt
fólk og ákvað að banka upp á
í húsi þaðan sem hávær gleði-
hlátur barna barst út í nótt-
ina. Strax og hann hafði knúið
dyra komu nokkur börn til
dyra og með þeim kona sem
sagði: „Heyrðu vinur, við
megum ekki vera að því að
sinna þér nú, komdu seinna.“
Drengurinn ráfaði burt og
næst er hann áttaði sig var
hann staddur í hverfi þeirra
sem minna mega sín. Hann
áræddi að nálgast eitt húsið og
kom þar auga á konu sem sat
þar með lítið barn í fanginu
og við hlið hennar drengur og
stúlka og var konan að segja
börnunum sögu. Á miðju
gólfinu stóð fátæklega skreytt
jólatré. Drengurinn, sem var
berhentur, berfættur, lítt
klæddur og því orðinn kaldur
í næturkulinu, áræddi að
banka og þegar var hurðinni
lokið upp fyrir honum og hon-
um boðið til lítillar stofu þar
sem ofn var að finna.
„Komdu inn barnið mitt og
yljaðu þér,“ sagði konan, setti
hann við ofninn og spurði
hvarf upp í himininn. Þá
hrópaði stúlkan: „Mamma,
þetta er Jesú sem kom til
okkar,“ og móðirin svaraði:
„Já, hann var hér.“
Margir gleyma smælingjunum
í allsnægtum sínum á jólunum
og er þá hinn sanni fagnaðar-
boðskapur jólanna oft fjarri.
Þeim hinum sömu væri hollt
að minnast orða Jesú er hann
sagði: „Það sem þérgerið ein-
um af mínum minnstu með-
bræðrum það hafið þér mér
gjört. “
Jólasaga þessi er rituð eftir
frásögn Ragnheiðar Finns-
dóttur. GG
hvort hann væri ekki orðinn
svangur og játti hann því.
Konan brá sér fram til barn-
anna og sagði við þau: „Við
skulum gefa honum brauðið
og mjólkina sem við ætluðum
að borða í kvöld og leyfa hon-
um að vera hjá okkur þessa
heilögu nótt ef hann á hvergi
annars staðar heima.“
Eftir andartak kom hún aft-
ur en sá drenginn hvergi en á
gólfinu lágu tötrarnir hans.
Himnesk birta fyllti allt her-
bergið og konan starði á það
ásamt börnunum. Birtan
hvarf út um gluggann og steig
hærra og hærra þar til hún
'KIElA
i' ð r 11> s * t> a * a r ó<>
Norðlenska hangikjötið
G ull v e r ð l aun ah a f i t fagkeppni
Meistcirafélags k j ö tiðnaðar m a n n a 199 2
Norðlenska hangikjötið er bragðgott og bregst ekki.
Urvals hráefni og þrautreynd aðferð við reykingu í reykhúsi KEA
'ryggir þér hangikjötið eins og það á að vera.
<EA - hangikjötið.
tí 11 ú r ii (i / ii r (1 ú r E i/ j a f i r <3 i n u ,
Þrjú uppskiftakort
fylgja hverri pakkningu