Dagblaðið Vísir - DV - 27.08.1994, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 27. ÁGÚST 1994
„Það var ást við
fyrstu sýn"
- Alice Clarke kvaddi heimalandið og fluttist með unnusta sínum til íslands
„Ég hef þroskast mikið síðan ég kom til íslands,“ segir Alice Clarke sem er fædd og uppalin i Kanada en er nú sest
að hér á landi.
Kanada er land innflytjenda og all-
margir íslendingar eiga ættingja
vestanhafs. Ekki er hins vegar al-
gengt aö Kanadabúi flytji búferlum
til Islands. íslenskar aöstæður eru
áreiöanlega ekki hinar auðveldustu
aö aðlagast, t.a.m. skammdegið,
veöráttan, verðlagiö, og hið nátengda
samfélag sem mörgum utanaökom-
andi fmnst vera þeim lokað.
Alice Clarke hefur staðiö af sér
þessa aðlögun með sóma. Hún er ung
kanadísk kona sem flutti til íslands
fyrir rúmlega ári og býr nú með til-
vonandi eiginmanni sínum, Kára
Eiríkssyni arkitekt, í miðbæ Reykja-
víkur. Vafalaust er það að miklu leyti
skapgerð hennar að þakka hversu
vel hefur gengið en hún er mann-
eskja sem geislar af jákvæðri lífs-
orku. Á meðan á samtali okkar
stendur er hún glaðleg og hlær oft.
Maður skynjar að friður og hamingja
ríkir á heimili hennar, þó hún finni
sig knúna til að afsaka að allt sé ekki
í röð og reglu, „því við vorum að
flytja inn“. En hvað kom til að Alice
fluttist til íslands?
„Ég kynntist Kára í Ottawa en
hann var þar að læra arkitektúr. Við
trúlofuðum okkur í desember '91 og
þegar hann var búinn með námið
fluttum við hingað," svarar hún.
- Ert þú upprunalega frá Kanada?
„Já, ég er fædd þar. Foreldrar mín-
ir eru frá Barbados í Karíbahafi en
fluttu til Kanada áður en við systkin-
in fæddumst. Þeir búa þar ennþá og
vinna sem opinberir starfsmenn.
Einnig á ég eina systur og einn bróð-
ur sem bæði eru eldri en ég.“
Sáust á kaffihúsi
- Hvernig kynntust þið Kári?
„Við höfðum sést oft, úti á götu, á
kafíihúsum og skemmtistöðum í tvö
ár áður en við hittumst formlega. Það
var ást viö fyrstu sýn! Við vissum
strax að við vildum vera saman.
Samt tók það okkur tvö ár að manna
okkur upp í að tala saman. Mér
fannst hann vera svo framandi og
heillandi... svo „exotic“, og honum
fannst það sama um mig. Einn dag-
inn hugsaði ég með mér: Ef ég rekst
á hann í dag ætla ég að tala við hann.
Og það gerðist! Ég sá hann í rúllu-
stiga - hann var á leið upp og ég nið-
ur. Mín fyrstu viðbrögð voru: Guð
minn góður, þarna er hann! Hann
elti mig en týndi mér þannig að ég
fór að leita að honum. Þetta var hálf-
gerður eltingarleikur þar til við loks-
ins mættumst fyrir utan plötubúð og
þá kynntum við okkur loksins! Við
vorum bæði í hræðilegu uppnámi,
ég skalf og hann var svo ruglaður
aö hann byrjaði að tala íslensku."
- Vissirþúaðhannvarfráíslandi?
„Nei, ég vissi ekkert um hann.
Kári stakk upp á því að við færum
saman á kafflhúsið þar sem við höfð-
um sést fyrst. Viö geröum það og
höfum verið saman síðan! Nákvæm-
lega tveimur árum seinna bað hann
mín á sama kaffihúsi, meira að segja
við sama borð. Það var mjög róman-
tískt. Hann lagði sig allan fram við
að koma mér á óvart og honum tókst
það, mig grunaði ekki neitt.“
Vissi talsvert
um landið
- Hvemig brástu við hugmyndinni
um að flytja til íslands?
„Ég held að sú hugmynd hafi þró-
ast smátt og smátt. Kári sagði mér
að sjálfsögöu mikið um landið alveg
frá byrjun. Annaö sumarið sem við
vorum saman kom ég hingað í heim-
sókn. Þegar við komum aftur út tók-
um við svo ákvörðun um að flytja
þegar hann væri búinn í námi.“
- Hafðir þú einhverja fordóma um
ísland?
„Satt að segja hafði ég meiri
áhyggjur af því hvort íslendingar
myndu hafa fordóma í minn garð.
Ég hafði áhyggjur af því hvemig ís-
lenskar konur tækju mér. Mér haföi
verið sagt að íslenskar konur væru
mjög sterkar og sjálfstæöar. Ég hélt
e.t.v. að einhverjum myndi finnast
að ég væri að „taka“ einn af „þeirra“
karlmönnum. En þetta reyndist
ástæðulaus ótti, mér finnst íslend-
ingar almennt hafa tekið mér mjög
vel.“
- Þú segir „almennt" ... hefurðu þá
orðið vör við neikvæða fordóma
gagnvart þér?
„Nei, ekki beint fordóma, frekar
forvitni. Til dæmis þegar ég fór í
fyrsta skipti í sund litu allir við og
störöu á mig þegar ég gekk inn í
sturtuklefann. Þetta var dálítiö áfall,
ég er feimin í eðli mínu og mér fannst
ég vera alveg berskjölduð. Slíkt hafði
ég aldrei áður upplifað. Það er líka
munur á hvernig krakkar og full-
orðnir horfa. Börn eru forvitin og
leyna því ekki en fullorðnir reyna
að láta líta út eins og þeir séu ekki
að horfa þó þeir séu að því.“
Árás frá strákum
„Stuttu eftir að ég flutti hingaö
gekk ég framhjá strákum sem voru
í fótbolta og einn þeirra kallaði
ókvæðisorð, sem ég vil láta ósagt, í
áttina til mín. Mér misbauð það vit-
anlega og með minni takmörkuðu
íslenskukunnáttu öskraði ég til baka,
„Heyrðu! Ekki tala svona!“ eða eitt-
hvað í svipuðum dúr. Síöan breytti
ég yfir á ensku og sagði að þaö væri
augljóst að hann skildi ekki að hægt
væri að særa manneskju með slíku
tali. Þeir tóku þetta ekki nærri sér,
sögðu: „Hvað með það?“ eða eitthvað
álíka.
Þegar ég kom heim sagði ég Kára
frá þessu, og hans fyrstu viðbrögð
voru: „Hvar eru þeir?“ Síðan fórum
við þangað og hann fékk strákana til
að setjast niöur fyrir framan sig eins
og hann ætlaði að predika yfir þeim.
Hann er mjög stór, svo þeim leist
örugglega ekkert á þetta. Kári hélt í
höndina á mér og sagði: „Ég frétti
að þið hefðuð verið að kalla aö kon-
unni minni.“ Þá bentu þeir auðvitað
allir á einn strák: „Það var hann!“
Kári sagði þeim hálfpartinn til synd-
anna og sagði þeim aö biðjast afsök-
unar, sem þeir gerðu líka. Eitt sem
hann sagði við þá fannst mér mjög
gott, og það var: „Ef þið heyrið vini
ykkar tala svona, segið þeim að það
sé rangt. Við erum Islendingar, viö
viljum vera stoltir af því ... viljum
við að fólk haldi að við hugsum og
tölum svona?“ Það var frábært
hvernig hann tók á þessu. Ég hefði
ekki getað ímyndað mér hvernig
ætti að bregðast við svona atviki, en
hann vissi þaö strax.“
- Hvernig hefur gengið aö aölagast
landi og þjóð að öðru leyti?
„Það var erfltt fyrst því ég talaöi
ekki málið. En það hjálpaöi mikið að
ég fór á íslenskunámskeið í háskó-
lanum og þar voru frábærir kennar-
ar.
Að aðlagast veðrinu var ekkert
mál, mér líður vel í íslenskri veðr-
áttu. í Ottawa er ofboðslega heitt á
sumrin, mikill raki í loftinu og það
þoli ég ekki. Hitastigið hér á mjög
vel við mig. Ég hef líka veriö heppin
því ég hef fengið mjög gott veður á
sumrin."
Skammdegið
var erfitt
- En hvernig var veturinn?
„Skammdegið hafði slæm áhrif á
mig, ég verð að játa þaö. Stundum
var ég að því komin að fljúga bein-
ustu leið til Ottawa aftur. Ég held
líka að þar sem ég hafði ekki vinnu
hafi það gert ástandið verra.“
- Hvað gerðirðu allan daginn?
„Ég las! Las allar þær bækur sem
mig hafði alltaf langað til að lesa. Það
var viss lærdómur í sjálfu sér.
Fyrir utan að lesa bækur og læra
íslensku hef ég saumað dálítið, og
lært að prjóna. Svo hef ég fengist við
að hanna gluggamyndir úr lituðu
gleri eftir pöntunum. Ég byrjaði hka
að vinna úti um áramótin þegar ég
var búin að ná máhnu. Ég vann á
Café List í nokkra mánuði og hef
unnið í Sautján sl. fjóra mánuði og
finnst það mjög skemmtilegt."
- Hefur eitthvað komið þér sérstak-
lega á óvart héma?
„Já, hversu nátengdar fjölskyldur
eru hér. Og börnin ... það eru börn
alls staðar! Það finnst mér yndislegt.
í Ottawa sjást börn mjög sjaldan. Þau