Dagblaðið Vísir - DV - 27.08.1994, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 27. ÁGÚST 1994
Sérstæð sakamál
Hún seldi sig...
manninum sínum
Helen Glassy.
Derek Glassy og Helen gengu í
hjónaband á haustdögum og eftir
það tók hún upp eftirnafn hans,
Glassy. Þau hfðu hamingjusömu
lífi um hríð en svo varð nokkur
breyting á. Eftir það má segja að
hamingjan hafi fyrst og fremst
komið Derek til góða, að svo miklu
leyti sem hún var raunveruleg.
Hann gerði sér nefnilega ekki grein
fyrir hinu sanna eðh konu sinnar
og hvað beið.
Derek var ófaglæröur og langt frá
því að vera metorðagjam. Tekjur
hans voru litlar, en engu að síður
tókst honum að öngla saman fyrir
útborgun á húsi á tæpum þremur
áram. Þaö stóð við High-stræti í
Eton, sem er í greifadæminu Cleve-
land á Englandi. En laun hans
nægöu aðeins til aíborgana af hús-
inu og fyrir helstu nauðsynjum.
Þess vegna ákváðu þau hjón að
eignast ekki börn.
En þar kom að þeim kom saman
um að laun Dereks nægðu ekki.
Hann fékk því talið hana á að leita
eftir starfi. Það fann hún, en þá
byrjuöu eríiðleikar þeirra fyrir ai-
vöru.
Hættunni
boðió heim
Helen var lagleg stúlka og þvi
tókst henni að fá starf í tískuvöru-
verslun. En meöal þeirra krafna
sem til hennar voru gerðar var
gott útlit. Hún varð því aö breyta
klæðaburði sínum og þegar hún
gerði það tók hún mið af þeim þeim
dýru og fallegu kjólum sem hún
var stöðugt að sýna viðskiptavin-
unum. Laun Helen rannu því ekki
til heimihsins, eins og ætlunin
hafði verið, heldur fóru þau nánast
óskipt til fatakaupa. Og þau varði
hún með því að segja að hún gæti
ekki gengið eins og drusla til fara
í vinnunni. Allar tilraunir Dereks
til að fá hana til að leggja eitthvað
til heimilisins runnu því út í
sandinn.
Derek var mjög ástfanginn af
Helen og hélt áfram baráttu sinni
til þess að standa undir útgjöldum
heimilisins. Honum tókst að ná
endum saman, en Helen naut þess
að starfa í tískuvöruversluninni og
hélt þeim upptekna hætti að eyða
öhum tekjum sínum í fatnað.
Enn breyting
til hins verra
Er þannig hafði gengið til um all-
langt skeið varð breyting sem átti
eftir að valda Glassys-hjónunum
enn meiri vanda. Verslunarstjóri
tískuverslunarinnar ákvað að
draga sig í hlé. Helen var boðið
starfið. Auðvitað tók hún boðinu
feginsamlega, en það hafði aftur í
for með sér að hún varð að ganga
enn betur klædd en fyrr og bæta
útht sitt eins og kostur var. Eftir
nokkurn tíma í starfi verslunar-
stjóra fór henni að þykja allmikið
til sín koma, en það leiddi aftur til
þess að hún fór að hta niður á De-
rek.
Helen fór brátt að láta sig dreyma
um stórt og fallegt hús með góðum
húsgöngum, dýran bíl og veislur.
En hún leit svo á að það væri hlut-
verk Dereks að sjá henni fyrir öhu
þessu. Þau tiltölulega háu laun sem
hún fékk taldi hún sig eiga, enda
þyrfti hún að huga vel aö útliti
sínu.
Derek maldaði í móinn og hélt
því fram að hún ætti að leggja sitt
til heimilisins. Meðan hún gerði
það ekki gæti hún ekki gert neinar
kröfur umf'ram það sem hún hefði
áður gert.
Aðskilnaður
Deilan um heimilishaldið og
kostnaðinn af því leiddi til þess að
Helen fluttist af heimilinu og heim
til foreldra sinna. Hún hélt áfram
uppteknum hætti, klæddi sig vel
og hélt sig að öðru leyti eins vel og
hún gat. Og bráðlega kom hún auga
á nýja tekjuhnd.
Þau Derek höfðu ekki sótt um
lögskilnað og sýndu hvort öðru
vinsemd. Á hverju laugardags-
kvöldi heimsótti hún hann og þar
sýndi Derek henni að hann þráði
enn að vera með henni. Loks lét
hún undan. En hún setti eitt skil-
yrði fyrir þvf að hann fengi að njóta
ásta hennar. Hann yrði að borga
henni fyrir stundina í rúminu og
var gjaldið jafnvirði fimm þúsund
króna.
Derek hafði í raun ekki efni á
þessurn munaði, en taldi að með
því að borga Helen fyrir greiðann
kynni svo að fara að henni snerist
hugur er frá liði og hún ákvæði að
flytjast aftur th hans. Þannig fór
þó ekki. Helen var stöðugt að leita
aö manni sem stæði sig betur í líf-
inu en Derek og þegar þetta fyrir-
komulag hafði staðið í um ár fann
hún shkan mann.
Tímaskortur
Maðurinn sem Helen fékk auga-
stað á hét Richard Kerr og var
þokkalega efnaður kaupsýslumað-
ur. Hún leyndi hann þvi að hún
væri gift og um hríð tókst henni
að gefa honum viðunandi skýringu
á því að hún gæti ekki hitt hann á
laugardagskvöldum. Þaö varð þó æ
erfiöara fyrir hana, því það kom
stöðugt oftar fyrir að Richard bauð
henni með sér í samkvæmi í viku-
lok. En þótt Helen langaði th aö
fara með honum gat hún ekki hugs-
að sér að verða af greiðslu Dereks
fyrir laugardagssamverana.
Loks fann Helen það sem hún
taldi viðunandi lausn. í stað þess
aö vera allt laugardagskvöldið hjá
Derek tók hún upp þann vana að
Richard Kerr.
koma í stutta heimsókn. Hún gekk
inn um dyrnar, fór beint upp á loft,
afklæddist í skyndi og lagðist upp
í rúm. Um leið og ástarleikurinn
var á enda klæddi hún sig, tók viö
fénu og fór. Þannig tókst henni að
komast heim th foreldra sinna, fara
í bað og skipta um fót áður en Ric-
hard kom tU að sækja hana.
Grunsemdir vakna
Derek varð að sjálfsögðu var við
þessa breytingu á hegðun konu
sinnar. Hann fór að íhuga hvort
verið gæti að hún væri farin að
vera með öðrum manni. En hann
batt enn miklar vonir við að sam-
vera þeirra hjóna á laugardags-
kvöldun ætti eftir að leiða til þess
að þau færu aftur að búa saman
og því ákvað hann að láta á engum
gransemdum bera. Jafnframt
reyndi hann að sannfæra sig um
að Helen nyti þess að vera með
honum.
Um hálfs annars mánaðar skeið
gekk þetta svona tU. Þá gerðist þaö
sem átti eftir að valda þáttaskUum.
Laugardagssíðdegi eitt kom við-
skiptavinur í tískuverslunina.
Hann var óvenjulega óráðinn en
kröfuharður. Helen sinnti honum,
en brátt fór hún að líta á úrið svo
lítið bar á. Óákveðni viðskiptavin-
arins stytti óðum fyrir henni þann
tíma sem hún hafði til að fara heim
tU Dereks, standa í ástarleiknum
og koma sér heim til að búa sig
undir að fara út með Richard.
Um síðir ákvað viðskiptavinur-
inn sig. Þá var Helen orðin allt of
sein, að henni fannst, en hún vildi
engu að síður fara heim til Dereks
og það gerði hún.
Talaði af sér
Að venju hraðaði Helen sér upp
á loft og það leyndu sér ekki að hún
var óþolinmóð. Derek hafði aftur
nægan tíma og lá ekkert á. Hann
var ákveðinn í að njóta stundarinn-
ar eins vel og hann gæti. En þegar
ástarleikurinn hafði staöið um
stund sagði Helen skyndilega:
„Reyndu aö flýta þér, Derek.
Annars kem ég of seint til að hitta
Richard."
Það var sem Derek hefði verið
sleginn í andlitið. Hann settist upp
í rúminu og starði á konu sína. Svo
var sem hann kæmist í annarlegt
ástand. Hann greip um háls hennar
og spurði: „Það er þá annar í spil-
inu. Hver er hann? Segðu mér það?
Hve lengi hefur þetta staöið?"
Derek fékk aldrei svar. Hann hélt
svo fast um hálsinn á Helen að hún
kom engu orði upp. Og þegar hann
áttaöi sig loks hafði hann þrengt
svo lengi að honum að hún var
dáin.
Um hríð sat hann skelfhigu lost-
inn í rúminu. Svo fór hann fram
úr, klæddi sig og gerði lögreglunni
aövart. Skömmu síðar komu rann-
sóknarlögreglumenn á vettvang og
þá sagði Derek hina sérstæðu sögu
af viðskiptum sínum við konu sína.
Vægur dómur
Málið komst í fréttir og vakti eft-
irtekt. Réttarsalurinn var því þétt-
setinn þegar Derek Glassy kom fyr-
ir sakadóm í Yorkshire. Þar var
farið yfir alla þætti málsins, en með
það í huga hve óvenjulegt málið var
og meö hverjum hætti dauða Helen
hafði borið að höndum hafði
ákæravaldið ekki viljað ákæra fyr-
ir morð, heldur ofbeldi sem leitt
hefði til dauða.
Derek skýrði það sem gerst haföi
meðal annars á þennan hátt: „Ég
elskaði hana og lét mig dreyma um
að hún flyttist aftur til mín. En
þegar mér varð ljóst að hún heim-
sótti mig aðeins á laugardögum
vegna peninganna var sem ég gengi
af vitinu um stundarsakir. Það var
ekki ætlun mín að stytta henni ald-
ur. Ég ætlaði bara að ganga svo
hart að henni að hún segði sann-
leikann."
Kviödómendur fundu Derek sek-
an um það sem hann var ákæröur
fyrir. Þegar sá úrskurður lá fyrir
kvað dómarinn upp dóminn. Hann
var í mildara iagi. Þriggja ára skil-
orðsbundið fangelsi. Derek gat því
gengið út sem frjáls maður, en
hamingjusamur var hann ekki.
Þótti flestum ljóst að hann hefði
sagt satt þegar hann lýsti yfir því
að hann hefö elskað konuna sem
hann var kvæntur en varð að lok-
um að borga fyrir að fá að vera
með.
Fréttamanni sem fylgdist með
réttarhöldunum varð á orði þegar
hann gekk út úr salnum: „Það er
ekki á hverjum degi sem maður
verður vitni að því að velgengni
annars makans veldur eins konar
stéttaskiptingu innan hjónabands,
sem leiðir síðan til vændis innan
þess og loks dauða þess makans
sem betur hefur vegnaö. Sérhverri
velgengni sýnist geta fylgt vandi.“