Dagblaðið Vísir - DV - 27.08.1994, Blaðsíða 11

LAUGARDAGUR 27. ÁGÚST 1994
11
Alice ásamt eiginmanni sínum, Kára
Eirikssyni. „Við höfðum þekkst í tvö
ár áður en við mönnuðum okkur upp
í að tala saman." DV-myndir GVA
eru falin einhvers staðar í úthverf-
um. Heldur ekki ófrískar konur; þeg-
ar þær sjást er næstum litið á þær
eins og þær séu með einhvers konar
sjúkdóm. Mér fmnst frábært að upp-
lifa börnin hér því þau eru svo frjáls-
leg. Líka fannst mér stórfurðulegt að
sjá barnavagnana fyrir utan verslan-
ir. Ég sagði við Kára: „En hvað þaö
er mikið af bamavögnum... hvar
eru börnin?“ Ég trúði ekki þegar
hann sagði að bömin væru í vögnun-
um! Verður þeim ekki rænt? spurði
ég.
Ég elska börn, hlakka mikiö til að
eignast mín eigin, og vil gjaman að
þau alist upp hér. Kári á 11 ára dótt-
ur, Ýr, úr fyrra sambandi og við er-
um góðar vinkonur."
- Ertu með heimþrá?
Nei. Það er kannskí ferlegt að segja
það! Að sjálfsögðu sakna ég fjöl-
skyldu minnar en foreldrar mínir
komu í heimsókn í fyrrahaust svo
það hjálpaði til. Þau vom yfir sig
hrifin af íslandi; af náttúrunni, faðir
minn af fiskinum, móðir mín af beij-
unum ... og svo af norðurljósunum
sem voru það stórkostlegasta sem
þau upplifðu hér. Ég óskaði þess að
fá að sýna þeim þau, og það gekk.
En auðvitað er eitt og annað sem
ég sakna í Kanada, eins og t.d. skóg-
urinn. Hins vegar er hér svo margt
nýtt og sérstakt að það jafnast út og
ég þjáist ekki á neinn hátt af heim-
þrá. Satt að segja finnst mér ég hafa
htla tengingu við Kanada.
Kanadabúar em sérkennileg þjóð
.. .þar er svo margt mismunandi fólk
samankomið, með ólíkan bakgmnn.
Við köllum okkur Kanadabúa en
enginn veit í raun og veru hvað það
á að þýða. Það eru engar sameigin-
legar þjóðarvenjur. Það er eins og
allir séu í lausu lofti, þeir haíi verið
shtnir upp með rótum en hafi ekki
náð að festa rætur aftur. Það er dálít-
ið erfitt að lýsa því hvernig er að búa
í þannig þjóðfélagi.
Hins vegar langar mig til að kynn-
ast rótum mínum í Barbados. Við
stefnum að því að fara þangað, jafn-
vel að búa þar í einhvern tima, kynn-
ast mínu fólki. Það yrði mikh upplif-
un fyrir mig. Ég hef aðeins komið
einu sinni þangað í heimsókn, þegar
ég var fimm ára.“
- Að lokum, hvað finnst þér best við
að hafa flutt til íslands?
„Tvímælalaust hvað ég hef þrosk-
ast mikið sem persóna. Ég hef þurft
að læra nýja hluti, nýtt tungumál,
hef þurft að reiða mig mikið á sjálfa
mig og minn persónulega styrkleika,
sama á hverju hefur gengið. Og hka
að vera jákvæð. Þegar ég geng niður
Laugaveginn og finn að fólk horfir á
mig get ég valið á milli þess að vera
jákvæð, og hugsað að það sé horft á
mig vegna þess að ég er sérstök, eða
fyllst ofsóknarkennd. Ég hef hvað
eftir annað þurft að velja mitt hfsvið-
horf, og það hefur þroskað mig ómet-
anlega.“
Viðtal: Alda Sigmundsdóttir
tiölalihir
l.rinningiir!
Vertu með
- draumurmn gæti orðið að veruleika!