Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.1994, Blaðsíða 42

46
LAUGARDAGUR 17. DESEMBER 1994
Náttföt Kr. 6.200
Nœrföt, settið Kr. 7.500
Borðdúkar mlserv. Kr. 3.500,
sem er! 99*56*70
I Aðeins 25 kr. mín, Sama verð fvrir alla landsmenn.
CYCLO7ET
Þegar heilsan og
tíminn skipta máli.
Með hraða örbylgjuofnsins og
eiginleika blástursofnsins.
TVEIR í EINUM
Heitur blásturinn:
Steikir
Bakar
Brúnar
Grillar
Hitar
- Fitusnauð og heilsusamleg eldamennska
- Orkusparandi
- Þrisvar sinnum fljótari en venjulegur ofn
- Léttur og fyrirferðarlítill
- Auðvelt og fljótlegt að þrífa
- Engar olíur, ekkert smjör
- Bara krydd á matinn
- Stækkanlegur
Hringdu
í síma
91-886869
Alþjóða Verslunarfélagið Iiff.
Skútuvogi 11 ® (91-) 88 68 69
104 Reykjavík
Nökkrar örsögur Friðriks Þórs Friðrikssonar úr bókinni Vor í da'l:
Ein og hálf rotta
Mál og menning hefur gefið út
sannar örsögur eftir Friðrik Þór
Friðriksson kvikmyndagerðarmann.
Árni Óskarsson skráði. Hér á eftir
fara nokkrar sögur.
Omin
mave gisp!
Amma mín, Stefanie Bentsen,
var dönsk og reyndist okkur
bræðrunum erfitt að gera okkur
skUjanlega við hana. En hún var
indæl og okkur langaði mikiö til
að tala viö hana. Því gripum við
til þess ráös að læra utan að setn-
ingar úr Andrési önd. í einhverri
myndasögunni hafði Fedtmule
étið yfir sig af eplum og sagði af
því tilefni: „0 min mave.“ En orð-
ið „gisp“ var nokkurs konar upp-
hrópunarmerki í þessum blöð-
um. Með þennan orðaforða fór
ég 1 heimsókn til gömlu konunnar
á elliheimilið Grund. Þegar hún
yrti á mig sagði ég hátt og snjallt
nokkrum sinnum: „0 min mave
gisp!“
Ein og hálf
rotta
Svonefndur mengjareikningur
ruddi sér til rúms í íslensku skóla-
kerfi árið 1968. Einhverju sinni í
reikningstíma var kennslukonan
orðin langþreytt á skilningsleysi
bekkjarins á þessum nýju hugvísind-
um. Dæmið sem vafðist svona fyrir
okkur snerist um það hvað einn og
hálfur köttur væri lengi að éta eina
og hálfa mús. Hún þreif upp tösku
sína í bræði og sagði: „Þetta er einn
og hálfur köttur." Svo tók hún upp
þykka orðabók og sagði: „Þetta er ein
og hálf rotta. Hvað er nú einn og
hálfur köttur lengi að éta eina og
hálfa rottu?" Það varð dauðaþögn í
bekknum og ég starði á töskuna og
bókina til skiptis, svo á kennarann
og svaraði síðan: „Það fer eftir því
hvaö rottan er margar blaðsíður."
Þá hlógu meira að segja stelpurnar.
Taemará
stórkaup-
manninum
Þannig hagar til í Fossvogs-
kirkjugarði að víða er halli allmikill
og höfðalag grafar því djúpt í jörðu
en afar grunnt til fóta. Þetta gat skap-
að ákveðin vandamál. Einhverju
sinni þegar við Jóhann Thoroddsen
vinnufélagi minn lágum í sólbaði
milli tveggja leiða sáum við okkur til
mikillar furðu hvar berir fætur stóðu
út úr brekkunni svo að sást upp á
miðjan kálfa. Komu mér strax í hug
fætur Þórarins Nefjólfssonar því
þessir voru ófrýnilegir mjög og var
af hin mesta táin á öðrum fætinum.
Við nánari eftirgrennslan reyndust
fæturnir tilheyra stórkaupmanni
nokkrum sem þar hafði verið grafinn
fáeinum árum áður. Skeggræddum
við drjúga stund um þaö hvernig
koma mætti löppunum undir græna
torfu aö nýju og urðum ásáttir um
að reyna að stjaka þeim með jám-
karli inn undir brekkuna. Tókst þá
ekki betur til en svo að upp gengu
hnén og risu upp úr grassverðinum.
Nú voru góð ráð dýr því að aldrei
höfðum við félagamir staðið í fram-
kvæmdum á borð við þessar. Tókum
við það til bragðs að grafa undan ilj-
unum þannig að líkið náði spymu í
brekkunni. Síðan hefur stórkaup-
maðurinn setið stilltur.
Friðrik Þór Friðriksson kvikmynda-
gerðarmaður.
Verkalaun
Sendiherra Frakka kallaði mig
eitt sinn á sinn fund og vildi launa
mér þá virðingu sem ég hafði sýnt
frönskum kvikmyndum í Fjalakett-
inum. Bauðst hann til að senda mig
á kvikmyndanámskeið í París. Að-
eins væri einn galli á gjöf Njarðar
að ég þyrfti að kunna frönsku. Þess
vegna ætlaði hann að kenna mér
frönsku þá á stundinni. „Alltaf verð-
ur að horfa á fólk sem talar með
áhuga,“ segir hann. „Þegar þeir
hætta að tala þá spyrðu viðkomandi:
„Pourquoi?" Þá útskýrir viðkomandi
hvað hann hafi verið að segja. Þá
segir þú annaðhvort „Oui oui“ eða
„Tout va bien“ og kinkar kolli eins
og þú sért sammála." Þessi frönsku-
kunnátta hefur dugað mér hingað tíl.
Kvikmyndastjörnurnar
Vorið 1988 var haldin norræn
kvikmyndahátíð í Rúðuborg, sú
fyrsta sinnar tegundar. Við Þórarinn
Óskar Þórarinsson fórum þangað
með mynd mína Skytturnar sem
Þórarinn lék annað aðalhlutverkið
í. Var þar saman kominn rjóminn af
kvikmyndafólki á Norðurlöndum.
Mikið var þar um veisluhöld og hafði
Þórarinn vinur minn gengið nokkuð
harkalega um gleðinnar dyr og lá
uppi á herbergi og ældi galli þegar
þessi saga hefst. Eg tórði lengur og
sat á hótelbarnum á tali við Berg-
man-leikkonuna Harriet Anderson.
Skyndilega fæ ég þá hugdettu að
gaman væri að sjá þau saman, Þórar-
inn Óskar og Harriet, þó ekki væri
nema í smástund. Segi ég Harriet að
þarna uppi á herbergi sé maður sem
sjái inn í framtíðina og spyr hvort
hún hefði ekki áhuga á að hitta hann.
Hún sýndi þessu strax mikinn áhuga
Morgun einn meðan á sjúkra-
húsdvöl minni stóð vakna ég við það
að hópur lækna stendur í hálfhring
kringum rúmið. Mér fannst strax
eitthvað dularfullt á seyði því að
fólkið var svo ábúðarfullt. Yfirlækn-
irinn sest þá á rúmstokkinn og
klappar mér vinalega á bakið og seg-
ir: „Hvernig hefurðu það, vinur?" Eg
svara að ég hafi það nú bara þokka-
legt. Þá segir hann að oft veröi menn
fyrir nokkru áfalli að vakna upp í
fyrsta skipti eftir svona aðgerð. Ég
en sagðist þó fyrst þurfa að skipta
um fót. Brá hún sér frá, fór úr glæsi-
lega veislukjólnum en kom til baka
í smekkbuxum. Kvaðst hún þess nú
albúin að skyggnast inn í framtíðina.
Ég banka þá upp á hjá Þórami. Eftir
nokkra hríð heyrist veiklulegt uml
innan úr herberginu. Ég kynni mig
og kemur þá spámaðurinn til dyra
allsnakinn og ber sig aumlega. Þegar
hann sér að ég er ekki einsamall
stekkur hann umsvifalaust undir
sæng en ég fylgi Harriet inn, býð
henni að setjast á rúmstokk Þórarins
og gerir hún það. Ég skil þau síðan
eftir og geng fram. Þegar ég er rétt
kominn fram á gang heyri ég að Þór-
arinn segir dimmúm rómi: „How are
you, babe?“ Ekki treysti ég mér til
að hafa eftir þau óp og köll sem
fylgdu í kjölfarið en fundur þessi fór
fram úr mínum björtustu vonum.
verð heldur hvumsa. Svo fer hann
að strjúka handleggnum eftir vinstri
fótlegg mínum en verður strax hálf
kindarlegur á svipinn. Kurr fer um
mannskapinn og ég er beöinn afsök-
unar. Síðan hörfa læknarnir út úr
sjúkrastofunni. Ég botnaði hvorki
upp né niður í því hvað þeim gekk
til en komst aö því síðar um daginn
að í sama rúmi í næstu stofu lá sjúkl-
ingur sem þeir höfðu tekið af fótinn
um nóttina.
Skot í morgunsárið
Við vorum viö tökur á Skyttun-
um á horni Vesturgötu og Garða-
strætis, Þá stóð timburhús þar sem
nú er heilsugæslustöð og elliheim-
ili. Mikil skothríð fór þar fram.
Alls var skotið um 700 haglabyssu-
skotum. Við þóttumst hafa gengið
úr skugga um aö þetta hús á móti
værí mannlaust. Eftir aö við erum
búnir að halda uppi stanslausri
skothríð á húsið sjáum við okkur
til mikillar skelfmgar að gömul
kona dregur þar tjöld frá glugga
og biður okkur um að hætta þess-
um andskotans hávaöa.
Þreifað á löppinni
Brotamálmur
Alltaf var kaupið heldur lágt í öllum hnútum kunnugur í garðin-
kirkjugarðsvinnunni. Þess vegna umsóttistverkiðvelenþóvarþetta
reyndi ég að hafa allar klær úti til erfiö vinna. Eftir heillar nætur strit
aö afla mér aukatekna. Einhveiju höfðum við gjörsamlega hreinsaö
sinni fékk ég þá snjöllu hugmynd allan kopar úr garðinum, hvort
að saftia saman öllum kopar sem sem það voru stafir, krossar, stytt-
fyrírfyndist í Fossvogskirkjugarð- ur, englar eða dúfur. Þóttumst við
inum, brjóta haim og bræða og hafa aflað vel og vorum kampa-
selja síðan. Ég ákvað að taka Öm kátir þegar við ókum á brott með
Daníel Jónsson félaga minn með fenginn í morgunsárið. Við brædd-
mér í þetta verk, en hann var ákaf- um svo koparinn, seldum og feng-
ur kommúnisti og niöurrifsmaöur um gott verð fyrir.
á þessum árum. Þar sem ég var