Dagblaðið Vísir - DV - 27.03.1995, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 27. MARS 1995
Spumingin
Á hvaða stjórnmálamanni
hefur þú mest álit?
Ásta Björg Sigurðardóttir, nemi í
verkfalli: Eg treysti Davíð Oddssyni
best.
Hanna Kristín Jónsdóttir nemi: Ég
hef ekki álit á neinum stjórnmála-
manni.
Arndís Björnsdóttir Ieikskólakenn-
ari: Ég hef ekki álit á neinum stjórn-
málamanni.
Tómas Hilmarsson söluráðgjafi: Ég
hef ekki álit á neinum.
Kathy Clifford húsmóðir: Ég hef mest
álit á Þorsteini Pálssyni.
Arnar Óskarsson málarameistari: Ég
hef mest álit á Jóni Baldvini Hanni-
baissyni.
Lesendur
Steinn í götu af-
reksíþróttafólks?
Guðmundur Haraldsson, form. Fim-
leikasambands Islands, skrifar:
Sú umræða sem átt hefur sér staö
í fjölmiðlum að undanfórnu um þol-
fimi hér á landi hefur verið mjög
neikvæð fyrir alla sem vinna að þess-
ari íþrótt. Það sýnir ekki mikinn
áhuga á uppbyggingu íþróttarinnar
að ætla að hindra okkar fremsta
keppnisfólk í því að auka hróður
lands okkar á erlendum vettvangi,
og er það þeim sem þannig vinna til
’skammar.
Okkar besti þolfimimaður, Magnús
Scheving, hefur unnið til margra
glæsilegra sigra á þessum mótum og
er silfurhafi frá síðustu heimsmeist-
arakeppni, sem IAF hélt á síðasta
ári. Einnig náði Magnús yfirburða-
sigri á Evrópumeistaramóti í Sofiu
sem haldið var af IAF í febrúar sl.
og varði þar með titil sinn frá árinu
áður. - Magnús hefur sett ísland í
fremstu röö þolfimifólks í heiminum.
Fimleikasambandiö hefur unnið að
þolfimi undanfarin ár ásamt öðrum
Norðurlandaþjóðum og átt fulltrúa í
norrænu þolfiminefndinni. Þolfimi
var tekin upp sem ein af keppnis-
greinum fimleika innan Alþjóða fim-
leikasambandsins, FIG, á síðasta ári.
Á svipuðum tíma gekk Magnús
Scheving í raðir Ármenninga. í bréfi
til Fimleikasambandsins, frá þvi í
febrúar 1994, óskaði Glímufélagið
Ármann að þolfimi yrði viöurkennd
sem keppnisgrein innan Fimleika-
sambandsins. Þetta var samþykkt af
Fimleiksasambandinu og staðfest af
íþróttaráði íslands.
Það er ekki tilviljun að Magnús var
valinn íþróttamaður ársins 1994 af
íþróttafréttamönnum, þeir vissu að
Magnús var vel að þessum titli kom-
inn og hafði unnið vel til hans. - Ég
vona að allir íþróttamenn og aðrir
þeir sem vilja unna íþróttum far-
sældar standi saman að uppbyggingu
okkar fremsta afreksfólks svo það
geti áfram haldið uppi heiðri íþrótta-
hreyfingarinnar hér á landi og er-
lendis.
Magnús Scheving þolfimleikamaður. - „Það er ekki tilviljun að Magnús var valinn iþróttamaður ársins 1994 a<
íþróttafréttamönnum," segir m.a. i bréfi Guömundar.
Heiðursborgari Reykjavíkur á nýjum stað
Ingibjörg Sólrún Gíslasdóttir skrifar:
Einar Arnason skrifaði lesendabréf
í DV mánud. 20. mars sl. og gerir þar
að umræöuefni tilflutning á mál-
verki af fyrsta heiðursborgara
Reykjavíkur, séra Bjarna Jónssyni.
Málverkið hékk til skamms tíma í
stjórnsýsluálmu Ráðhússins, en hins
vegar eru lágmyndir af fyrrverandi
borgarstjórum í álmunni sem hýsir
borgarstjórnarsalinn og önnur fund-
arherbergi borgarstjórnar.
Það var mín skoðun að myndin
færi ekki vel þar sem hún hékk og
nyti sín engan veginn á þeim stað.
Sömu skoðunar var forstöðumaður
Kjarvalsstaða, og þegar málað var í
nóvember sl. var ákveðið að taka
niður tvær myndir, sem þarna höfðu
hangið um tíma, og var önnur þeirra
af séra Bjama. Engar myndir vom
settar upp í þeirra stað.
í þessari breytingu fólst vitaskuld
engin afstaða til myndefnisins eða
listamannanna sem myndirnar
geröu, enda verða þessar myndir
ekki látnar rykfalla í geymslu niðri
i kjallara heldur hengdar upp á við-
eigandi stöðum. - Málverkinu af séra
Bjarna verður fundinn verðugur
staður í borgarstjórnarálmu Ráð-
hússins, enda rík ástæða til að sýna
þessum ástsæla heiðursborgara full-
an sóma.
Ég hlýt að harma að þetta mál skuli
hafa orðið að blaðaefni með þessum
hætti. Engum er greiði gerður með
slíkum skrifum, hvorki minningu
heiðursborgarans, eftirlifandi ætt-
ingjum hans né borgarstjórn Reykja-
víkur.
Að lokum hlýt ég að lýsa furðu
minni á þeim ummælum sem bréfrit-
ari hefur eftir „ábyrgum manni“ í
Ráðhúsinu og segja það sem mína
skoðun að ef rétt er eftir haft þá er
starfsmaðurinn allt annaö en ábyrg-
ur því hann fer með fleipur.
Hreindýraslátrun á heimaslóð
Snorri skrifar:
Mikið hefur verið talaö um hina
svonefndu heimaslátrun hjá sumum
bændum. Þeim sem ég hef talað við
'finnst ekkert athugavert við þessa
framkvæmd, svo framarlega sem
hún er framkvæmd undir eftirliti og
hreinlætis gætt á svipaðan hátt og
gerist í sláturhúsum. Ég sé ekki
hvers vegna ekki má útbúa jafnvel
litla fullkomna sláturaðstöðu á
bændabýli. Það eru milliliðirnir sem
fólk vill afnema - stóru sláturhúsin,
geymslukostnaðurinn og dreifing til
smásala.
En það er við ramman reip að
draga þar sem bændasamtökin reyna
að halda uppi bákninu, hvað sem það
kostar. Auðvitað á að vera sam-
keppni milli bænda hvaö kjötsölu
varðar, rétt eins og gerist um aðra
framleiðendur sem setja sína vöru á
markað. Framleiðendur á hrásalati,
framleiðendur brauöa eða framleið-
endur heitra tilbúinna rétta þurfa
engan sameiginlegan dreifiaðila eða
bákn til að sjá um að dreifa sínum
vörum.
Og víkjum svo að öðru til að sýna
skinhelgina í kjötsölubákninu og
„aðbúnaðar“-ruglinu. Ég veit ekki
betur en hreindýrum sé bara slátrað
á heimaslóð þar sem til þeirra næst,
þau blóðguð og gert aö þeim á staðn-
um. Er dýralæknir með í veiðiferð-
um til að stimpla dýrin. Hvar er opin-
bera eftirlitið þar? - Eða fuglaveið-
arnar? Þarf ekki að fylgjast með
hreinlætinu á þeim „sláturstað", rétt
eins og í kjúklingabúunum?
Ég skora á bændur að rísa upp
gegn búnaðarbákninu og sameinast
um heimaslátrun sem mest þeir
mega, t.d. nokkrir bændur saman til
að draga enn frekar úr sláturkostn-
aði. Senda kjötið á markaðinn,
stimplað af dýralækni, sérmerkt
hverju býh fyrir sig, sláturdegi og
öðru sem máli kann að skipta fyrir
neytandann. Á þessu eigum við kröfu
hér eins og í flestum Evrópulöndum.
DV
(Mgertmedsnjó-
skaflafréttum
Kristján hringdi:
Þetta fer nú að verða leiöi-
gjamt, að fá snjóskaflafréttir á
skjáinn kvöld eftir kvöld. Við vit-
um að landsbyggðarbúar hafa
þurft að búa viö harðræði af völd-
um náttúrunnar mestan hluta
vetrar, einkum fra áramótum. En
okkur er verulega ofgert með
þessum fréttum þegar Ómar
Ragnarsson eða Páll Benedíkts-
son sjást pikka prikum niður á
þök húsanna kvöld eftir kvöld.
Þaö er alveg óþarfi fyrir sjón-
varpsstöðvarnar aö halda þess-
um mönnum á landsbyggðinni tii
að kíkja niður um þakgluggana
til íbúanna. Af nógu öðru er að
Laka.
Helmingurinn
hlynnturESB
Ásmundur skrifar:
Það er nú varla hægt að þagga
niður þá skoðun - um helmings
landsmanna - að vilja kanna
hvaða kjör bjóðast í Evrópusam-
bandinu. Reyndar hefur komið
fram að helmingur þjóðarinnar
vill meira, hann viD beinhnis
sækja um ESB-aðild. Þetta verða
stjómmálamenn að viðurkenna.
Kosningarnar eiga.að snúast um
þetta mál ekkert síður en önnur.
Við munum hvort eð er þurfa að
horfast í augu við þessa stað-_
reynd strax eftir kosningar. í
raun ætti aö nota kosningarnar
til að kanna hug kjósenda. Gera
löglega og afgerandi könnun
samhliða kosningunum.
Kennaraforustaá
launum
Magnús skrifar:
Mér blöskrar framferði kenn-
ara og samtaka þeirra, sem krefj-
ast þess að ríkið leggi fram hærri
og liærri fjárhæðir til lausnar
launadeilunni. Á meðan bíða for-
eldrar og nemendur í ofvæni eftir
að eitthvað það gerist sem léttir
ógnarástandinu í skólamálum.
En hvaö um forystu kennara sem
situr við samiúngaborðin; skyldu
þeir ekki þiggja sín laun fyrir
setur og samningafundi vikum
saman? Fá kannski fuD laun fyrir
vikið! Þetta ástand er mörgum
orðið ofraun, nema þá ef til vill
kennnaraforystunni á fullum
launum við samningaþjarkið.
Skattsvikáskatt-
svikofan?
Í.G. hringdi:
Er það virkUega rétt að hugar-
farið sé orðið þess eðlis í okkar
þjóðfélagi að enginn sé taUnn
maður með mönnum nema hann
stundi minni eða meiri háttar
skattsvik?
Samkvæmt orðrómi undanfar-
ið neyðist ég til að ætla að svo sé.
Óöryggiíflugsam-
göngum
Þór skrifar:
Því ætlar ekki að linna, óörygg-
inu í ferðamálum. Ár eftir ár
korna upp launadefiúr innan
Flugleíða, eina flugfélagsins meö
fastar áætlunarferðir til útlanda.
Ef það eru ekki flugmenn, þá
flugvirkjar, ef ekki þeir, þá flug-
freyjur, afgreiðslumenn eða aörir
hópar. Og nú ætlar yfirstjórn fé-
lagsins að taka sig saraan, ganga
um borð í vélarnar og gerast ör-
yggisverðir í fluginu. Elcki tel ég
það heppilegt og ails ekkert ör-
yggí, nema síður sé. Hitt er auð-
vitað hörmulegt að starfshópur
eftir starfshóp hjá Flugleiöum
skuli geta settfyrirtækinu stóiinn
fyrir dyrnar og komið í veg fyrir
allar flugsaragöngur til og frá
landinu.