Dagblaðið Vísir - DV - 30.03.1996, Síða 22

22
m 2HAI71.06 HUOAa>lAOIJ.
LAUGARDAGUR 30. MARS 1996

Þaö er alkunna að mcinnlífið í
Vestmannaeyjum er sérstætt og á
sér faar hliðstæður hér á landi.
Hvergi á landinu eru menn jafn
fljótir að öðlast hin undarlegustu
viðumefni og uppátæki einstak-
linga á eyjunni eru flestum kunn.
Það er því ekki að undra að fyrir 15
árum stofnuðu nokkrir eyjarskeggj-
ar með sér félagsskap um uppátæki
hverjir öðrum til skemmtunar. Upp-
átækin, sem oft þóttu stórtæk,
vöktu þó kátínu fleiri en félags-
manna og innan tíðar voru tíðum
fréttir af félagsstarfi Hrekkjalóma,
eins og félagið var nefnt, í íjölmiðl-
um á meginlandinu.
Hafnarvogin
varð að skipsbrú
„Okkur hefur nú greint nokkuð á
um stofiiunardaginn en ætli það
hafi ekki verið árið 1981 sem við
stofnuðum félagið og það hefur
haldið saman síðan. Nokkrir okkar
sem hittumst reglulega í kaffi á
hafnarvoginni vorum með smá-
sprell þar. Við tókrnn eina nótt í að
útbúa hafiiarvogina sem brú á skipi
- settum þar inn siglingatæki, radar
upp á þakið og fleira sem tilheyrði.
Þegar vigtarmaðurinn kom svo í
vinnuna um morguninn var allt þar
í gangi honum til undrunar. Þetta
vakti almenna kátínu og upp úr því
var farið formlega af stað með fé-
lagsskapinn sem byggðist upp á því
að atast, aðallega hver í öðrum,“
segir Ásmundur Friðriksson, eða
Ási Friðriks eins og hann er kallað-
ur, fiskverkandi í Eyjum og einn af
stofhfélögmn Hrekkjalómafélagsins.
í félaginu eru 15 menn - misvirk-
ir þó, enda búa nokkrir uppi á meg-
inlandinu. Lengi vel var það þannig
að menn urðu að gera eitthvað af
Guðjón Hjörleifsson, Ásmundur Friðriksson og Georg Þór Kristjánsson og í baksýn eru Smáeyjar. DV-mynd pp
sér til að komast í félagið. Til dæm-
is var einn tekinn í félagið eftir að
hann gaf sjálfan sig konu sinni í af-
mælisgjöf. Kom hann þá heim á
vörubílspalli á afinælisdegi konunn-
ar, allsnakinn og innpakkaður í
pappakassa með rósabúnt fyrir vin-
inum. Þá komst Ámi Johnsen al-
þingismaður inn í félagiö með því
að kýla annan mann á sýningu í
Stýrimannaskólanum í Reykjavík,
sem frægt er orðið.
Formlegur félagsskapur
„Þetta er mjög formlegur félags-
skapur. Saga félagsins er til dæmis
til í máli og myndum frá upphafi.
Þá höfúm við sankað að okkur ýms-
um tækjum og tólum í gegnum tíð-
ina. Ár hvert höldum við skötu-
kvöltí og erum með skyggnumynda-
sýningu af starfinu það árið.“
Ási segir félagsskapinn alls ekki
hafa breyst þótt félagsmenn hafi elst
um 15 ár frá stofhun enda séu nýir
félagsmenn teknir inn af og til. Yfír-
leitt liggi þó félagsstarfið í dvala
yfir sumartímann en tekur svo við
sér á haustin. Til dæmis hittast fé-
lagsmenn reglulega fyrsta laugar-
dag í hverjum mánuði. Þá snæða
þeir saman málsverð, spjalla og
skála.
„Það hefur oft endað með fjöri en
þó ekki alltaf. Það hefur myndast
sérstakur andi í þessum hópi og
menn ná mjög vel saman þótt ald-
ursbilið á miili yngsta og elsta fé-
laga sé á þriðja áratug. Það eru hins
vegar engar konur í félaginu þótt
við höfúm mjög gaman af konum -
sumir meira en aðrir.“
Ási segir félagsmenn ekki taka
upp á einhveiju spaugilegu af því að
þörf sé á því hverju sinni. Aðallega
séu tækifærin notuð þegar eitthvað
spaugilegt er að gerast í þjóðfélag-
inu. Þó er fastur liður að gera eitt-
hvað í tilefni stórafinæla félags-
manna og við þau tækifæri er oft
ekið um bæinn með gjallarhom og
liði smalað heim til þess sem á að
hrekkja. Til dæmis átti Ási sjálfúr
stórafinæli og fékk svín í annað
sinn í afmælisgjöf. í fyrra skiptið
var það grís en nú var hann orðinn
að fullvaxta gelti og bar hann nafn-
iö Slummi. Þá dansaði nektardans-
mær, sem kom á vegum félaga hans,
fyrir hann og 180 veislugesti. Hún
vakti stormandi lukku meðal flestra
nema bamanna sem fannst nú fúll-
langt gengið.
þeim fyrir utan dymar á sölutum-
inum. Fyrir vikið var hann færður
til skýrslutöku á lögreglustöðinni
en eftirmál urðu þó engin önnur en
þau að hann var spurður að því
hvers konar uppeldi hann hefði
fengið sem Ási telur hafa veriö
nokkuð kristilegt.
Þetta er ekki í eina skiptið sem
lögreglan hefur haft afskipti af
Hrekkjalómum því þegar mestu læt-
in vom í kringum uppsögn Hrafns
Gunnlaugssonar úr stöðu dagskrár-
stjóra innlendrar dagskrárdeildar
Sjónvarpsins um árið fóm félags-
menn í borgarferð og flögguðu nýj-
um fána við Valhöll sem á var letr-
Þetta er skemmtilegt
- Af hveiju emð þið að þessu?
„Við værum ekki að þessu nema
við hefðum gaman af því enda gef-
um við okkur tíma í þetta. Það er
allt skipulagt út í ystu æsar og mik-
ill tækjabúnaður - kranabílar, lyft-
arar, vömbílar og fleira - sem þarf
til að framkvæma suma hrekkina.
Annars veit ég það ekki. Kannski
erum við bara svona athyglissjúkir.
Allavega höfúm við voða lítið farið
leynt með uppátæki okkar.“
Meðlimir í Hrekkjalómafélaginu
koma úr öllum stéttum. Má þar
nefiia alþingismann, skipstjóra,
bæjarstjóra, bæjarfulltrúa, fram-
kvæmdastjóra, iðnaðarmenn, for-
stjóra, netagerðarmenn, fréttamenn
og svo framvegis.
Aðspurður um markmið félagsins
segir Ási þau ekki háleitari en svo,
önnur en þau að félagsmenn
skemmti hver öðrum, að gefa önd-
unum á Tjöminni brauð árlega. Við
eitt slíkt tækifæri litu Hrekkjalóm-
ar inn í Seðlabankann og gáfu
bankastjórunum fisk í soðið og voru
leystir út með hressingu.
-PP
Eggert Haukdal segir hrekkjalóminum Magga hvernig moka eigi í trukkinn
þegar hrekkjalómar byrjuðu að grafa fyrir göngum á milli lands og Eyja.
Átta tonn af ís
Félagsstarf Hrekkjalóma hefúr
orðiö til þess að menn hafa orðið
varann á sér þegar þeir eru annars
vegar. Ási segir þó að í flestum til-
vikum beinist grínið að félagsmönn-
um sjálfúm. Til dæmis rekur einn
félagsmanna sölutum í Vestmanna-
eyjum þar sem m.a. em seldir
ísmolar. Einhvem tímann bar svo
við að ísmolamir voru uppseldir og
við það tækifæri fór Ási á vörubíln-
um sínum með 8 tonn af ís, sem
hann fékk hjá ísfélaginu, og sturtaði
Þegar Hrafni Gunnlaugssyni var vikið úr starfi dagskrárstjóra IDD hjá Sjón-
varpinu flögguðu hrekkjalómar þessum fána fyrir utan Valhöll og fengu tiltal
frá lögreglu fyrir vikið.
að: í skugga hrafnsins. Af því tilefiii
fengu þeir einnig tiltal frá lögreglu
en um kvöldið var svo Hrafn Gunn-
laugsson heiðursgestur á árshátíð
félagsins.
Önnur bæjarferð var farin í til-
efiii ummæla Bryndísar Schram í
sjónvarpi sem vora eitthvað á þá
leið að hún hefði farið í ranga útfor
og séð það því þar hefðu einungis
verið Vestmannaeyingar í lopapeys-
um. Af því tilefhi heimsóttu
Hrekkjalómar Bryndísi og Jón í
kjólfotum og seinna vom þau heið-
ursgestir í veislu sem Hrekkjalómar
héldu.