Dagblaðið Vísir - DV - 07.02.1998, Blaðsíða 10

LAUGARDAGUR 7. FEBRÚAR 1998 JL>V
•# *
10 *(| viðtal
k ~k
Róbert Arnfinnsson leikur fööur Atla Rafns Siguröarsonar í nýju leikriti Bjarna Jónssonar, Kaffi, sem frumsýnt var í Þjóöleikhúsinu í gærkvöld. Feögarnir reru eitt sinn saman á báti en 30 ár eru
liöin frá því aö sá yngri féll fyrir borö og drukknaöi. DV-mynd E.ÓI.
Róbert Arnfinnsson og Atli Rafn Sigurðarson leika í Kaffi í Þjóðleikhúsinu:
Elstur og yngstur
„íslensk leikrit falla í raun undir þaö sama
og önnur verk, þau eru misjafnlega skemmti-
leg og misjafnlega gaman aö vinna þau. Þegar
verk eru komin af stað og setjast að í manni
verður gamanið yfirleitt ofan á, jafnvel þótt
það hafi ekkert veriö ofsalegt i byrjun. Það
var þó svo með þetta verk að það greip mig al-
veg í byrjun,“ segir Róbert Arnfinnsson, elsti
starfandi leikari Þjóðleikhússins nú. DV sett-
ist niður með Róbert og Atla Rafni Sigurðar-
syni, yngsta leikara Þjóðleikhússins, 25 ára,
og forvitnaðist aðeins um þá sjálfa og Kaffið
hans Bjarna Jónssonar sem frumsýnt var í
leikstjórn Viðars Eggertssonar á Litla sviðinu
i gærkvöld.
„Það er ekkert „Hollyvvoodplott" í þessu,“
segir Atli Rafn, aðspurður um verkið og Ró-
bert segir að í raun megi ekki segja mikið um
söguþráðinn. Undirritaður verður forvitinn
en þeir verða því mun leyndardómsfyllri sem
harðar er gengið að þeim aö ljóstra einhverju
upp. Hægt er að draga upp úr þeim að þeir séu
feðgar og að Atli leiki löngu látinn son Ró-
berts. Þeir voru saman á báti og sonurinn féll
útbyrðis. Þar með er heftiplástur settur á
munn og aðeins hægt að draga út úr þeim orð
eins og persónusögur, mikil dulræna, fjöl-
skyldudrama, léttir þræðir inn á milli og eitt-
hvað fleira í þeim dúr. Þeir eru sammála um
að þetta fyrsta verk Bjarna fyrir atvinnuleik-
hús lofi góðu um framhaldið.
Leikur lík
„Ég lauk fjögurra ára leiklistarnámi til þess
að leika lík,“ segir Atli Rafn brosandi um
hlutverk sitt og bætir við að hann sé afar
ánægður með að fá að taka þátt i sýningu í
Þjóðleikhúsinu. Hann útskrifaðist úr Leiklist-
arskólanum síðastliðið vor, segist vitaskuld
hafa haft miklar væntingar til starfsins og svo
sannarlega ekki orðið fyrir vonbrigðum.
„Það hefur verið afar gaman að fá að koma
inn í þetta starf hér í þessu merka húsi. Auð-
vitað stefndi ég að því að fá að vinna með
besta fólkinu, því fólki sem ég hef litið upp til
í gegnum tíðina, t.d. eins og Róbert, og mér er
það mikill heiður aö fá að taka þátt í þessu,"
segir Atli Rafn.
Fimm barna faðir í raun, faðir í verkinu og
vissulega lærifaðir á sviðinu. Róbert Arnfins-
son hefur verið á sviði í rúm fimmtíu ár, á
flölum Þjóðleikhússins frá því það var stofn-
að. Hann hefur verið lausráðinn frá því hann
varð sjötugur fyrir um fimm árum en hefur
haft nóg að gera þrátt fyrir það. Hann segist
nokkuð viss um að það sé ekkert svo ólíkt fyr-
ir Atla að koma til starfa nú og það hafi verið
fyrir hann sjálfan á sínum tíma.
Hlusta og horfa
„Ég held að framtíðarsýn mín sem 25 ára
manns á sínum tíma og Atla nú þurfi ekkert
að vera ólík. Leiklistin er og verður leiklist,
með öllu því sem henni fylgir. Starfsemin hef-
ur vitaskuld aukist, fleiri svið til að sýna á og
fleiri leikarar," segir Róbert og aðspurður
hvort hann hafi þörf fyrir að miðla af reynslu-
brunni sínum til yngri leikaranna segist hon-
um bara þykja vænt um það ef þeir æski þess.
Atli Rafn segist svo sannarlega hafa leitað til
hans, bæði beint og óbeint.
„Maður er alltaf að sækja eitthvað til eldri
leikara en mest held ég þó að maður læri af
því að horfa og hlusta, fylgjast með því hvern-
ig eldri leikarar vinna. Leiklistin er sífelldur
skóli og ég á von á því að ég eigi eftir að sækja
í brunna eins og Róbert og vitaskuld fleiri
leikara. Hver leikari hefur sina aðferð og ef
maður fylgist með honum og er opinn getur
maður lært eitthvað af öllum verkefnum,"
segir Atli Rafn og Róbert samsinnir honum í
því að ungir leikarar læri mest af því að fylgj-
ast með verkum þeirra eldri.
„Ég er vissulega látinn finna það að ég er
nýgræðingur í þessu. Ég fæ að vísu að
skamma Róbert á sviðinu en hann launar mér
lambið gráa með því að senda mig eftir kaffi
og mola, þræla mér út þegar færi gefst," segir
ungi maðurinn.
Ekkert að hætta
Eins og áður segir hefur Róbert verið rúm
50 ár á sviðinu. Hann segir að starfið í heild
sé alltaf jafn skemmtilegt og meðan hann
haldi þetta góðri heilsu sjái hann enga ástæðu
til þess að fara að draga saman seglin.
„Starfið er skemmtilegt vegna þessarar tak-
markalausu fjölbreytni. Maður er alltaf að
vinna við eitthvað nýtt. Starfsemin í mér er
vissulega orðin hægari en hún var en leikhús-
in þurfa líka á eldra fólki að halda. Ég myndi
líklega þurfa að fá að hugsa mig vel um, í
vikutíma eða svo, ef ég yrði beðinn að leika
mann á aldur við Atla,“ segir öldungurinn og
skellir upp úr.
DV hitti félagana á miðvikudaginn, daginn
fyrir aðalæfmgu Kaffis. Þeir neituðu því að
kvíði væri í maganum fyrir frumsýninguna
sem var í gærkvöld, bara tilhlökkun.
„Við vonum bara það besta fyrir allra hönd.
Þetta er samstilltur og góður hópur, leikstjór-
inn góður, verkið gott og eiginlega allt ljúft og
gott í þessu. Það er því vonandi ekki við öðru
að búast en að þetta muni ganga vel. Svo er
bara að bíða eftir því að sjá hvernig áhorfend-
ur taka því,“ segir Róbert og í framhaldi af
því liggur beinast við að spyrja hvort þeir bíði
spenntir eftir gagnrýni í fjölmiðlum eftir
frumsýningu.
Dómar skipta miklu máli
„Sumir segjast aldrei líta í blaðadóma en ég
les þá alltaf. Stundum sé ég þar eitthvað sem
mér finnst ég geta tekið mark á og lært af. Ég
geri vitaskuld þá kröfu að rýnin sé faglega
unnin," segir Róbert og Atli Rafn bætir við að
sér fmnist ólíklegt að nokkrum standi á sama
um blaðadóma. Leikhúsið sé háð áhorfendum
og því skipti öll umfjöllun miklu máli, hvort
heldur það er blaðadómur eða dómur hins al-
menna sýningargests. Mönnum geti þvi varla
og eigi ekki að standa á sama.
. Auk þess að vera að frumsýna í Kaffi er Atli
að leika í Myrkrahöfðingjanum, mynd Hrafns
Gunnlaugssonar, þessa dagana og ýmislegt
segir hann annað vera í deiglunni. Róbert seg-
ist hins vegar ekki vera með neitt sérstakt
annað en Kaffi á prjónunum þessa dagana.
„Ég er ekki með nein langtimaplön. Það er
kvóti sem ég er búinn meö,“ segir Róbert og
þá er bara að segja toj, toj við þá félaga. -sv