Dagblaðið Vísir - DV - 04.09.1999, Blaðsíða 29

I
I>V LAUGARDAGUR 4. SEPTEMBER 1999
(Belgarviðtalið 3r
Ef vont er veður er hægt að fara ofan í lónið innandyra og synda út í stað þess að hlaupa út og stökkva
ískaldur í heitt vatnið.
tengja þá hraunbrún Illahrauns og
leggja áherslu á hana, hins vegar til að
skOja að gestarými og starfsmanna-
hluta.“
Hvaðan kemur hraunið sem þið not-
ið í veggina?
„Þetta er yfirborðshraun sem var
tekið af byggingarsvæðinu og af bOa-
stæðinu með varfæmi og skorið í
flmm sm þykkar skífur. Breiddin var
ákveðin en efnið láta ráða lengd hverr-
ar skífu. Húsið var byggt af Verkafli
sem er deOd hjá íslenskum aðalverk-
tökum. Hraunið var flutt á timburpal-
lettum niður á verkstæði tO þeirra og
þar stóðu menn með steinsagir og sög-
uðu í einhveija mánuði. Þetta voru al-
veg fráhærir menn. Þar var ekki
kastað tO höndunum. Á meðan á verk-
inu stóð var annars alveg sérstaklega
gaman að finna hvað iðnaðarmennim-
ir á öUum sviðum settu sig inn í það og
unnu verkið af mUíUli natni og kær-
leika. Þetta var mjög spennandi vinna
þar sem framkvæmd fór af stað áður
en hönnun var lokið vegna þess að
tíminn var naumur."
Blágrýti úr Hreppunum
„Upphaflega langaði okkur líka tO
að nota hraunið í gólfið en það reynd-
ist ekki hafa nægUega hörku. Við höfð-
um ekki heldur nægUegt efni tO þess.
Þá var farið í íslenska blágrýtið og það
sótt austur í Hreppa. Það var sagað í
tveggja sm þykkar heUur og síðan lágu
menn hér eins og maurar við að raða
þeim saman. Það var mikU vinna,
vegna þess að það era engir tveir stuðf-
ar eins í laginu. En eftir að þeim hafði
verið raðað var múr rennt i gólfið og
það slípað. Þetta tók mUdu lengri tíma
en við bjuggumst við en ég held að það
hafi verið þess virði."
Hinir gríðarmUdu gluggar sem
prýða húsið era aUir smiðaðir úr
timbri, jatobaviði, sem er brasUískur
harðviður en Sigríður segir að sé sjald-
gæft að nota í svona byggingarhluta.
„Hann er meira notaður í brúar- og
hafnarklæðningar," segir hún. „Þetta^.
er geysUega þungur viður, helmingi
þyngri en furan, tU dæmis. Hann er
hvað sterkastur og vatnsþolnastur af
viðartegundum. Það er ekki hægt að
negla í hann, heldur verður að bora.“
Hvers vegna valdirðu þennan við?
„Það er geysUegt álag hér á aUt efni,
sérstaklega frá baðlóninu þar sem er
kísUl og mikUl raki. Glugg-amir vora
unnir í Danmörku eftir talsverða leit
að íslensku fyrirtæki. En hér treystu
menn sér ekki tU að vinna þetta efni og
þekktu það ekki sem gluggaefhi. Það
þarf sérstök sagarblöð tU að vinna það
og þeir skemmdu einhverjar vélar hjá
sér við að prófa það.“
Það er greinilega að mörgu að huga
þegar skálda á hús inn í gamalt hraun,
utan um svo gamalt vatn að það er
jarðsjór. Þannig era ljósu steyptu vegg-
hlutamir, sem snúa að vatninu, múr-
aðir með sérstakri múrblöndu sem
tengir bygginguna við kísUútfeUing-
una sem annars myndi skUja eftir sig
litaskU á veggnum. Með þessari múr-
blöndu er hins vegar eins og húsið rísi
úr lóninu. Að hrauni, steypu og
jatobaviði frátöldum, er aðeins eitt efni
sem mjög er áberandi í byggingunni og
gefur henni stifhreint og nútímalegt yf-
irbragð. Það er stálið sem myndar
burðargrindur hússins. Sigriður segir
það hafa orðið fyrir valinu, vegna þess
hve auðvelt sé að móta það og hversu'
fínlegt það sé miðað við burðargetu.
Miklu meira en hús
„Þetta var alveg einstakt verkefni.
Þetta er miklu meira en hús; þetta er
Viðurinn sem Sigríður valdi í gluggana er
jatobaviður sem kemur frá Brasilíu, vatnsþolinn
og svo harðgerður að ekki er hægt að negla í
hann.
léttum, björtum sölum, tveggja hæða
rými sem leggst ofan á steyptu hlut-
ana. Þannig nær sólin að skína inn í
bygginguna frá öllum hliðum, jafnvel á
kvöldin."
Eitt það fyrsta sem vekur athygli
þegar gengið er inn í húsið era gríðar-
miklir hlaðnir hraunveggir. En þetta
era engir hefðbundnir hraunveggir,
heldur eru þeir hlaðnir úr hraunflög-
um. „Þeir era vegvísir í byggingunni,“
segir Sigríður, „annars vegar til að
jm flögum, liggur í gegnum húsið og alla leið út þar sem
fram en stöðvaðist skyndilega og myndaði háan vegg.
Glæsilegur veitingasalurinn er fyrir gesti og gangandi.
umhverfis- og landmótun inn í þessa
mikiffenglegu náttúru. Það er alveg-
sérstakt að fá þetta verkefni til að
fást við. Jarðvegskort yfir byggingar-
svæðið voru ekki til staðar svo ekki
var vitað á hverju við ættum von,
þ.e.a.s. hvar hellar, sprungur og þess
háttar væri að finna. En hitaveitu-
menn hér á Suðumesjum hafa verið
að byggja á þessu svæði í gegnum
árin og búa yfir hvað mestri þekk-
ingu á landinu hér. Því var oft leitað
í reynslubrunn þeirra.
Bæði innanhúss og utan er tilvitn-
un í íslenska náttúru. Inni í húsinu
er stiginn upp á aðra hæðina lagður
inn í gjá sem hlaðin er úr hraunflög-
unum góðu. Utanhúss er gengið um
200 metra gjá að húsinu frá bílastæði.
„Þeir menn sem komu að bygging-.
unni vora mjögn jákvæðir gagnvart
hugmyndum okkai' og tilbúnir að
klára konseptið sem lagt var upp
með í byrjun,“ segir Sigríður, „en
þeir settu stærsta spurningarmerkið
við gjána frá bílastæðinu. Fólk þarf
að ganga 150-200 metra áður en það
kemst í hús, en eitt sterkasta ein-
kennið á okkur íslendingum er að
við viljum helst alltaf keyra upp að
dyrum.
En þetta er ekki venjulegur sund-
staður. Hingað kemur fólk til að
hvíla sig, nærast og njóta lónsins
sem er bæði heilnæmt og ríkt afi
orku.
Hluti af hugmyndinni er að þú yf-
irgefir bílinn og hans heim, gangir
stuttan spöf og andir að þér súrefni.
Þetta er griðastaður. Sú reynsla sem
við höfum nú þegar sýnir að fólk
kann að meta þessa gjá; það upplifir
hana eins og það gangi inn í annan
heim.“ -sús<
i