Dagblaðið Vísir - DV - 03.06.2000, Blaðsíða 30

30
LAUGARDAGUR 3. JÚNÍ 2000
I>V
Helgarblað
Peter vildi að móðir hans yrði hamingjusöm:
Myrti vegna
ástar á
móður sinni
Morðið hafði verið óvenjulega
grimmilegt. Sieglinde Reissner, sem
var 56 ára, hafði fyrst verið pyntuð
með sterkum rafmagnsstraumi. Það
gátu réttarlæknar séð á líkama henn-
ar. Því næst hafði hún verið barin
með hnefum og bitlausu áhaldi. Þess
sáust merki á öllum líkamanum en
einkum á andlitinu. Lokst hafði hún
verið kyrkt með belti.
Hún hafði verið myrt í svefnher-
berginu sínu. Marion dóttir hennar
hafði fundið nakið og blóðugt líkið og
þurfti áfallahjálp á eftir. Með aðstoð
eiginmanns hinnar látnu, Klaus
Reissners, sem var 56 ára, gat lögregl-
an staðfest að einnig reiðufé og skart-
gripum að verðmæti um 400 þúsund
islenskra króna hafði einnig verið
stolið. Lögreglan leit því strax á málið
sem ránmorð.
Spor í snjónum
Eiginkonan
Sieglinde Reissner mátti ekki heyra
minnst á skilnaö.
hamingjusöm. Ég þekkti ekki mann-
inn því hún hafði ekki sagt mér frá
honum. En hann bauð mér að borði
þeirra og mér geðjaðist fljótt vel að
honum. Einkum vegna þess hversu
mikið hann gladdi móður mína.“
Vináttan við hinn geðþekka mann,
sem gladdi móður Halverscheid svo
mikið, átti eftir að verða örlagarík.
„í upphafl töluðum við mikið um
móður mína. Hann vildi vita allt um
hana. Hann vildi vita um uppáhalds-
réttina hennar, hvað hún las, hvers
konar fótum hún vOdi ganga í og
hvort henni þætti gaman að feröast.
Ég sagði honum allt sem mér kom í
hug. Ég sagði einnig frá þremur mis-
heppnuðum hjónaböndum og hann
var sammála mér um að henni væri
vorkunn. En hann myndi ekki leyfa
að nokkurt slæmt kæmi fyrir hana á
ný. Ég varð ánægður að heyra það.“
Brotist hafði verið inn í einbýlis-
húsið í ríkismannahverfinu í bænum
Baindt norðan við Bodenvatn aðfara-
nótt 1. desember. Það hafði snjóað
nokkrum dögum áður og lögreglan
fann mörg spor í snjónum. Rannsókn-
arlögreglan treysti því að sporin
myndu leiða hana til morðingjans.
Eftir ítarlega rannsókn beindist grun-
urinn fljótt að 32 ára gömlum manni,
Peter Halverscheid. Nokkur sporanna
í snjónum í kringum hús Reissner-
hjónanna pössuðu alveg við skóna
hans.
En það var enn margt óljóst í sam-
bandi við Halverscheid. Hvers vegna
hafði hann ákveðið að brjótast inn í
hús Reissners. Það voru margar aðrar
glæsivillur i Baindt. Ekki höföu verið
unnar skemmdir á húsgögnum i vill-
unni. Halverscheid hafði sem sagt vit-
að hvar peningarnir og skartgripirnir
voru. En hvaðan hafði hann þá vit-
neskju? Þekkti hann meira til
Reissnerfjölskyldunnar en hann vildi
vera láta? Voru tengsl á milli Hal-
verscheids, sem var atvinnulaus, og
ríkismannsins Klaus Reissners?
Brotnaöi loks niöur
Tíu menn í rannsókn-
arlögreglunni í Ravens-
burg voru látnir í mál-
ið. Eftir margra sólar-
hringa þreytandi yfir-
heyrslur brotnaði
Halverscheid loksins
niður og játaði á sig
morðið. Og hann
greindi frá hrylli-
legri sögu.
Það var-ást hans
á sinni eigin móð-
ur sem hafði gert
hann að morðingja.
„Móðir min skildi
við fyrsta maninn
sinn (fóður minn) þeg-
ar ég var fjögurra ára.
Því næst giftist hún her-
manni en hjónaband
þeirra varaði aðeins í
þrjú ár. Þá urðum við aft-
ur ein. Eftir að ég hafði
gegnt herþjónustu í þrjú
Morðinginn
Peter Halverscheid
myrti til aö gleöja
móöur sína.
ár flutti ég heim til móður minnar. Þá
var hún skilin í þriðja sinn og ég gat
séð á henni að skilnaðamir þrír höfðu
gengið nærri henni. Ég elska móður
mína afar heitt og mér fannst sárt að
sjá hana þjást. Ég gerði allt sem ég gat
til að auðvelda henni lífið en það kom
fyrst að gagni þegar hún hitti fjóröa
manninn sinn.“
Þessi maður var milljónamæring-
urinn Klaus Reissner.
Móðirin hló og var
hamingjusöm
„Ég hitti hann fyrst
á veitingastað í
Ravensburg.
Mér til undr-
unar sat
móðir mín
ásamt karl-
manni
veitinga-
staðnum og
hún hló og
ég gat séð
að hún
var
Matti ekki heyra minnst a
skilnað
Peter Halverscheid fékk að heyra
fleira frá kærasta móður sinnar,
nefnilega að hann væri þreyttur á
konunni sinni. Klaus Reissner hafði
verið kvæntur Sieglinde í 33 ár og
hann hafði þegar orðið þreyttur á
henni fyrir mörgum ámm og viljað
skilja. Hún hafði orðið alveg vitlaus
og hótað honum öllu illu þó svo að
hann gerði ekki annað en að hugsa
um skilnað.
„Það verður engu tauti við hana
komið," sagði Reissner við son ást-
konu sinnar. „Þú hlýtur að skilja að
konan mín stendur i vegi fyrir því að
ég geti gert eitthvað í alvöru fyrir
móður þina. Þess vegna verður að
ryðja henni úr vegi á einhvern hátt.“
Það skildi Halverscheid vel en
hann þorði ekki að hugsa hugsunina
til enda. Það gerði hins vegar Klaus
Reissner. Hann sagði: „Þetta er aðeins
spuming um hvernig best er að drepa
hana. Ég gæti auðvitað sent hana í frí
til Alpanna eða til Mallorka og látið
einhvern, til dæmis þig, fara á eftir
henni og hrinda henni fram af kletti.
Við gætum einnig sett straum á hana
í baðkerinu eða...“
Þeir sátu og ræddu fyrirhugað
morð á veitingastað. Reissner bauð
síðan syni ástkonu sinnar heim til
sín svo að hann gæti skoðað sig
um á staðnum þar sem fremja
ætti morðið.
„Hann mældi lengd snúrunn-
ar á hárþurrkunni til að sjá
hvort hún næði að innstung-
inni. Ég átti að fleygja hár-
þurrkunni, þegar búið var að
stinga henni í samband, niður
í vatnið þegar konan hans var
í baði,“ sagði Halverscheid.
Næstum daglega með
nýjar morðhugmyndir
Klaus Reissner kom næstum því
daglega með nýjar hugmyndir um
hvemig myrða ætti eiginkonu hans.
„Hann talaði um að eitthvert kvöld-
ið, þegar það væri orðið dimmt, væri
hægt að aka á hana og síðan aka yfir
hana fram og aftur þar til hún væri
orðin að klessu. En hann féll fljótt frá
þeirri hugmynd því að konan hans fór
svo sjaldan út ein og aldrei á kvöldin.
Hann stakk einnig upp á að hægt væri
að sviðsetja eldsvoða því að konan
hans reykti svo hræðilega mikið í
rúminu.
Eiginmaðurinn
Klaus Reissner, í miöið, með verjendum sínum.
Hann neitaöi öllum sakargiftum.
Astkonan
Allt snerist um ástkonuna, Elly Wehking,
sem hér er á leiöinni í dómsal meö frænku slnni.
„Halverscheid hafði
sem sagt vitað hvar
peningarnir og skart-
gripirnir voru. En hvað-
an hafði hann þá vit-
neskju? Þekkti hann
meira til Reissnersfjöl-
skyldunnar en hann
vildi vera láta?“
Glæsivillan
Hús Reissnerhjónanna þar sem
moröiö var framiö.
Dag nokkurn, þegar Klaus virtist
þurrausinn af morðhugmyndum,
sagði hann við Halverscheid að hon-
um væri alveg sama um hvernig
morðið væri framið bara að það yrði
framið fljótt.
Peter Halverscheid hafði útvegað
sér mann sem var fús til að aðstoða
hann við morðið á Sieglinde Reissner.
Reissner hafði sjálfur stungið upp á
aðstoðarmanni. „Hugsaðu þér, ef eitt-
hvað skyldi fara úrskeiðis og þú
misstir kjarkinn á síðustu stundu. Þá
væri betra að vera ekki einn að
verki."
Peningar höfðu heldur ekki skipt
máli og þegar nokkrum dögum síðar
greiddi Reissner atvinnuinnbrots-
þjófi, Holger Domfeld, sem hafði sam-
þykkt að aðstoða við morðið, fyrsta
hluta blóðpeninganna, um 400 þúsund
íslenskra króna. Afganginn, um 1,5
milljónir, ætlaði hann að greiða þegar
búið væri að fremja ódæðisverkið.
Reissner stóð við orð sín en hvorki
leigumorðinginn né sonur ástkonunn-
ar fengu tíma eða tækifæri til að njóta
blóðpeninganna. Lögreglan komst
nefnilega í spilið. Við réttarhöldin
neitaði Klaus Reissner allri aðild að
morðinu. Holger Dornfeld visaði
einnig öllum sakargiftum á bug.
Sá eini, sem talaði, var Peter Hal-
verscheid. Hann talaði fyrir þá alla
þrjá. Hann sagði svo nákvæmlega frá
að kviðdómurinn í Ravensburg var
ekki í nokkrum vafa. Þeir voru allir
þrír dæmdir í lífstíðarfangelsi.
Dauði bankamanns páfans
ítalski fjármálamaðurinn Roberto Calvi fannst
hengdur undir brú í London.