Dagblaðið Vísir - DV - 08.07.2000, Blaðsíða 30

30
Helgarblað
LAUGARDAGUR 8. JÚLÍ 2000
DV
1Ti.
14 ára dóttir Martinu og Werner Dertz var myrt:
Morðinginn
sendi bréf úr
fangelsinu
„Háæruverðuga fjölskylda. Með
þessu bréfi vil ég gjarnan tilkynna
ykkur að ég iðrast þess sem ég hef
gert. Ég hefði gjarnan viljað biðjast
afsökunar persónulega en ég læt
það vera til að auka ekki sálarkval-
ir ykkar enn meir. Ég get ekki á
nokkurn hátt ímyndað mér hversu
miklum sálarkvölum ég hef valdið
ykkur með því að myrða dóttur
ykkar. Ég veit að ég mun aldrei geta
bætt fyrir það þó ég sitji í fangelsi
það sem eftir er lífs míns. Ég ásaka
sjálfan mig harðlega fyrir að hafa
svipt aðra manneskju lífi.
Ég hélt aldrei að ég gæti framið
slíkan verknað. Ég hef játað allt hjá
lögreglunni og ég vildi að ég gæti
látið það sem gerðist ógert. Ég veit
að þið getið ekki gleymt því en ég
bið ykkur um að fyrirgefa mér á
einn eða annan hátt. Ég er ákaflega
leiður vegna þessa.“
Martina Dertz les bréfið enn einu
sinni. Það var sent frá unglinga-
fangelsinu Halberstadt í fyrrverandi
Austur-Þýskalandi. Það var skrifað
af morðingja. Öðrum morðingja
dóttur hennar.
Bangsar á krossinum
Augu Martinu eru tárvot. Hún er
aðeins 38 ára en lítur út fyrir að
vera mörgum árum eldri. Það sést á
rauðum augum hennar að hún hef-
ur grátið mikið að undanförnu. Hún
stendur ásamt Werner, manninum
sínum, við lítinn timburkofa við
þjóðveginn 2 kílómetrum frá heim-
ili þeirra í Gúsen. Við annan enda
kofans er trékross. Á krossinum er
mynd af laglegri ungri stúlku.
Myndin er af Stefanie, dóttur
þeirra. Nágrannar hafa lagt blóm
við krossinn. Á honum hanga
bangsar í plastplokum til vemdar
gegn regni. Skólafélagar Stefanie
hengdu bangsana á krossinn.
Lík Stefanie fannst þann 21.
desember í fyrra þar sem krossinn
er nú. Kveikt hafði verið í líkinu.
Stefanie var fyrir löngu lögð til
hinstu hvílu í kirkjugarði en
Dertzhjónin aka að kofanum á
hverjum degi. Öðrum kann að þykja
það sjálfspíning að leita til staðarins
þar sem dóttir þeirra leið miklar
kvalir áður en hún lét lífið. Stefanie
var augasteinninn foreldranna. Hún
var lífsglöð stúlka sem var foreldr-
unum til gleði og traustur vinur
Sandro,
fyrrverandi kærasti Stefanie.
Martina Dertz.
Martina meö bréfiö frá moröingja dótturinnar. í bréfinu biöur morðinginn um
fyrirgefningu.
skólafélaga sinna. Foreldrarnir vilja
minnast hennar þar sem hún hlaut
grimmileg örlög.
Undarlegur hjólfundur
Stefanie varð aðeins 14 ára. Hún
hvarf þremur dögum fyrir jól. Þegar
hún kom ekki heim á umsömdum
tíma úr heimsókn hjá nýja kærast-
anum sínum, Sven, hringdi móðir
hennar í lögregluna. Allir í hverf-
inu tóku þátt í leitinni að Stefanie.
Einnig fyrrverandi kærasti hennar,
Stefanie
Hún mætti grimmilegum örlögum.
Sandro Puppe, sem er 18 ára. Það
var hann sem fann hjól Stefanie
seint um kvöldið.
Þá þegar þótti einum lögreglu-
manninum undarlegt að Sandro
skyldi fmna hjólið því það hafði ver-
ið vandlega falið í þéttum runna.
Hafði hann vitað að hjólið var
þarna?
Daginn eftir fann vegfarandi lík
Stefanie við kofann. Og þar með
vissi lögreglan að hún hafði verið
myrt. Faðir Stefanie var ekki í vafa
Daniel
Daniel og Sandro voru samtaka.
Við moröstaöinn
Martina og Werner Dertz aka daglega aö staönum þar sem dóttir þeirra var
myrt. Viö krossinn eru blóm og á honum hanga litlir bangsar.
um hver væri morðinginn. „Það er
fyrrverandi kærastinn hennar,
Sandro Puppe,“ sagði hann við lög-
regluna. „Hún sagði honum upp eft-
ir að hún kynntist jafnaldra sínum í
skólanum. Sandro hefur verið á eft-
ir henni og ónáðað hana síðan.“
Þegar lögreglan sótti Sandro til
yfirheyrslu var besti vinur hans,
Daniel Kuhn, sem einnig var 18 ára,
hjá honum. Lögreglan tók þá báða
með sér á stöðina. Það reyndist vera
viturleg ráðstöfun. Ungu mennirnir
voru yfirheyrðir hvor í sínu lagi.
Það vakti athygli að þeir gerðu
nákvæmlega eins grein fyrir ferðum
sínum morðkvöldið. Það var eins og
þeir hefðu lært lexíu utanbókar.
„Ég hélt aldrei að ég
gæti framið slíkan
verknað. Ég hef játað
allt hjá lögreglunni og
ég vildi að ég gæti
látið það sem gerðist
ógert. Ég veit að þið
getið ekki gleymt því
en ég bið ykkur um að
fyrirgefa mér á einn
eða annan hátt.“
Lögreglan gekk hart að þeim og
eftir nokkurra klukkustunda
yfirheyrslu var farið að gæta
mótsagna i frásögn þeirra.
Sandro, fyrrverandi kærasti
Stefanie, brotnaði fyrst niður. Hann
viðurkenndi að hafa framið hinn
grimmilega glæp í hefndarskyni
fyrir að hafa verið sagt upp.
Þoldu ekki hrópin á hjálp
Þeir höfðu setið fyrir Stefanie
þegar hún var á leiðinni heim frá
nýja kærastanum sínum. Þeir höfðu
fleygt henni af hjólinu og dregið
hana í kofann. Þar höfðu þeir svipt
hana klæðum og nauðgað hrópandi
stúlkunni til skiptis. „Þegar við
vorum búnir hélt hún áfram að
æpa,“ sagði Sandro við lögregluna.
„Það var óþolandi að hlusta á það
svo að við kyrktum hana. Ég hélt
fyrir munninn á henni á meðan
Daniel tók um hálsinn á henni og
kyrkti hana. Hún barðist um með
fótunum en þetta tók ekki langan
tíma...“
Félagarnir voru samtaka við hinn
grimmilega glæp. Þá greindi aðeins
á um eitt atriði. Það var um hvort
þeir ættu að nota bensín eða olíu
þegar þeir kveiktu í líkinu.
„Við rifumst svolitið um það en
svo komumst við að samkomulagi
um að nota hvort tveggja. Við
höfðum tekið þetta með okkur. Hún
átti hvort sem var að hverfa. Við
gátum ekki látið vitni hlaupa um og
saka okkur um nauðgun. Þess
vegna notuðum við bæði bensín og
olíu til öryggis."
Ekki varð vart neinnar iðrunar
hjá morðingjanum unga. Það eina
sem hann virtist vera leiður yfir var
að hann skyldi hafa verið gripinn.
Hann og vinur hans höfðu reiknað
með að líkið yrði óþekkjanlegt.
Get ekki annaö en grátiö
Sandro Puppe hefur einnig sent
foreldrunum bréf úr fangelsinu. í
því stendur meðal annars: „Hæ. Ég
veit að ég breytti rangt. Ég sit hér á
rúminu mínu á kvöldin og hugsa
um gömlu dagana með Stefanie. Þá
get ég ekki annað en grátið.
Sjáumst, Sandro."
Martina Dertz hristir höfuðið um
leið og hún brýtur bréfið saman.
„Sjáumst. Hvað á hann við með því?
Vonandi sjáum við hann aldrei
aftur. Jú, við ætlum aö sitja í
réttarsalnum þegar þeir verða
dæmdir. Ég vona að þeir fái þyngstu
mögulegu refsingu. Þeir geta ekki
haldið að við sýnum þeim
meðaumkun bara vegna þess að
þeir biðjast fyrirgefningar. Það er of
seint að iðrast nú. Við munum
aldrei fyrirgefa þeim. Aldrei. Þeir
hefðu alveg eins getað myrt okkur.
Því við þaö að missa Stefanie finnst
okkur eins og að við séum dáin...“
Ekkjan hvarf sporlaust
Pamela Mason sneri ekki heim úr göngunni sem
hún fór í fagurt sumarkvöld.