Dagblaðið Vísir - DV - 09.06.2001, Blaðsíða 16

16
Helgarblað
LAUGARDAGUR 9. JÚNÍ 2001
I>V
Rótari og hækja Hedwigs
- Ragnhildur Gísladóttir stekkur á svið í Loftkastalanum
DV-MYND HILMAR ÞÖR
Ragnhildur Gísladóttir, söngkona og leikkona
„Ég er leitandi og vona aö ég veröi þaö alla mína ævi. Fólk rýnir of mikiö í hagi annarra í staö þess
aö leita inn á viö og hugsa fallega til sjálfs sín. Það vita þetta aiiir en fólk gleymir því svo oft.
Ég er ekki barnanna best og gleymi því líka. “
„Mér finnst ég dlltaf vera
að byrja. Ég á allt eftir.
Ég hef kannski aldrei
hugsað svo sterkt áður á
þennan veg og það gefur
mér mikla orku. Ef ég
væri algjörlega sátt og
teldi mig vera búna að
finna eina rétta braut þá
myndi ég stíflast. Þá
vœri líka kominn tími á
viðurkenningar og verð-
laun. Um leið og það
gerðist myndi ég hugsa:
„Nú er illt í efni. “ Ég
vona að það gerist ekki í
bráð. “
Söngkonan, leikkonan og laga-
höfundurinn Ragnhildur Gísla-
dóttir æfir þessa dagana fyrir
hlutverk sitt í rokksöngleiknum
Hedwig sem frumsýndur verður í
lok júní í Lofkastalanum. í söng-
leiknum, sem hefur slegið ræki-
lega í gegn í Bandaríkjunum og
verið kvikmyndaður, er sögð saga
hins ólánsama Hedwigs sem eftir
mislukkaða kynskiptaaðgerð end-
ar sem söngkona í næturklúbb í
Kansas. Ragnhildur fer með hlut-
verk karlmanns, Yitzak.
„Þetta er skemmtilegt hlutverk
sem ég get best lýst með því að
segja að Yitzak sé rótari í hljóm-
sveitinni og hækja Hedwigs," seg-
ir Ragnhildur.
Ragnhildur er ekki óvön sviðs-
leikkona og lék meðal annars á
sínum tíma í Kysstu mig Kata á
Akureyri og Borgarleikhúsinu í
fyrra. Hún segist þekkja vel til
sviðshræðslu.
„Ég finn alltaf fyrir henni þegar
ég er að fara á sviö. Maður hræð-
ist mest blackout, að detta út. Ég
held að allir leikarar sem finna
fyrir sviðshræðslu þjáist af þeirri
hræðslu, það er ekkert annað að
óttast. Ég man eftir einu tilviki
þar sem ég skyndilega datt út.
Þetta voru kannski ekki nema
tvær sekúndur en mér fundust
þær vera eins og heil eilífð."
Þögnin vænlegur kostur
Ragnhildur hefur starfað sem
upptökustjóri og útsetjari og hefur
samið leikhústónlist og fjölda
dægurlaga. Hún segist hafa frem-
ur fjölbreyttan tónlistarsmekk.
„Þó er til tónlist sem ég kæri
mig ekki um að hlusta á, eins og
kúrekatónlist og Vínarvalsar sem
ég þoli hreinlega ekki. Annars
hlusta ég á alls konar tónlist. Tón-
listin er mikill partur af mér, en
þögnin finnst mér yfirleitt lang-
vænlegasti kosturinn."
Ragnhildur er tónmenntakenn-
ari að mennt og starfaði í nokkur
ár sem tónmenntakennari. Hún
segir ástand tónlistarkennslu hér
á landi ekki vera til fyrirmyndar.
„Það er sannað að tónlistar-
kennsla eykur þroska barna á öðr-
um sviðum. En í þessu frjálsa
landi okkar fá börn ekki tækifæri
til að stunda tónlist eða annað list-
nám eins og þau ættu að hafa rétt
á. Við erum ekki að búa til snill-
inga heldur á listnám að vera
sjálfsagður þáttur í uppeldinu.
Það ætti að leggja nánast allt í söl-
urnar fyrir skólastarf í landinu og
reyna að gera það sem allra best
úr garði. Þaö er ekki gert en alltaf
virðast vera til peningar til að
setja í montverkefni fyrir útlend-
inga. Við getum fyrst leyft okkur
að vera montin þegar skólastarf-
inu og þeim grunni sem eru kyn-
slóðimar sem eiga að taka við
landinu er sinnt sem skyldi. For-
eldrafélög í skólum gætu gert bet-
ur því þar sem þau eru virk er
gott skólastarf. Allir verða að
vinna saman og taka ábyrgð. Allt
sem gert er í skóla barna okkar
kemur okkur við.
Ég trúi því að eftir tíu ár verði
orðin mikil breyting á. Þá hafa
viðhorfin breyst. Þá verða konur
til dæmis búnar að breyta sínum
hugsunarhætti og farnar að hugsa
um sig sem jafnoka karla. Það er
enn verið að hjakka í því að það
séu ekki jafn margar konur og
karlar í hinum og þessum störf-
um. Hvað með það? Má ekki gefa
konum frelsi til að velja sér störf.
Má ekki gefa fólki frelsi til að vera
það sem það vill vera? Ef þú ert
kona í bisness þá þarftu ekki aö
afsaka það eða segja að þú fáir
ekki jafn mikla og góða fyrir-
greiðslu og karlmenn, það er fullt
af karlmönnum sem fá ekki fyrir-
greiðslu. Það sem þarf að koma til
hjá konum er sannfæringin og
trúin á að þær standi jafnfætis
körlum. Og þegar allir trúa þeim
þá þarf ekki að ræða það meir. Ég
er manneskja og hef alla mögu-
leika sem ég kæri mig um.“
Andstaöa viö stórvirkjanir
Ragnhildur var í átta ár búsett
í London.
„Tíminn sem ég bjó á Englandi
var heimsókn. Ég held að íslend-
ingar hugsi þannig hvort sem þeir
dvelja i fimm eða fimmtíu ár utan
Islands. Þeir segja alltaf:
„Ég fer heim um jólin“ eða: „Ég
ætla að skreppa heim“. Þegar þeir
fara frá íslandi eftir frí segja þeir:
„Ég er að fara út.“ Ég er afar sátt
við að vera heima núna. Mér
finnst það forrréttindi að búa
hérna, en það eru örugglega marg-
ir sem átta sig ekki á því í þessu
daglega streði hvað þetta er frá-
bært land.“
- Hvað er svona gott við að vera
hérna?
„Ætli það sé ekki fyrst og
fremst orkan. Orkan er í öllu, í
loftinu, í vatninu. Þetta hljómar
kannski klisjukennt en þannig er
það. Þegar góð orka er í loftinu þá
er miklu meira flæði í líkamanum
og um leið finnur fólk fyrir and-
legri vellíðan. En svo skulum við
ekki gleyma því að ísland er ekki
bara Reykjavík. Þú getur alltaf
farið út í auðnina, frelsið, þessa
miklu náttúruorku.“
- Þú talar eins og mikill nátt-
úruverndarsinni, ertu andstæð-
ingur virkjana?
„Algjörlega. Ég skil ekki
skammtímasjónarmið stórvirkj-
anasinna og skil ekki að fólk skuli
ekki gera sér grein fyrir að það
þarf að leita annarra leiða. Ég er
mjög skilningsrík á marga hluti,
en stórvirkjanasjónarmiðin skil
ég ekki. Stórvirkjanaframkvæmd-
ir og eyðilegging á náttúrufegurð
og landi er í takt við peninga-
græðgi, spillingu og vanvirðingu
við sjálfan sig, sem kemur út í
vanvirðingu á öllu lifi, fólki og
umhverfi."
- Ertu andlega leitandi?
„Ég er leitandi og vona að ég
verði það alla mína ævi. Fólk rýn-
ir of mikið í hagi annarra í stað
þess að leita inn á við og hugsa
fallega til sjálfs sin. Það vita þetta
allir en fólk gleymir því svo oft.
Ég er ekki barnanna best og
gleymi því líka.“
Á allt eftir
Ragnhildur býr í Grjótaþorpinu
ásamt Bryndísi, dóttur þeirra Jak-
obs Frímanns Magnússonar. Þrátt
fyrir skilnað segir hún samband
þeirra Jakobs sérlega gott. Sam-
bandið þykir reyndar svo gott að
sögur hafa verið á kreiki um að
þau séu tekin saman aftur. Ragn-
hildur segir það ekki rétt:
„Það er ekkert skrýtið að fólk
haldi það, við sjáumst mikið sam-
an. Við erum ákaflega góðir vinir
og erum í sambandi daglega og oft
á dag. Við erum foreldrar."
Starf listamanns býður yflrleitt
ekki upp á mikið fjárhagslegt ör-
yggi. Hugsar Ragnhildur aldrei
um það hvort hún eigi í sig og á í
ellinni?
„Nei, ég hugsa ekki mikið um
það. Ef ég myndi hugsa mikið um
það held ég að ég myndi hreinlega
sálast úr áhyggjum. Þegar maður
er í þessum bransa tekur maður
við verkefnum og vinnur þau en
veit ekki fyrir víst hvort maður
fær verkefni næsta mánuðinn.
Maður bara treystir á það. Ef mað-
ur treystir á sjálfan sig sem skap-
andi manneskju þá leggst manni
alltaf eitthvað til.“
Ragnhildur þarf örugglega ekki
að kvíða verkefnaleysi í framtíð-
inni. Hún er full af orku og virðist
blómstra sem aldrei fyrr.
„Mér flnnst ég alltaf vera að
byrja. Ég á allt eftir. Ég hef
kannski aldrei hugsað svo sterkt
áður á þennan veg og það gefur
mér mikla orku. Ef ég væri algjör-
lega sátt og teldi mig vera búna að
finna eina rétta braut þá myndi ég
stíflast. Þá væri líka kominn timi
á viðurkenningar og verðlaun.
Um leið og það gerðist myndi ég
hugsa: „Nú er illt í efni.“ Ég vona
að það gerist ekki í bráð.“
-PÁÁ