Dagblaðið Vísir - DV - 04.05.2002, Qupperneq 32

Helqarblctcf X>"V“ LAUCARDAGUR 4. IVIAÍ 2002
Alda Sigurðardóttir i/arð þjóðþekkt
eftir leik sinn ímynd Hrafns Gunnlaugsson-
ar, Hin helgu vé. Síðan eru liðin tíu ár
og nú erAlda fræðslustjóri Verslunar-
mannafélags Regkjavíkur auk þess sem hún
situr f 12. sæti á Hsta Sjálfstæðisflokksins
til borgarstjórnar.
ALDA SIGURÐARDÓTTIR HAFÐI EKKI komið ná-
lægt pólitík þegar hún settist í Stúdentaráð Háskóla
íslands fyrir hönd Vöku, félags lýðræðissinnaðra
stúdenta áriö 1998. „Þegar ég byrjaði í stjórnmála-
fræði í Háskólanum tók ég þá ákvörðun að annaö-
hvort skyldi ég sitja hjá og sætta mig við þær aðstæð-
ur sem voru þar eða reyna að hafa áhrif á umhverfið
en lesaðstaða námsmanna var til dæmis skelfileg,“
segir Alda sem fyrir nokkrum vikum lét af embætti
varaformanns Varðbergs sem er ungliðahreyfing
Samtaka um vestræna samvinnu. Af hverju Varð-
berg? spyr ég og Alda svarar: „Þegar ég byrjaði í
stjórnmálafræði stefndi ég fyrst að því að starfa við
fjölmiðla en síðan heilluðu alþjóðastjórnmálin mig
upp úr skónum. í framhaldinu fékk ég mikinn áhuga
á NATO og tók virkan þátt á fundum Varöbergs."
Vaka vann kosningarnar nú í ár í Háskólanum í
fyrsta sinn í rúman áratug. Alda er glöð: „Já, þvílíkt
gleðiefni," segir hún. „Það sem var líka merkilegt við
þennan sigur var að allir stjórnmálaspekúlantar
höfðu spáð því að Vaka myndi tapa. Og fyrst Vaka
vann Röskvu sem hafði verið ósigrandi í áratug þá er
allt mögulegt - líka í Reykjavík."
Meira flolíkaflakk hjá ungu fólki í dag
Fékkstu pólitískt uppeldi? Ertu kannski úr sósíal-
iskri fjölskyldu?
„Það voru ekki miklar pólitískar umræður á minu
heimili, nema einstaka sinnum yfir kvöldmatnum. En
eftir þvi sem ég lærði meira um stjórnmálafræði, því
hrifnari varð ég af stefnu Sjálfstæðisflokksins. Kenn-
ararnir komu úr öllum áttum svo þeir höfðu minnst
áhrif á það, heldur fyrst og fremst höfðaði hugmynda-
fræðin til mín. Hægri stefnan er rökréttari til að ná
árangri og til að bæta hag íbúanna að mínu mati. Mér
fannst það vera almennt stefnan í stjórnmálafræðinni
þótt nokkrir róttækir vinstri vinir mínir muni seint
skrifa undir það. Margir af þeim sem voru mjög
vinstri sinnaðir þegar þeir hófu nám viðurkenndu að
hafa færst til hægri þegar leið á námið, þótt þeir
væru ekki beint orðnir hægri menn.
Það er oft talað um að ungt fólk sé vinstrisinnað á
þeirri forsendu að á þeim aldri lifa margir á kerfinu
í gegnum skóla og námslán. Síðan þegar aldurinn
færist yfir og fólk fer að fá tekjur verður fólk hægri-
Hjarta mitt
liggur hægra megin
sinnaðra, vill minnka skatta og ráða sínum peningum
sjálft. Það er athyglisvert sem kom fram í skoðana-
könnun Félagsvísindastofnunar HÍ fyrir Morgunblað-
ið í vikunni en þar kemur fram að fylgi Sjálfstæðis-
flokksins hjá ungu fólki er meira en fylgi R-listans.
Ungt fólk vill breytingar og ein af skýringunum fyrir
því að fylgi Sjálfstæðisflokksins er svona mikið með-
al ungs fólks er sú (fyrir utan að stefna flokksins er
mjög góð) að ungt fólk gerir sér grein fyrir þvi að það
þarf sjálft að greiða upp þær skuldir sem R-listinn
hefur steypt borginni í; skuldir sem hafa safnast upp
á góðæristímum."
Þú hefur aldrei verið í vafa um að þú hafir valið
rétta leið þegar þú fórst í Stúdentaráð fyrir Vöku?
„Nei, hjartað lá hægra megin. Ég held að þegar fólk
kynnir sér stefnu og hugmyndafræði flokkanna geri
flestir sér fljótt grein fyrir því hvort þeir eru til
hægri eða vinstri i pólitík, en þó er alltaf einhver
hópur sem er óákveðinn og stundar flokkaflakk milli
hægri og vinstri. Þetta er aöallega ungt fólk og þessi
hópur er alltaf að stækka. Þetta er jákvæð þróun að
því leytinu til að ungt fólk tekur málefnalega afstöðu
í hverjum kosningum fyrir sig. Þessi nýja hugsun
gerir það að verkum að flokkarnir fá meira aðhald og
þurfa að standa sig betur.“
Harður skrápur
Þegar fólk fer inn í eldlínu stjórnmálanna er ljóst
að ekki verða allir sáttir við persónuna.
„Ég þekki það úr stúdentapólitíkinni."
Truflar það þig ekkert?
„Nei, ég held að háskólapólitíkin hafi kennt mér
margt; þá þurfti ég að mynda ákveðinn skráp. Og þaö
er staðreynd að það er sama við hvern er talað, það
má alltaf búast við því að allavega helmingurinn sé
ósammála og hafi aðrar skoðanir á málunum. Maður
þarf að vera meðvitaður um þá staðreynd. Það má
ekki taka allt inn á sig. Maður á bara að hlusta á eig-
in rödd.“
En af hverju ferðu í borgarmálin?
„Það var haft samband við mig og þar sem ég hef
áhuga á stjórnmálum var erfitt að segja nei.“
Þetta hefur verið eins og með forsetaframbjóðend-
urna um árið: það komu margir að máli við mig?
„Ég sá þarna tækifæri, líkt og í Háskólanum,“ seg-
ir Alda og brosti. „Og af því ég er ung gera margir ráö
fyrir því að áherslur mínar séu mestar á menntamál
og leikskólamál. Menntamál eru auðvitað mikið hags-
munamál og ég legg mikla áherslu á þau en mér
finnst borgin ekki hafa sinnt hlutverki sínu nógu vel;
Reykjavíkurborg hefur ekki staðið sig sem skyldi í
því að útvega næg hjúkrunarrými og hlúa að öryrkj-
um. Móðir mín er öryrki og ég þekki þvi aðstæður
mjög vel af eigin raun. Þótt félagsþjónustan sé að
mörgu leyti mjög góð og starfsfólkið sé gott þarf að
hlúa sérstaklega að þeim hópi sem þarf á aðstoð
hennar að halda.
Það er ekki eina málið því að ég hef búið í miöbæn-
um síðustu ellefu ár og hef horft upp á hann hrörna.
Það þarf meðal annars að gera miðbæinn íjölskyldu-
vænni.“
Ástfangin af starfinu
„Þegar ég var lítil ætlaði ég að verða leikkona. Mér
fannst mjög gaman að leika. Ég lék lítið aukahlutverk
í Hvíta víkingnum eftir Hrafn Gunnlaugsson árið
1990,“ segir Alda þegar kvikmyndaferilinn berst í tal.
„Árið 1992 lék ég í mynd Hrafns, Hin helgu vé. I kjöl-
far þeirrar myndar fór ég á kvikmyndahátíðir í ísra-
el og Noregi. Nokkru síðar sá ég auglýst í sjónvarp-
inu eftir leikkonu á aldrinum 18-25. Mér fannst það
frekar spennandi og sagði við kærastann minn að ég
ætti kannski að sækja um. Þá hringdi síminn. í sím-
anum var norskur kvikmyndahúsaeigandi sem hafði
tekið eftir mér á blaðamannafundi á Den Norske Film
Festival í Noregi. Þaö vantaði íslenska stelpu til að
leika í samnorrænni sjónvarpsþáttaröð sem hét Hotel
Oslo. Ég fór í prufur og fékk að lokum hlutverkið og
var þrjá mánuði við tökur í Noregi. Ég lék Vigdisi og
þegar ég spurði handritshöfundinn af hverju persón-
an héti Vigdís þá sagðist hann ekki hafa munað eftir
neinu öðru íslensku kvenmannsnafni, nema þáver-
andi forseta okkar.“
En leiklistin hefur orðið undir?
„Já, ég stefndi alltaf á háskólanám og sé ekki eftir
því. Að taka þátt í leiklistinni var mikið ævintýri en
mig langaði ekki að leggja hana fyrir mig. Ég verð þó
að játa að ég nýt mín best í skapandi umhverfi og þótt
ég starfi ekki beint við listir þá er ég í skemmtilegu
og skapandi starfi sem fræðslustjóri VR.“
Leiklist, fræðslustjórn, stjórnmál ... Hvernig er
framtíðin?
„Ég held áfram í mínu starfi; ég er pínu ástfangin
af starfinu, það er svo fjölbreytt og skemmtilegt. En
hvað framtíðin ber í skauti sér er að Reykvíkingar
geti vonandi orðið stoltir af borginni sinni og setji
Reykjavik í fyrsta sæti.“
-sm