Dagblaðið - 27.11.1978, Blaðsíða 14

14
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 27. NÓVEMBER 1978.
■»
Hafnarbíó - Sími 16444
HAFNARBÍÓ
frumsýnir:
Aöalhlutverk
IIST
BURTVDUNGJRNEST BORGNINE
Sýndkl. 5,7,9 og 11.15
Breyttur opnunartimi
OPID
KL. 9-9
Amerísku stytturnar
frá Lee Borteti nýkomnar
Nmg bllastœöi a.m.k. á kvöldin
lílOMÍAMXIIM
HAFNARSTRÆTI Simi 12717
eruþaö tvöföldu
HÁLSKEÐJURNAR!
SENDUMIPOSTKROFU
(g)ull vK:
LAUGAVEGI35 - SÍMI20620
KOMMÚNISMI
OG MENNING
Hannes H. Gissurarson hefir lengi
bæði skrifað í dagblöð og talað í út-
varp og lýst mjög réttilega undir-
róðursstarfsemi hinna ýmsu rauðu
menntamannahópa, sem beita sínum
alkunna rótæklingaáróðri, sérstaklega
i skólum landsins.
Meðal stofnenda Málfrelsissjóðs er
einn mikill skólaleiðtogi sunnlenzkrar
æsku sem óefað hefir kennt sínum
nemendum „guðsótta og góða siði”!,
þar á meðal virðingu fyrir landslögum.
Er sá skólaleiðtogi, sem brýtur lands-
lög og vinnur að níðfrelsi í landinu,
hæfur til foryztu i skólum landsins?
Þessi háttvirki skólastjóri var ásamt
fleirum níðfrelsisaðdáendum fyrir
nokkru að reyna að svara Hannesi
Gissurarsyni í dagblöðum, þar á meðal
Þjóðviljanum, og var I því blaði
viðhaft svo svivirðilegt orðbragð að
tæplega er prenthæft. Höfundur grein-
arinnar var Gunnlaugur Ástgeirsson,
kenndur við Dalakofasósíalisma.
Annars voru allar þessar greinar
frámunalega lélegar og skrifaðar til að
reyna að sverta sem mest stór-
hættulegan andstæðing sem óhræddur
hefir flett ofanaf róttæklingaáróðri
kommúnista. Hann hefur líka flutt
þjóðinni sannar frásagnir af margs
konar ofbeldi sem menn verða fyrir í
Sovétríkjunum, sem stór hluti
íslenzkra kommúnista mænir vonar-
augum til þótt þeir þori nú ekki við
það að kannast. En með hjálp
hugrakkra og frjálshuga manna mun
þeim ekki takast að blekkja íslenzkan
alntenningiþvíefni.
Hvað er menning?
í Dagblaðinu 23. september sl. cr
mjög athyglisverð grein eftir Þórð
Halldórsson sem er að nokkru svar við
grein Jóns Gíslasonar prófessors í
Morgunblaðinu 26. ágúst sl. Báðir
hafa þessir menn þungar áhyggjur af
hrakandi siðmenningu, hvor þeirra þó
á ólíkan hátt. 1 grein Jóns er fyrst sagt
að menningu hafi stórhrakað á Vest-
fjörðum (Karvelin). Orðrétt úr grein
Jóns: „Nú þegar sjást þessi merki að
siðmenningu hrakar geigvænlega, ekki
aðeins I „Karvelin” heldur um allt
land. Hefir siðspilling fylgt í kjölfar
hinna nýju atvinnuhátta. Unglingar,
jafnvel innan fermingar, vinna nótt
og nýtan dag við færibönd verk-
smiðjunnar eða fiskiðjuversins. Þeir
hafa hvorki tíma né tækifæri til að
mannast.” Það má segja að stöðugt
glymji i eyrum þjóðarinnar frá hinum
róttæku öflum magnaður hatursá-
róður gegn helzt allri erfiðis- og
undirstöðuvinnu sem þjóðin lifir á.
Þeir menn sem slika atvinnu stunda fá
oft að heyra orðin brauðstrit og að
púla skitnum í. Stöðugur söngur um
óhóflegan vinnuþrældóm manna
glymur si og æ þótt allir viti að óhóf-
leg erfiðisvinna er sem betur fer
(vegna nýrrar verktækni) nær úr
sögunni.
Orðrétt segir í grein Þórðar
Halldórssonar: „Ég er ekki sammála
þvi að unglingar á Islandi hafi hvorki
tima né tækifæri til að mannast vegna
mikillar vinnu. Vinnan göfgar
manninn. Ég held að við getum verið
sammála um það að þjóð vorri stafi
meiri hættta af langskólagenginni.
hengilmænu en unglingunum við
færibandið. Vinnan afmannar ekki,
heldur skólamir, og það ætti Jón
Gíslason prófessor að vita flestum
betur.” Síðan er spurt hvort Jóni sé
ekki kunnugt að Kennaraháskóli
Islands, og jafnvel aftur í tima gantla
1
Kennaraskólans, hafi verið ein áhrifa-
mesta útungunarstöð kommúnismans
á Islandi. Sagt er að Jón viti vel að
níutíu og fimm prósent kennara á
íslandi, séu kommúnistar.
Verkleg
menning
Spurt er hvers vegna kómmúnistar
hafi náð svo mikilli útbreiðslu hér. Og
svarið er: bæði auðtrúarsakleysi
þjóðarinnar og hugleysi leiðtoga
Kjallarinn
IngjaldurTómasson
hennar. Ég tel að menning sé bæði
andleg og verkleg. Flestir, ef ekki allir,
íslenzkir svonefndir menningar-
frömuðir virðast hafa algerlcga gleymt
hinni verklegu menningu eða jafnvel
telja hana eina hinna mestu
ómenningu þjóðarinnar. Ég tel að það
sé eitt hið mesta þjóðarböl að nú sé of
lítil verkmenning, verkkunnátta og
alltof litil þátttaka þjóðarinnar i
hinum auðskapandi undirstöðuat-
vinnuvegum. Aftur á móti er margt af
því sem mest er haldið á lofti sem
nauðsynlegri andlegri menningar-
neyzlu, eitthvert hið mesta ómenning-
arómeti sem er óðfluga að draga
þjóðina, sérstaklega yngri kynslóðina,
í eitthvert hið versta andlega fúafen,
sem hún kemst áreiðanlega ekki upp
úr nema mikil endurvakning komi til.
Níðfrelsi
Það hefir margoft sannazt að þegar
kommúnistum er sýnd linkind, færast
þeir í aukana og nota sér að fullu
veikleika ráðamanna þjóðarinnar og
hinna nytsömu sakleysingja sem eru
ótrúlega fjölmennir hér. Ef þeim er
hins vegar svarað fullum hálsi er engu
likara en þeir tapi glórunni og ausi þá
gjarnan yfir andstæðinginn, sem hefir
þorað að segja sannleikann
umbúðalaust, hinum ótrúlegustu
lygum og sóðalegustu svivirðingum,
sem mannleg illgirni getur upp
hugsað. Þetta kom glögglega í ljós
þegar meirihluti Islendinga lét i Ijós
álit sitt á nauðsyn hervarnahér með
eiginhandar undirskrift.
En þegar forystumenn Varins lands
vildu ekki þola allar svívirðingar og
leituðu réttar síns samkvæmt lands-
lögum og augljóst var, að svivirðingar-
postularnir myndu verða fyrir stór-
sektum, er rokið til og stofnaður
sjóður sem kenndur er við málfrelsi en
er í raun níðfrelsissjóður. Þama eru
kommúnistar raunverulega að taka
lögin í sínar hendur eins og oft kemur
fyrir á ýmsum sviðum, og athyglisvert
er að núverandi ráðherra er einn
þeirra sem komu sér undan fullri
refsingu samkvæmt meiðyrðalöggjöf
landsins.
Herferð gegn
Eimskip
Það er engin tilviljun að einn rót-
tækur úr Háskóla Islands hefir göngu
sína á Alþingi með því að hefja
áróðursherferð gegn Eimskipafélagi
Islands með því að bera fram kröfu
um rannsókn á rekstri félagsins.
Flugleiðir eru líka settar á sakborn-
ingabekk.
Ég hefi áður bent á ofsóknaræðið
gegn Eimskip sem öðru hverju brýzt
út. Þetta upphófst fyrir alvöru þegar
einn mikilvirkur og að mörgu leyti
stórmerkur framsóknarmaður lét sig
hafa það að reyna með langvarandi
blaðaskrifum að gera félagið tor-
tryggilegt í augum þjóðarinnar. Og
það er athyglisvert að þetta sögulega
þingfrumvarp er flutt af framsóknar-
undanvillingi, sem nú er sem betur fer
kominn heim til föðurhúsanna.
Hvernig skyldi standa á þvi að þetta
háskólamenntaljós heimtar ekki
rannsókn á fleiri fyrirtækjum, til
dæmis Sambandsskipunum, Rikis-
skipi, Bæjarútgerð Reykjavikur, Kron
og fjölda annarra fyrirtækja mætti
nefna.
Bæði þessi félög, sem frumvarpið
tekur til, hafa hvort á sinn hátt átt
hinn stærsta og stórmerkasta þátt í
samgöngumálum þjóðarinnar og þar
með sjálfstæði hennar. Sögu þessara
félaga ætti að kenna í öllum unglinga-
skólum landsins. Bæði þessi félög eiga
ætíð í harðri samkeppni við risavaxin
erlend stórfyrirtæki og oft þarf lítið út
af að bera svo að þau fái haldið sinurn
hlut.
Það er því heldur litið frægðar-
verk að vekja tortryggni i þeirra garð
En fullvíst er að þessi velreknu frjálsu
félög eru eitur i beinum kommúnista,
þá alveg sérstaklega Eimskip, vegna
þess að um fjórtán þúsund íslendingar
úr öllum stéttum og flokkum eru þar
hluthafar.
Það var athyglisvert að hlýða og
horfa á sjónvarpsþátt um þessi mál.
Og meira mál er að gagnrýna þá
sjónvarpsmenn sem eiga að stjórna oft
mjög viðkvæmum málum þessara
þátta. Það er eins og þessir menn viti
ekki að þeir eru í þjónustu allra
Islendinga og eiga því að gæta fyllsta
hlutleysis, en það hafa þeír iðulega
brotið. Það má oft heyra þessa menn
blanda sér í málefnið til stuðnings
öðrum aðilanum. Sá háttvirki þing-
maður í umræddum þætti ætlaði
augsýnilega að sýna þá ósvifni, eins og
hann hefir oft áður gert, að skammta
sér einum mest af timanum. Hann
varaði sig bara ekki á þvi að þeir sem
sátu fyrir svörum voru óhræddir við
kommúnistaróttæklinginn og undir
lokin var sem drægi allan mátt úr
þingmannskempunni þegar hin frjálsu
islenzku framfaraöfl tóku völdin af
stjórnandanum, sem greinilega var
kominn i bobba og skrúfaði i fljót-
heitum fyrir þáttinn.
Ingjaldur Tómasson
verkamaður.