Dagblaðið - 17.12.1980, Blaðsíða 6

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 17. DESEMBER 1980.
Meint f íkniefnabrot lögreglumannsins á Króknum:
Fjármálin neitaði lög-
reglumaðurinn að ræöa
—andvirði kannabis-ef nanna og „græna drekans” sagt lagt inn á bankareikning hans
Hæstiréttur staðfesti í tvígang í
september og október í fyrra
gæzluvarðhaldsúrskurð yfir Eyjólfi
Jóhannssyni Sauðárkróki, en bornar
voru á hann alvarlegar sakir um
fíkniefnabrot. Eins og Dagblaöið
greindi frá 1 gær, kærði Eyjólfur,
sem gegnt hefur starfi lögreglumanns
á Sauðárkróki gæzluvarðhaldsúr-
skurðina. Hinn fyrri, sem kveðinn
var upp 6. september, hljóðaði upp á
30 daga, en hinn síðari var 15 dagar
og kveðinn upp hinn 5. október.
í hæstaréttardómi er greint frá
málsatvikum sem leiddu til gæzlu-
varðhaldsins. Þar segir m.a.:
„Aðfaranótt fimmtudagsins 6. sept.
sl. (þ.e. 1979) var handtekinn á
Sauðárkróki Eyjólfur ö. Jóhannsson
og í beinu framhaldi þar af færður
hér fyrir dóm til yfírheyrslu. Sömu
nótt var leitað í íbúð að Fálkagötu 3
hér í borg, en gögnum samkvæmt
dvaldist áðurgreindur Eyjólfur þar
tíðum, þá er hann var hér á landi og í
Reykjavík. Við leit fundust þrjú
filmuhylki, eitt með litilræði af
meintu marihuana, annað með
fræjum, töldum sömú tegundar og
hið þriöja með meintum
hassmulningi eða kornum.”
Vitni bar síðan að hann, þ.e.
vitnið, hefði verið kynntur fyrir
Eyjólfi, sem hefði afhent sér til
endursölu 400—500 grömm af
marihuana í mörgum afhendingum.
Snemma á viðskiptatímabilinu kveðst
vitnið hafa séð tvo plastpoka með
marihuana í fórum Eyjólfs, samtals
um 1 kg.
Andvirðið lagt inn
á bankareikninga
Annað vitni ber að hafa kynnzt
Eyjólfi og hefði hann boðið sér að
dreifa fíkniefnum gegn söluþóknun.
Vitnið kveðst hafa séð um 8 g af
amfetamini og nokkrar töflur af
dexedrini á fyrsta fundi þeirra.
Dexedrin eru amfetamin-blandaðar
töflur. Samizt hafi um dreifisam-
vinnu á marihuanaefnum hérlendis.
Eyjólfur hafi í febrúar-marz, þá ný-
kominn frá Bandaríkjunum, afhent
vitninu mjög nærri 800 g af
marihuana til endursölu. Þá hafi
Eyjólfur haldið á ný til Banda-
ríkjanna og komið aftur nærri
mánaðamótum apríl-maí. Á næstu
3— 5 vikum hafi hann afhent vitninu
mjög nærri 1500 g af marihuana-
efnum til endursölu.
Vitnið tilgreinir sérstaklega að
hafa tvivegis lagt hluta söluandvirðis
marihuanaefna inn á ávísanareikninga
Eyjólfs við Landsbankann í Reykja-
vík og útibú Samvinnubankans á
Sauðárkróki. Þá bætir vitnið því við
að hafa nærri jólum keypt af honum
4— 5 g örsmáar LSD töflur, bláar að
lit. f marz hafi vitnið síðan keypt af
Eyjólfi pappírsræmu með 7 ferning-
um af LSD, nefnt Green Dragon. *
Ávísanareikningar Eyjólfs voru
rannsakaðir. Þar kemur m.a. fram
að vitnið hefur lagt inn á sitt hvorn
reikninginn, 300 þúsund og 160
þúsund krónur. Eyjólfur Jóhannsson
neitaði að svara spurningum dómara
um greiðslur þessar.
Fram kemur að Eyjólfur kveðst
hafa stundað nám í Bandarikjunum
frá byrjun árs 1978 til miðs júlí 1979
og á þeim tíma haldið sex sinnum til
Bandaríkjanna og jafnoft hingað til
lands aftur. Þess utan og í júlí 1978
hafi hann farið tvær skemmtiferðir
til margra staða í Evrópu, en til
hvorugrar ferðar sótt um né fengið
erlendan gjaldeyri. Með í fyrri
ferðinni var Holberg Másson.
Holberg situr nú í fangelsi, dæmdur í
tveggja og hálfs árs vist vegna
fíkniefnamisferlis.
Ströng ferðalög
Fyrri ferðin lá um Kaupmanna-
höfn, Lund, Kaupmannahöfn,
Frankfurt, Luxemborg, Brilssel,
Rotterdam, Amsterdam, Rotter-
dam, London, Luxemborg og síðan
til Keflavíkur. Eyjólfur hélt síðan
fljótlega eftir heimkomuna í aðra
utanför, eða frá Keflavík til
Glasgow, London, Rotterdam,
Amsterdam, Rottardam, London og
til Kennedyflugvallar í New York.
Fyrir lá að þegar Eyjólfur kom til
New York var hann með 1 fórum
sínum 8.500 bandaríska dollara.
Eyjólfur neitaði að ræða nánar eða
svara spurningum um þessa fjár-
muni.
Þórður Þórðarson fulltrúi við
fíkniefnadómstólinn hélt til Malmö í
Svíþjóð, til þess að yfirheyra Holberg
Másson, sem þá sat í fangelsi í Sví-
þjóð. Frá fulltrúanum barst síðan
skeyti: „Yfirheyrsla hafin yfir
Holberg Mássyni. Ber Eyjólf
Jóhannsson sökum um fíkniefna-
brot, cannabis, amfetamín og
cocain.”
Samkvæmt lögregluskýrslu
staðfesti fulltrúi Drug Enforcement
Administration í London, að
Eyjólfur Jóhannsson hefði verið
handtekinn i Bandaríkjunum 21.
marz 1978 og þá haft meðferðis 100
stk. lyfjatöfiur en þess utan 8.250
bandariska dollara.
Þá kemur fram 1 hæstaréttar-
dómunum að Eyjólfur hefur
viðurkennt handhöfn og notkun
tveggja gildra vegabréfa samtímis. I
ljósriti dómara var ekki að finna
stimplun dagsetta 21. marz 1978.
Eyjólfur dró til baka neitun þess fyrir
dómi að erlend yfirvöld hafi utan 3.
ágúst 1978 haft afskipti af hans fjár-
málum og að hann hafi hlotið
refsingu erlendis fyrir meðhöndlun
lyfja- og/eða fíkniefna.
„í hæpnasta lagi..
Svo sem fram kom í Dagblaðinu í
gær hefur Eyjólfur verið lögreglu-
maður í afleysingastarfi á Sauðár-
króki í sumar og er það enn.
Ráðningartími hans rennur út um
áramót og verður ekki endurnýjaður
að beiðni dómsmálaráðuneytis. Það
kom fram hjá Baldri Möller
ráðuneytisstjóra í gær að lögreglu-
stjóri á hverjum stað hefði með
ráðningu afieysingamanna að gera.
Lögreglustjórinn á Sauðárkróki, þ.e.
sýslumaður og fógeti, er faðir
umrædds lögreglumanns. Taldi
Baldur Möller í hæpnasta lagi að
maður sem lægi undir slíkri kæru og
rannsókn gegndi starfi lögreglu-
manns. Lögreglumaðurinn hefur frá
öndverðu haldið fram sakleysi sínu í
málinu. Fíkniefnadómstóllinn hefur
nú lokið rannsókn og afhent málið
ríkissaksóknara til meðferðar.
-JH.
Þungar ásakanir á Alþingi:
„Togarakaupin á Þórshöfn mesta
fjármálaheyksli síðari ára”
—kaupverð og brey tingarkostnaður hef ur hækkað um mörg hundruð milljónir f rá því fyrst var um
það talað—áhætta eigenda skipsins talin engin
Þórshöfn: Kaup togarans dýr aðferð til að leysa litið mál, sagði Magnús H. Magnússon á þingi i gær. -DB-mynd: JBP.
Togarinn sem ríkisstjórnin
samþykkti að yrði til atvinnuaukningar
á Þórshöfn og Raufarhöfn kostaði 21
milljón norskra króna eða rúmlega
2400 milljónir islenzkra á gengi 5. des.
sl„ sagði Steingrimur Hermannsson er
hann svaraði fyrirspurn Ágústar
Einarssonar varaþingmanns á þingi í
gær. Auk þess er breytingakostnaður á
skipinu áætlaður rúmlega 700 milljónir
króna og fellur hann einnig undir
framlag rikisins.
Ríkisstjórnin samþykkti, sagði
Steingrímur, að gangast 1 ábyrgð fyrir
80% af því fé sem skipið kostar og
breytingarkostnaöi, en norskur banki
lánar þá upphæð. Byggðasjóður Fram-
kvæmdastofnunar var beðinn að lána
20% af heildarkaupverði. Kvað
Steingrímur það framlag Fram-
kvæmdastofnunar skiptast að jöfnu
milli lánsfjár og eigin fjár byggðasjóðs.
Steingrímur svaraði þeim lið fyrir-
spurnarinnar sem snerti framlag eig-
enda, að hlutafé útgerðarfélagins hefði
verið ákveðið 100 milljónir króna og
þar af hefði mátt innkalla 50 mQljónir
fyrir áramót. Ráðherrann kvað enga
stofnun hafa lánað eigendum fyrir þvi
hlutafé sem þeir hefðu skrifað sig fyrir.
Ráðherrann upplýsti að hlutur Þórs-
hafnar og nágrennis 1 togaranum væri
60%, en eignarhlutur Raufarhafnar
40%. I samningi væru ákvæði um að
Raufarhöfn fengi 25% aflans en Þórs-
höfn 75%.
Sjávarútvegsráðherra sagði að á
næsta ári færu 650—700 milljónir
króna af aflaverðmæti til greiðslu
vaxta og afborgana. Gert væri ráð fyrir
að togarinn afiaði 4000 lestir og
verðmæti yrði 1000—1100 milljónir
króna.
Hófust nú fjörlegar umræður sem
ekki tókst að ljúka.
Dýr lausn á litlu máli
Magnús H. Magnússon (A), sem
flutti málið fyrir fyrirspyrjanda, sem
horfinn er af þingi, sagði aö kaup tog-
arans væru dýr aðferð til að leysa litið
mál. Keyptur hefði verið rækjutogari
sem breyta þyrfti í venjulegan togara
með ærnum kostnaði á sama tíma og
við breytum venjulegum togurum í
rækjutogara.
Magnús gagnrýndi að áhætta eig-
enda væri engin. 1 raun ætti engin skip
að kaupa til landsins og leggja öðrum
því veiöiflotinn væri alltof stór.
Stefán Jónsson (Abl.) kvað það
orka tvímælis hvort rétt hefði verið að
kaupa þennan norska togara. Skip
hefði hins vegar verið nauðsynlegt að
fá til að tryggja þessu landsvæði 3000
tonna afla, ef plássin ættu á annað
borð að vera áfram til.
500 milljóna
tap á fyrsta ári
Kjartan Jóhannsson (A) kvað
kaupin alröng og aðferð til að leysa
vandamál 1 litlum plássum of dýra.
Kjartan sagði að 750—800 milljónir
kostaði að reka togara auk fjármagns-
kostnaðar. Ljóst væri því að útgerð
Þórshafnartogarans myndi kosta 1500
milljónir króna á næsta ári en afla-
verðmætið væri 1000 milljónir. Þegar á
næsta ári yrði því að hlaupa undir
bagga með byggðarlögunum, sem
næmi 500 milljónum króna.
Friðrik Sophusson (S) kvað það
skólabókardæmi sem gera þyrfti upp
við þjóöina, en ekki á milli stofnana,
að kaup þessa togara leiddu til þess að
allir aðrir togarar yrðu 3—6 dögum
lengur á „skrapveiðum” á næsta ári.
Ofan á þetta bættist aö nú ætti að
stefna loðnufiotanum öllum í
þorskinn. Krafðist Friðrik að öll bréfa-
skipti varðandi togarakaupin sem fram
hefðu farið milli stjórnarstofnana ýrðu
gerð opinber.
Mesta fjármála-
hneykslið
Karl Stelnar Guðnason (A) kvað
togarakaupin mesta fjármálahneyksli á
landinu 1 langan tíma. Kvaðst hann
hafa mótmælt kaupunum i byggða-
sjóði og þau mótmæli væru bókuð.
Fleiri hefðu hreyft andmælum og því
hefði engin eining verið 1 Fram-
kvæmdastofnun um málið. Ríkis-
stjórnin hefði hins vegar fyrirskipað
Framkvæmdastofnun að leggja fram fé
til kaupanna.
Stefán Valgelrsson (F) kvað umrætt
landsvæði eiga togara skilinn því
sjómenn þar ættu langt á miðin vegna
friðunaraðgerða. Útgerðaraðilar þar
hefðu auk þess verið næstir í röðinni
1977 að fá togara, þegar skorið var á
slík kaup. Voru þeir þá neyddir til að
kaupa Font. Þakkaði Stefán
ríkisstjórn og framkvæmdastjóm að
leysaþetta mál.
Eggert Haukdal (S) kvað ríkis-
stjórnina hafa haft allan forgang um
þetta mál og bara sent inn ,,6sk” um
að Framkvæmdastofnun legöi fram
20% kaupverðs. Framkvæmda-
stofnunin væri undir stjórn ríkis-
stjórnarinnar ög hefði því orðið að
hlýða. í umræðum, sem fram hefðu
farið um kaupverð væru alltaf lægri
tölur tilnefndar. Þær hefðu á nokkrum
mánuðum hækkað um mörg hundruð
milljónir.
Karl Steinar (A) benti á að tilboð
heföi komið um jafngott skip 1000
milljónum ódýrara. Því hefði ekki
verið sinnt. Með þessum kaupum væri
aðeins ráðizt á kjör sjómanna í heild,
vegna tilkomu fleiri skrapdaga.
Fé, sem aldrei
f œst aftur
Matthias Bjarnason (S) benti á, að
það fé sem ríkisstjórn lánaði til togara-
kaupa fengist aldrei til baka. Nú væru
vanskilaskuldir 8 togara smíðaðra
innanlands 1026 milljónir auk dráttar-
vaxta.
Steingrimur Hermannsson (F),
talaði aftur og kvað engan minnast á að
6 togarar, sem væru í smíðum
innanlands væru allir viðbót við
flotann. Togari BÚR í byggingu myndi
kosta 5 milljarða. Fullyrt væri að verð
báta smíðaðra innanlands væri 80-90%
hærra en erlendis gerðist. Menn væru
hættir að treysta sér i það að láta smíða
báta innanlands. Iðnaðarvandamál
yrðu ekki fiutt yfir á útgerðina.
„Áhugi manna á togarakaupum er ,
endalaus,” sagði Steingrimur. „Það er
furðulegt, þegar könnuð er rekstrar-
afkoma togaraútgerðar.”
Og þegar þessi spaklegu orð iiöfðu
verið mælt ákvað forseti að fresta
umræðunni um þann hlut sem ríkis-
stjórnin er búin að gera, en virðist eiga
fáa stuðningsmenn að.
-A.St.