Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1980, Blaðsíða 82

leiðni. Ef landi hallar sígur úrkoman að talsverðu leyti burt
sem yfirborðsrennsli á fremur skömmum tíma og auðveldar
framræsluaðgerðir. Á hallalitlu og þéttu landi má búa til
yfirborðshalla (kýfing) til að losna fyrr við vatnið og hefur á
seinni árum verið lögð aukin áhersla á þann þátt ræktunar.
Ef vatnsleiðni jarðvegsins er þekkt ásamt úrkomu viðkom-
andi svæðis og því hversu hátt grunnvatnsstaða má fara, er
hægt að reikna út hæfilega fjarlægð milli ræsa.
Það sem kemur í veg fyrir að framangreindum útreikning-
um sé beitt er, að mjög fáar vatnsleiðnimælingar hafa verið
gerðar hérlendis.
Vatnsleiðnimælingar eru ýmsum vandkvæðum bundnar,
sérstaklega því, að vatnsleiðnin getur oft minnkað með tím-
anum t.d. við þjöppun lands við sig og rotnun mýrlendis svo
dæmi séu nefnd.
Einnig að vatnsleiðni er mjög breytileg milli staða. Sem
dæmi um samhengið milli vatnsleiðni og rotnunar mýrlendis
má taka dæmi frá Bretlandi: (Sjá mynd á bls. 83).
Þarna kemur greinilega fram hversu ört vatnsleiðni
minnkar með rotnun. Hins vegar er erfitt að fullyrða að hvað
miklu leyti þetta gildir fyrir íslenskan mýrajarðveg, en líklegt
má þó telja að eitthvað svipað gildi hér.
Við framræslu mýrlendis sígur landið. Við sig minnkar
holurýmið og vatnsleiðni um leið. Samkvæmt sömu heimild-
um og fyrr, er samhengið milli sigs mýrlendis og vatnsleiðni
84