Frjáls verslun - 01.12.1951, Blaðsíða 9

eldra bróður sinn, hvenær honum þætti hæfilegt að
þeir leggðu upp á morgunmálinu, en eldri bróðirinn
vísaði til Jóns gamla, sem tók í nefið, ók sér, en sagði
að lokum:
Húsbóndanum mundi mislíka, yrði það seinna en
um miðja óttu.
Við það sat. — Sólaruppkoma var ekki langt und-
an, en píreygar stjörnur enn við líði á vetrarsvölum
vorhimni, er þremenningarnir ýttu úr hlaði. Sá bleiki
dró sleðann, Jón gamli hafði hönd á tauniunum,
hélt við beizlisstengur, synir hins framliðna gengu
stúrnir með ækinu og studdu það, sinn frá hvorri hlið.
Dagurinn varð bjartur með sólbráð og flughálku,
en yfir fjöll að fara. Þegar u])]) úr brattanum kom, tók
brátt að halla inn og vestur heiðina. Líkfylgdarmenn-
irnir voru orðnir slæptir, leystu þann bleika frá sleð-
anum, gáfu honum ilmandi löðu á gaddinn, fundu sér
sæti undir steini og opnuðu malpokann. Þeir höfðu
komið sleðanum þannig fyrir, að ekki yrði mótdrægt
að ýta honum af stað. Þetta var mikill blessaður dag-
ur, sólbráðin með ódæmum og stirndi af jökulbreið'-
unni undraljóma, en himindjúpið blátært, yndislegt að
vera á ferð, ef ekki hefði staðið svona hörmulega á,
nema hvað ofbirtan reyndi á augun------en það var
ekki um að villast: sleðinn var lagður af stað — hélt
einn og ódreginn, að því er séð varð, leiðar sinnar inn
og vestur heiðina.
Jón gamli varð fyrstur til að koma fyrir sig fótum,
þótt fúnir væru — en þarna fékk enginn neitt að gert.
Bræðurnir stóðu gnei])ir og bráðfölir — fauskurinn
einn brá grönum í forni aðdáun, óslokkinni, þegar
ækið hafði numið staðar og versti geigurinn var hjá
liðinn :
Skapið er óbreytt og ýtnin söm við sig! sagði hann
innilega: Húsbóndanum mun hafa þótt viðstaðan orð-
in helzti löng.
Þremenningarnir voru handfljótir að búa um mal-
inn og beizla þann bleika, hlupu síðan við fót þangað
sem ækið beið þeirra. Það sem eftir var leiðarinnar
tóku þeir í einum áfanga, stundarlöngum, enda þrömm-
uðu þeir úrvinda þorpgötuna fram réttu megin við nón.
Hallbjörg var löngum þaulsætin við gluggann sinn
— annað en gluggann átti hún varla í því húsi. Hún
var það þann dag sem ella. Ekki svo að skilja, að hún
byggist við manni sínum að heiman fyrst um sinn.
Steindór var ólíklegur til að gista skemur en gesta-
næturnar. Það var því ekki laust við að um hana færi,
er hún allt í einu sá hann koma í harðaspretti fyrir
hornið, nema staðar og veifa, sem væri hann að herða
á einhverjum, er á eftir kæmi. Enda kom samstundis
sömu leiðina Bleikur með a>ki í eftirdragi, aðra kist-
una á sleða og Jón gamli við tauminn, svnirnir tveir
sinn á hvora hönd, en Steindór —- — hann var horfinn.
Hallbjörg andvarpaði og stóð á fætur, gekk til móts
við mann sinn, sem hún annars ekki var vön, — það
hefði orðið of mikið ráp út og inn. Að þessu sinni
gekk hún til móts við hann alla leið á götuna út. enda
ekki seinna vænna.
Kistuna lét hún bera inn í stássstofuna og selja á
stóla, sem næst miðju gólfi og þó heldur til hliðar.
Þegar því var lokið sneri hún sér að sonum sínum,
þyngri í vöfum en hún átti vanda til. og sagðl við
þá og Jón gamla, að einlægast mundi að fala legstað
fyrir þau bæði hjónin samtímis, enda ekki til setunn-
ar boðið:
Þið gerið það fvrir mig, drengir mínir og þú, Jón
minn, að færa mér hina kistuna áður en akfæri spillir.
Hallbjörg Iifði þann dag á enda og nóttina með, en
dó daginn eftir, óánægð með það eitt. að leggja af
stað úr ókunnu húsi.
HVAÐAN ER MAÐURINN?
Reynið að setja rétt landanöfn við nöfn hinna frægu manna
hér að neðan:
1. William Tell a. Indland
2. Alvin York h. Bólivía
3. Mohandas Gandhi c. Þýzk iland
4. Guiseppe Garihaldi d. Suður-Afríka
5. Rohert Bruce e. Tyrkland
6. Simon Bolivar f. Sviss
7. Alexander Nevsky g. Haiti
8. Friðrik mikli h. Persia
9. Jan Smuts i. Irland
10. Xerxes Konungur j. Skotland
11. Kemal Pasha k. England
12. Toussaint L’Ouverture 1. Rússland
13. Charles Parnell m. Bandaríkin
14. Foch marskálkur n. Ítalía
15. Nelson lávarður o. Frakkland
Svör á bls. 183.
FRJÁLS verzlun
161