Frjáls verslun - 01.12.1951, Blaðsíða 10

Otto Skorzeny hefur oft verið kallaður ,,hœttuleffasti
maðurinn í Evrópu“. Hann pat sér heims-
fræffðar á stríðsúrunum sem yfirmaður
þýzku skyniliinnrásarsveitanna, m. a. fyrir hinn
fífldjarfa leiðangur sinn, er Hitler fyrirskipaði honum að bjarsa Mussolini
úr höndum ítala. — Nýlegja er komin út bók eftir Skorzeny,
sem nefnist ,,Leyniferðir Skorzeny“.
Hefur bókin vakið mikla eftirtekt. Hér fer á eftir
lausleg: þýðinff þess kafla bókarinnar, sem
ffreinir frá hinni ævintýraleffu björpun
Mussolinis.
ÞEGAR MUSSOLINI VAR BJ
Undirbúningnum fyrir þessa glæfraferð var nú að
mestu lokið. Klukkan fimm um morguninn, sunnu-
daginn 12. september 1943, héldum við til flugvall-
arins við Frasquati skammt frá Róm. Það var mikið
í húfi, að leiðangurinn heppnaðist, því Foringinn
sjálfur hafði falið mér að frelsa Mussolini, hvað svo
sem það kostaði. Ég hafði 108 manna lið og 12 svif-
flugur til umráða, en vitað var, að minnsta kosti 250
ítalskir hermenn gættu Mussolinis hjá fjallahótelinu
á Gran Sasso hálendinu.
Brottíör ákveðin.
Menn mínir voru allir liðsforingjaefni úr 2. fall-
hlífaherdeildinni. Níutíu þeirra höfðu lagt af stað
kvöldið áður landleiðina áleiðis til Gran Sasso dals-
ins. Þeirra hlutverk var að ná á sitt vald fjalllyftu,
sem tengdi hótelið á hálendinu við dalinn, en það var
eina leiðin til uppgöngu. Hinir átján, sem eftir voru,
áttu að fljúga með mér í svifflugunum og freista þess
að lenda þeim í nágrenni hótelsins, fangelsis Musso-
linis.
Svifflugunum og vélflugunum, sem áttu að draga
þær, hafði verið raðað niður í þeirri röð, sem þær
áttu að hefja sig til flugs. Flugtak liafði verið
ákveðið kl. 1 e. h. Auk mín og Radl, liðsforingja, þá
var upplýsingaforinginn sá eini, sem þskkti eitthvað
til hálendisins við Gran Sasso, en hann hai'ði tekið
þátt í könnunarflugi okkar yfir fjallið þrem dögum
áður. Ákveðið var, að hann leiddi flugið, sem áætlað
var að tæki um klukkutíma yfir 160 km. vegalengd.
í 12000 feta hœð.
Á mínútunni eitt gaf ég merki, og svifflugurnar
voru dregnar á loft hver af annarri. Veðrið virtist
vera hið ákjósanlegasta fyrir leiðangurinn. Þéttir
skýjabólstrar svifu í loftinu í meir en 5000 feta hæð.
Að óbreyttum aðstæðum ættum við að ná settu marki
án þess að eftir okkur yrði tekið. þrátt fyrir erfitt
landslag.
Við flugum nú í gegnum skýjaþykkni í 12000 feta
hæð, en flugmaðurinn gaf mér staðarákvarðanir ann-
að veifið. Þegar við vorum aftur komnir í sólskin,
tilkynnti flugmaður vélflugunnar, sem dró okkur, mér
að svifflugur númer eitt og tvö, sem áttu að vera á
undan okkur, væru týndar. Á þessu augnabliki vissi
ég heldur ekki, að aðeins sjö svifflugur voru á eftir
okkur í stað níu, er áttu að vera þar. Við komumst
að |)ví seinna, að tvær þeirra höfðu eyðilagst í fluk-
taki.
Ég ákvað því að leiða flugferðina, það sem eftir
var. Brátt tók ég eftir því, að við vorum yfir Hótel
del Gran Sasso, og þarna var þá áfangastaðurinn, er
gnæfði hátt í þessu fjallvirki. Ég gaf mönnum mín-
um skipun um að vera viðbúnir og sagði flugmann-
inum að sleppa sviflugunni okkar.
Skyndilega kom dauða þögn yfir mannskapinn, sem
aðeins var rofinn af vindinum, er lék um vamgi flug-
unnar. Flugmaðurinn flaug nú í stóra liringi og leitaði
að he|)j)ilegum lendingarstað. Ekki virtist heinlínis
árennilegt að setjast neins staðar þarna í hálendinu.
en við vorum ákveðnir að reyna, þrátt fyrir það. —
162
FRJÁLS VERZL'UN