Frjáls verslun - 01.12.1951, Blaðsíða 20

í skáldsögum sínum kallar hann Dorchester Caster-
bridge til þess að gera nafnið ókennilegt.
Ég fór á veitingahús í bænum, sem hændur venja
komur sínar til, og spurði gamlan bónda um Hardy.
„Ó-já,“ sagði hann, „víst var hann kunnugur vinnu-
hrögðum okkar, en — við erum dulir og látum aldrei
hera á tilfinningum. Við getum ekki komið orðum
að þeim. Við erum eins orðlausir og þagmælskir og
umhverfið, sem við búum í. Ekki svo að skilja, að
við getum ekki fundið til.“ Ég: „Tilfinningin, sem
er innibyrgð og fær ekki útrás, magnast á því.“
Bóndi: „Þakka þér fyrir, að þú kemur orðum að
þessu. Enginn nema Hardy hefur getað lýst okkur
Dorset-bændunum. Allt, sem aðrir hafa ritað um
okkur, er úti í hött.“
Bjór er bruggaður í Dorchester eins og á miðöld-
unum og fannst mér meira og betra bragð að honum
en nýtízkubjór. Gamli bóndinn var orðinn vel hreifur,
annars hefði hann ekki leyst frá skjóðunni. Hann
tæmdi hverja bjórkolluna á fætur annarri, og nú fyrst
skildi ég snilldina í lýsingum Hardys á seiglu og
þagmælsku bændanna,
Snemma næsta morgun lagði ég af stað í siðasta
áfangann, 20 enskar mílur, til Sidmouth. Leiðin var
mestmegnis fram með Ermasundi, sem skilur Eng-
land og I'rakkland. Fjöldi skipa sást á siglingu,
stefndu flest í vestur inn í sundið, en færri í austur
út úr sundinu. — Ströndin er bugðótt og sæbrattir
höfðar rísa hátt úr sæ, silt hvoru megin við hverja
bugðu. Loksins sá ég tvo höfðana sitt hvoru megin
við mynni árinnar Sid (Sid-mouth) blasa við. Klett-
arnir í þeim eru úr rauðri og hvítri krít og auðþekkt-
ir af litunum.
Ég steig af baki fyrir framan Mount Pleasant (Gn-
aðsfjall), hús Barmby-fjölskyldunnar í brekku við
eystri höfðann. Þær mæðgur, Beatrice Barmby og móð
ir hennar, stóðu úti og þólti þeim mæðgum við Létt-
feti vera úr helju heimtir. í rúmar 6 vikur höfðum
við ratað í margar þrautir á ferðalaginu um endi-
langt England, en þær voru aðeins krydd á kynningu
ólíkra héraða. Heilsa okkar hafði aldrei á æfinni ver-
ið eins góð. Að vera á ferðinni og hafa himininn fyrir
þak í hálfan annað mánuð mundi lækna flest manna-
mein. Ég veit um sjálfan mig, að aldrei hefur mér
liðið eins vel á æfi minni, og ég nýt þeSs enn í dag,
þó hálf öld sé síðan, að ég hef styrkt mig á útilofti
í 45 daga.
Léttfeti var afhentur eiganda sínum í Sidmouth.
Reiknaði hann hvað hefði kostað að senda hann með
járnbraut frá Newcastle til Sidmouth og borgaði
mér vel, enda var Léttfeti betur á sig kominn, en hann
MYNDAGETRAUN:
Hvev ev maðurinn?
í..........................
2..........................
3. .......:................
4..........................
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
Nafn:
Heimili:
Staður:
mundi hafa verið eftir járnbrautarferð. Hann var
orðinn vanur járnbrautarskrölti og bílum og hafði
ferðast meira en eigandi hans. Þegar ég kvaddi hann
og gerði gælur við hann, brá liann vörum sínum
léttilega um hönd mér til að sýna hve samrýndur
hann væri orðinn mér.
172
FRJÁLS VERZLUN