Frjáls verslun - 01.12.1955, Blaðsíða 24

Þú snerir þér snemma að búskap?
Árið 1910 kvæntist ég Guðrúnu Kolbeinsdóttur,
fósturdóttur Stefáns B. Jónssonar kaupmanns, og
höfðum við hjónin þegar hug á að stofna heimili
í sveit. Ekki gekk vel að fá lán til nýbygginga þá
og fór svo, að við hjónin réðumst í að hefja bú-
skap okkar í Laugarvatnshellum.
Hvernig gekk að reka búskap í helli?
Það gekk bærilega. Hellar þessir eru tveir og
notuðum við þá fyrir íbúð og gripahús. Þarna er
kjamgott fjárland og vel grösugt. Hellarnir höfðu
verið notaðir sem fjárhús og var því sauðatak í
þeim mikið, svo og laust grjót og sandur. Sandinn
og sauðataðið notaði ég í kartöflugarð og gafst
það mjög vel. Undir hverju grasi voru um og yfir
20 kartöflur, allar svo að segja jafn stórar, og
lágu þær eins og egg í hreiðri.
Margir voru til að hjálpa mér að hreinsa hell-
ana, en verkið tók um hálfan mánuð. Svo var
að sækja áhöld og efni til Reykjavíkur.
Ég gerði baðstofu fremst í stærri hellinum, en
þann minni útbjó ég sem fjós og fjárhús, hafði
gang á milli þeirra og var eldhúsið haft þar.
1 þetta húsnæði fluttum við hjónin svo um sum-
arið 1910, ég var 24 ára en hún 17 ára. Ekki þótti
fólki þetta efnileg byrjun, en við vorum bæði
hraust og vongóð og þóttumst fær í flestan sjó.
Á fóðri um veturinn höfðum við tvær kýr, kvígu,
hest og 28 kindur.
Ymislegt þurfti nú að gera áður en heyskapur
hæfist. M. a. þurfti að setja niður í garða, taka
upp mó til eldiviðar og sækja matföng til Reykja-
víkur. Utan búskaparins höfðum við veitingasölu
í tjaldi, er stóð á flötinni fyrir framan hellana.
Þama bjuggum við í eitt ár, en þá bauðst okkur
ábúð að Minna-Mosfelli í Grímsnesi og fluttum
við þangað. Til Reykjavíkur fluttumst við 1926, og
rákum búskap að Eskihlíð C. Þar bjuggum við í
15 ár.
En hvað er að segja um kaupmennskuferil þinn?
Eftir að bærínn tók Eskihlíðina undir íbúðarhús,
gerðist ég kaupmaður. Það var árið 1941. Ég verzl-
aði í 12 ár, og lagðist svo í helgan stein, ef svo
mætti orða það.
----o-----
Það er komið langt fram á matmálstímann, ég
þakka fyrir rabbið og kveð Indriða og Guðrúnu,
en þau munu vera síðustu hellisbúar hér á landi.
Ó. I'. H.
Nýjimg í a uglýsingum
Nýtt fyrirtæki, Auglýsingamyndir s. f., er að
hefja nýjung í auglýsingastarfsemi í Reykjavík.
Auglýsingar þessar verða sýndar á austurvegg
Austurstrætis 16 (Reykjavíkur Apóteks) á sama
hátt og auglýsingar eru til sýnis í kvikmyndahús-
um.
Þessar auglýsingar munu ná til mikils fjölda
fólks, þar sem sýningarflöturinn verður tæpir 50
fermetrar og sjást allvíða, svo sem neðst á Lauga-
vegi, í Bankastræti, Lækjartorgi og Austurstræti, en
þarna er stöðugt mikil fólksumferð-
Auglýsingar með þessu fyrirkomulagi tíðkast
víða erlendis, þaðan sem hugmyndin er fengin.
Þær verða sýndar, frá því að skyggja tekur til
kl. 23.30 á tímabilinu frá september og fram í
byrjun apríl.
Kynni mín a! gömlum
kaupmönnum
Framh. af bls. 150.
minni við Mjóstræti. Sótti hann mjög fast að mega
byggja sér hús á Battaríinu. Sumir þingmenn
vildu veita honum þetta leyfi, og óttaðist almenn-
ingur, að hann myndi fá vilja sínum framgengt.
Vídalín var í miklu áliti og vinsældum hjá fyrir-
mönnum bæjarins og þingmönnum, enda hélt
hann þeim oft dýrðlegar veizlur í Vinaminni, sem
rómaðar voru um allan bæ á þeirri tíð. Hann var
hinn mesti risnumaður, og eitt var það, sem hann
gerði, til þess að auka ánægju gesta sinna. Hann
fékk stundum hljómsveit úr dönsku eftirlitsskipun-
um til þess að leika fyrir veizlugesti. Þegar svo bar
til, var tíðum safnazt saman fyrir utan Vinaminni,
eins og þetta væri tónlistarhöll. Þá hungraði fólk
í fagra tóna og setti sig ekki úr færi að hlusta,
þegar kostur gafst.
Og þó að Vídalín fengi ekki vilja sínum fram-
gengt um að byggja á Battaríinu, var hann jafn-
mikill höfðingi eftir sem áður og hélt veizlur sínar
í Vinaminni.
En þegar Battaríið var loks látið víkja, voru
hvorki í boði veizlur né tónlist, og þá virtist þorrinn
allur baráttuhugur bæjarbúa fyrir varðveizlu þessa
minjaríka mannvirkis.
168
TRJÁPS VERZLUN