Frjáls verslun - 01.12.1960, Síða 20

það er eins og allt gegnsýrist af þeirri naenningu,
sem þarna hefur risið hvað hæst með evrópskum
þjóðum.
Eg kom einnig í Schubertpark, lítinn skemmti-
garð eða öllu heldur leikvöll, en þar voru í fyrstu
grafnar jarðneskar leifar þeirra Schuberts og Bcet-
hovens. Síðar vildu einhvcr stórmenni láta svo lítið
að flytja þá félaga í heldri manna grafreit, — og
hefur maður einhvern veginn á tilfinningunni, að
þcim hafi ekki verið meira en svo um þann flutn-
ing.
III.
Ég var á förum frá Vín, taldi mig hafa skoðað
það lielzta í borginni, farið í 4 tíma bílferð um
Vínarskóga, þar sem Jóhann Strauss samdi sína
frægu valsa. Einn þeirra samdi hann svo „þéttur“,
að honum sýndist Dóná blá! Verð ég að segja, að
til þess þurfa áfengisáhrif að vera komin á nokkuð
hátt stig, eftir að hafa séð lit hennar með eigin
augum.
En eitt átti ég eftir að skoða, sem ég vildi fyrir
engan mun missa af, það var að vera viðstaddur
sýningu í Spánska reiðskólanum í Vín. Tókst mér
með herkjum að ná í miða á sunnudagssýningu
18. september, og þar voru sýndir hinir glæstu gæð-
ingar af Lipizzanerkyni, en þeir eru ættaðir frá
Andalúsíu á Spáni, komnir þaðan til Austurríkis
fyrir mörg hundruð árum. Þessir gæðingar voru
nú látnir sýna listir sínar fyrir troðfullu húsi áhorf-
enda. Voru leikin hin ágætustu tónverk með þessu,
því bæði var dansaður ballett, og stokkin hin erf-
iðustu stökk, sem of langt mál væri að rekja hér.
Var þetta mjög skemmtileg sýning og henni vel
tekið af áhorfendum, sem voru hvaðanæva að úr
heiminum, því heimsókn í Spánska reiðskólann er
meðal þess, er ferðamaður má ekki sleppa í Vín.
T. d. var þarna Arabi einn í skikkju sinni, og sýnd-
ist mér á karli þeim, að hann væri líklegur til að
eiga engu færri hross en þeir vinir mínir í Húna-
vatnssýslunni, sem flest hross eiga.
★
Fimm daga dvöl í Vín var lokið. — Þota frá
SAS beið farþega sinna til Kaupmannahafnar, —
ég greip til síðasta shillingsins, keypti kort og sendi
heim:
Er á förum frá Vín eftir fimm dásamlega daga
Tómas Guðmundsson:
Vísnabrol
fil
bókamanns
Mörg bók, sem efldi traust og táp í raunum
hlaut tortímingu og gleymsku að þjóðarlaunum,
en til er einnig ævintýri það,
að gamalt kver, sem eyðing elti á röndum,
varð aftur veglegt djásn í góðum höndum
og hlaut á réttri hillu samastað.
Og stærra lán ei verður bókum búið.
Þær bera með sér, hverju er að þeim snúið,
og vitna í öllu um viðmót eigandans.
Og enginn haldi, að bækur láti blekkjast
Af bók og vinum maðurinn skal þekkjast,
því hvort um sig ræðst eftir eðli hans.
Og oss er tjáð, að einnig síðast liafni
vor eigin saga í drottins bókasafni,
og þar kvað vera sitt af hvoru að sjá.
En hvort mun þar þann höfund skorta hylli,
sem hefur sína lífsbók skráð af snilli,
og hvorki tryggð við bók né vini brá?
— Aida, Fidelio, Grímudansleikur, André Chénier
og ballett í Staatsoper — mestur kúltúr, beztur mat-
ur, kurteisast fólk og Spánski reiðskólinn — hver
getur krafizt meira?

FRJÁLS VERZLUN