Frjáls verslun - 01.01.1972, Page 54

á efni og tækniþjónustu. Þá
væri mjög æskilegt að fá fram
vissar gerðir báta, sem væru
eins hjá öllum.
Vélsmiðja Seyðisfjarðar hóf
stálskipasmíðar á sextugsaf-
mæli sínu 1967. Fyrsti bátur-
inn var fullgerður 1968 og
fram til þessa dags höfum við
smíðað fimm 50 tonna báta.
Aðalvandamálið í stöðinni er
skortur á fagmönnum. Ef vel
fiskast leita mennirnir á sjó-
inn, en vinna í landi þess á
milli. Við það er ekki hægt að
una í rekstri skipasmíðastöðv-
ar. Það háir okkur líka, að við
vinnum allt úti, því að fjár-
magn hefur skort til að byggja
yfir stöðina. Ef vel ætti að
vera, þyrfti ég að hafa 40-50
menn starfandi jafnaðarlega,
en nú eru þeir aðeins 30.
Við hér eystra sitjum alls
ekki við sama borð og stöðv-
arnar á Faxaflóasvæðinu hvað
innkaup snertir. Hér verðum
við að kaupa minnst 50 tonn
í einu, til að skipafélögin flytji
efnið beint til okkar. En það
kostar okkur um 3000 krónur
„Stjórnvöld heiðu átt að láta rannsaka allar stöðvarnar og sjá,
hvar meinið raunverulega er."
á tonnið aukalega að láta vör-
urnar koma við í Reykjavík.
Þetta leggst á allt, sem keypt
er í minna magni, eins og vél-
ar og tæki og ýmsan útbúnað
annan.
Annars sýnist mér bara vera
bjart framundan. Við höfum
verkefni fyrir næstu 3 ár við
smíðar á þremur eða fjórum
90 tonna bátum.
IHagnús Víglundsson:
Alþjóðleg útboð framtíðin
Magnús Víglundsson hf. hef-
ur umboð fyrir spánskar skipa-
smíðastöðvar á íslandi. Á Spáni
verða m.a. smíðaðir togarar
fyrir Bæjarútgerð Reykjavík-
ur. Magnús Víglundsson, for-
stjóri, hafði þetta að segja um
skipasmíðar erlendis fyrir ís-
lendinga:
— Opinberar ráðstafanir til
að takmarka skipasmíðar er-
lendis fyrir íslenzka aðila væru
alveg út í hött. Hvað Spáni við-
víkur er hann orðinn þriðja
stærsta fiskiskipasmíðaland í
heimi og flytur meira að segja
út skip til Noregs. Þetta segir
sína sögu. Spánverjar eru mjög
vel samkeppnishæfir vegna ó-
dýrrar tækni og vinnuafls. Með
því að leggja jafnmikla rækt
við skipasmíðaiðnaðinn og raun
ber vitni hafa þeir getað smíðað
250 þúsund tonna olíuskip nú
nýlega.
VÖRUSKIPTAJÖFNUÐUR
ÓHAGSTÆÐUR SPÁNI.
Þess er og að gæta í þessu
ákveðna tilviki, að vöruskipta-
jöfnuður við ísland hefur verið
Spánverjum óhagstæður undan-
tekningarlítið í 120 ár en nú
vilja þeir selja okkur skip. Get-
um við sagt „nei takk“?
Með þeirri opinberu fyrir-
greiðslu, sem íslenzkar skipa-
smíðastöðvar hljóta er þeim al-
veg vorkunnarlaust að keppa
við þær útlendu. Menn ná held-
ur aldrei fótfestu í þessari iðn-
grein hér heima nema með því
að geta keppt við erlenda aðila.
Næsti þáttur í heildarmyndinni
verður sá, að skip ofan við á-
kveðna stærð, ef til vill 400—
500 tonn, verða boðin út.
ALÞJÓÐLEG ÚTBOÐ.
Spánverjar vinna langmest
eftir útboðum og úthafstogar-
arnir fjórir, sem þeir eru nú að
smíða fyrir íslendinga, eru unn-
ir samkvæmt útboði íslenzku
ríkisstjórnarinnar, sem Spán-
verjar svöruðu með hagstæð-
asta tilboði.
Þegar markaðsbandalögum
vex fiskur um hryge hlýtur
samkeppnin að verða æ þýðing-
armeiri, og ég hygg, að öll
stærri skip okkar íslendinga
verði boðin út á komandi ár-
um. Að mínu mati ætti sú
stefna að vera ríkjandi, að þau
skip, sem ríkisstofnanir eða rík-
isbankar lána til, ábyrgjast eða
styðja að, verði keypt sam-
kvæmt alþjóðlegu útboði. Ann-
að er ekki réttur mælikvarði.
Það er ekki réttur mælikvarði,
þegar Eimskipafélag íslands
kaupir hvert skipið á fætur
öðru beint frá danskri skipa-
smíðastöð án útboðs. Þetta er
þeim mun alvarlegra, þegar vit-
að er, að Danir hafa átt í erfið-
leikum með skipasmíðaiðnað
sinn. Það hljóta því að vera
miklar lýkur til, að unnt væri
að fá betri tilboð í skipin ann-
ars staðar.
Álborg Værft, sem Eimskipa-
félagsskipin hafa mörg verið
smíðuð hjá, bauð í smíði á
strandferðaskipunum fyrir
Skipaútgerð ríkisins og reynd-
ist tilboðið nokkuð hátt. Þá var
Spánn með lægsta tilboð. Það
varð ofan á, að skipin yrðu
smíðuð á Akureyri, og það
kann að hafa verið réttmæt
ráðstöfun með tilliti til at-
vinnuástandsins á þeim tíma.
Almennt er ég hins vegar
hlynntur alþjóðlegum útboð-
um á skipasmíði fyrir okkur.
50
FV 1 1972