Frjáls verslun - 01.01.1973, Síða 67

VIÐTAL VIÐ
HELGA BERGS —
Framh. af bls. 22.
þægilegt. Ég held, að menn í
viðskiptalífinu séu ekki al-
mennt búnir að átta sig á því,
hvaða ávinning þeir geta haft
af þessu kerfi. Ég er sannfærð-
ur um, að það á eftir að vaxa
verulega ennþá. í öllum ná-
grannalöndum okkar í Evrópu
eru gírókerfi af þessu tagi afar
mikið not.uð.
— Telur þú, að það kunni að
vera stutt í það, að öll fjármál
manna verði afgreidd með
millifærslum, þannig að gömlu,
góðu peningaseðlarnir verði
kannski óþarfir?
— Það er ekki stutt í það.
Hugsanlega gæti einhvern tíma
í framtíðinni farið svo, að
menn gengju ekki með pen-
inga á sér heldur einhvers
konar kort, sem vísaði á reikn-
ing þeirra í bankanum og kort-
ið væri sett í vissa vél í verzl-
un og millifærslan hjá bank-
anum þannig framkvæmd um
leið. Þetta er hægt að hugsa
sér, en það á langt í land, að
hið almenna fyrirkomulag
verði með þeim hætti.
— Hefur aldrei komið til
tals að gefa út hérlendis
„kreditkortin“, sem víða liafa
náð mikilli úthreiðslu, eins og
t. d. í Bandaríkjunum? Þora
menn !það kannski ekki við ís-
lenzkar aðstæður?
— Ég held, að það sé nú
fremur hitt, að markaðurinn
er mjög lítill hér. Hér höfum
við aftur meiri ávísananotkun
en þekkist víðast annars stað-
ar. Það kerfi er ágætt út af
fyrir sig, en þó að sumu leyti
gallað, einkum ef menn nota
ávísanir til að greiða mjög smá-
ar upphæðir. Þá er kostnaður
við að fjalla um þessar ávís-
anir, skipta þeim milli bank-
anna og meðferð þeirra að öðru
leyti kannski orðinn veruleg-
ur hluti af andvirði ávísunar-
innar.
Þetta leiddi til þess, að ný-
lega neyddust bankarnir til að
taka sérstakt afgreiðslugjald,
sem ekki tíðkaðist áður. Ávís-
anaheftin voru seld áður nokk-
urn veginn á kostnaðarverði,
en nú hefur afgreiðslugjaldið
bætzt við. Ráðstöfun þessi á
að vera hvatning til þess að
menn noti síður mjög smáar
ávísanir, því að afgreiðslu-
gjaldið er alveg það sama á
háu ávísununum og þeim
smáu.
— Hvernig standa svo ís-
lendingar almennt við skuld-
hindingar sínar? Mi'ðað við
tíðni ávísanaviðskipta liérlend-
is og fjölda útgefinna víxla, er
þá uggvænlega mikið um ávís-
anafals og afsagnir víxla?
— Það fer náttúrlega eftir
því, hvaða viðmiðun við höf-
um, hvað við teljum mikið í
þessu sambandi. Það verður að
segjast, að of mikið er um þetta
hvorttveggja. Skyndikannanir
Seðlabankans hafa leitt í ljós,
að æði margar milljónir af
,,gúmmítékkum“ eru í umferð
á hverjum tíma.
Það er alltof mikið og auk
þess koma ekki allir gúmmí-
tékkar fram í þessum könnun-
um, því að bankarnir reyna
auðvitað í lengstu lög að leið-
rétta mistök, sem orðið geta
hjá öllum, og yfirleitt eru
tékkar ekki sendir til inn-
heimtu fyrr en menn hafa
fengið skriflegar aðvaranir
nokkrum sinnum. Þegar allt
kemur til alls held ég, að
ástæða sé til þess að hvetja til
miklu betri meðferðar á þess-
um hlutum. Það er alltof mik-
ið um það, að menn leyfi sér
að skrifa út tékka, sem þeir
vita, að innistæða er ekki fyrir.
Töluvert er um það, að víxl-
ar séu afsagðir og þá raunar
mest vöruvíxlar, sem fyrirtæki
selja á aðra greiðendur. Það
kemur líka of oft fyrir, að af-
segja þurfi persónuvíxla, sagði
Helgi Bergs að lokum.
HÓTEL LOFTLEIÐ/R SÍMI 22322
FUNDUR í KVÖLD
AD HÓTEL LOFTLEIÐUM?
Fundur í Reykjavík — og fólkið kemur frá útlöndum,
utan af landi eða úr miðbænum — hittist
og ræðir málin þar. sem aðstaðan er bezt.
Hótel Loftleiðir er orðið miðstöð fyrir stærri og smærri
fundarhöld og aðrar samkomur í höfuðstaðnúm.
Eínstaklingar, samtök, stofnanir, féiög og fyrírtæki
stefna fólki sinu til Hótels Loftleiða,
því að þar hafa verið byggðir sérstakir ráðstefnu-
og fundarsalir fyrir þá fjölmörgu, sem þurfa
að hittast af ýmsu tilefni.
Hringið í Hótel Loftleiðir.
Við munum gefa yður aliar upplýsingar og aðstoða
við undirbúning að hverjum þeím fundi eða
öðrum mannfagnaði, sem þér kunnið að standa fyrír.
FV 1 1973
67