Frjáls verslun - 01.01.1973, Qupperneq 82

BRAUÐBORG BYÐUR
• SMURT BRAUÐ OG SÍLDARRÉTTI.
• IIEITAR SÚPUR OG TARTALETTUR
BRAUÐBORG
NJALSGÖTU 112, REYKJAVÍK. SÍMAR 18680 OG 16513.
Nýtízku vörumerkingar á
hvers konar framleiðsluvörur
Dó'ruiiisrhinn iif
MELGERÐI 29 KÓPAVOGI WB 41772
Karl Jónasson - Karl M. Karlsson
>
ctf> se\\u onacVú
Pa3 eru gullvæg sannindi a3 það auðveldar leiðina a3 settu marki,
ef henni er skipt í hæfilega áfanga. Ef þér t.d. stefnið a3 betri
fjárhag megum við |)á benda yður á a3 mánaðarlegt innlegg á
bankabók me3 9% vöxtum verður á ótrúlega stuttum tímá orðinn
gildur sjóður. Leggi3 strax fyrstu krónurnár í bankann. —

Áhrif hinna óformlegu hópa
birtast fyrst og fremst í þeim
venjum og stöðlum, sem þeir
setja meðlimunum.
VENJUR OG STAÐLAR
HÓPA
Hópar mynda sér venjur og
reglur, sem eiga að flytja þá
nær markmiði þeirra og sá
sem ekki fylgir þeim, getur átt
von á að hópurinn hegni hon-
um á einhvern hátt. Stundurn
eru þessar venjur látnar beint
í Ijós, — þú skalt ekki gera
þetta eða hitt — en oftar eru
þær aðeins almennt viður-
kenndar. Þannig getum við
hugsað okkur hóp, sem hefur
þann sið að vera 10 mín. leng-
ur í kaffi en umsamið er. Nýr
starfsmaður finnur mjög fljót-
lega að geri hann það ekki
einnig hegnir hópurinn honum
með bví að sniðganga hann og
líta hornauga. Sem meðlimur í
hópnum verður hann að hlíta
venjum hans.
Hópurinn sér þannig um
það, að einstaklingarnir skeri
sig ekki verulega út úr og
stuðlar að því að gildismat
þeirra sé sem líkast.
Stjórnendur reyna að sjálf-
sögðu að fá hópa fyrirtækis-
ins til að taka upp venjur, er
skapa góðan starfsanda og
skila góðum afköstum. Venjur
hópanna geta þó oft brotið í
bága við markmið fyrirtækis-
isins og sú regla sem þar ber
hæst er reglan: ,,Þú skalt ekki
skila meiri afköstum en hópn-
um finnst eðlilegt.“
Hawthorne tilraunirnar
frægu bentu þannig til að ráð-
andi væri nokkurs konar fram-
leiðsluhámark. Það kom m.a.
fram í því, að þótt afkasta-
geta einstaklinganna væri mis-
munandi. voru dagleg afköst
þeirra mjög svipuð og það
jafnvel þótt um ákvæðisvinnu
væri að ræða.
Einstaklingarnir kusu þann-
ig fremur gott samkomulag við
hópinn en þá viðbótarpeninga,
sem aukin afköst hefðu skilað
þeim. Skýringar á því hvers
vegna afköst eru takmörkuð,
virðast helzt vera, að vinna
verði fyrir færri ef afköstin
aukast og í öðru lagi, að álagið
verði of mikið fyrir þá, sem
eldri eru eða hafa minni af-
kastagetu, ef afkastamarkmiðið
er almennt hækkað.
Þegar neðstu þörfunum í
pýramídanum hefur verið full-
nægt, fer einstaklingurinn að
finna fyrir þörfunum í næsta
82
FV 1 1973