Frjáls verslun - 01.01.1977, Blaðsíða 37

á okkur, en við önnumst síðan
dreifingu á hafnirnar.
Ég spurði Hjalta að lokum
hvernig sumarferðunum væri
háttað, því greina mátti Flat-
eyri á bakborða framundan í
snjókófinu. Hann sagði að á
sumrin væru Djúpferðir þrjá
daga í viku. Svo eru ýmsar
auka- og leiguferðir aðallega
með ferðafólk og hefðu þá ver-
ið teknir allt upp í 200 farþegar
með í ferðir.
0 í mjólkurbíl
til Þincjeyrar
Þannig vildi til þennan dag
að mjólkurbíllinn sem flytur
mjólkina úr Dýrafirðinum í
Holt var staddur á bryggjunni
á Flateyri, enda þurfti bílstjór-
inn, Páll Önundarson, að ann-
ast útréttingar fyrir héraðs-
skólann á Núpi.
Far með mjólkurbílnum var
auðfengið og hafði ég auk þess
betri tíma en ég hafði reiknað
með til að ræða við kaupfélags-
stjórann á staðnum. Má geta
þess að hann taldi að samgöng-
urnar við staðinn hefðu lagast
stórlega eftir að Vængir hófu
reglubundið flug til Flateyrar.
— Vængir hafa þjónað okk-
ur mjög vel og halda uppi
reglubundnu flugi þegar fært
er og ekki eru uppi innan-
félagsdeilur hjá þeim. Skipa-
ferðir mættu vera tíðari hjá
Ríkisskip, en þær eru ekki
nema tvisvar í mánuði, sagði
Gylfi.
Á leiðinni inn Önundarfjörð
var þæfingsfærð þótt allt gengi
greiðlega. Páll bílstjóri sagði
að þetta gæti ekki kallast snjór
þó að hann væri nógur til
að valda umferðaröngþveiti í
Reykjavík. Gemlufallsheiði,
sem liggur milli Önundarfjarð-
ar og Dýrafjarðar, var greið-
fær, enda auð að kalia. Páll
sagði að það kæmi oft fyrir
að þótt heiðin væri fær væri
ófært milli bæja í Önundar-
firði. Og þá væri einnig vel
fært í Dýrafirði enda snjólétt-
ara þegar sunnar drægi.
Við stönsuðum í klukkutíma
á héraðsskólanum að Núpi og
þáðum kaffisopa. Páll ók síðan
Svona ferðast menn um götur
Flateyrar.
i ■
§ Vegir mokaðir
hálfsmánaðarlega
— Vegur fyrir fjörðinn er
mokaður ákveðinn dag hálfs
mánaðarlega og ef veður er
slæmt þann dag er ekkert mok-
að þann mánuðinn. Þá er eina
ráðið að fara á báti yfir fjörð-
inn til að pósturinn komist
áfram því flugið leggst ekki
niður í heilan mánuð. Það vant-
ar alltof mikið upp á að sveit-
inni sé haidið opinni með tíðari
mokstri.
Veðrið hafði lagast eftir að
ég kom í Dýrafjörðinn. í ljósa-
skiptunum mátti greina fagran
fjallahringinn þar sem útlín-
PáU
Onundar-
son, bíl-
stjóri á
mjólkur-
bílnum úr
Dýrafir'ði.
með mig að Gemlufalli en Skúli
Sigurðsson bóndi tók við póst-
inum sem þurfti að fara til
Þingeyrar. Skúli bauð mér upp
á kaffi áður en við héldum af
stað í jeppanum hans en þaðan
eru rúmir 30 km til Þingeyrar.
Skúli sagðist vera búinn að
keyra póstinn um sveitina í 25
ár og aðallega væri það póstur-
inn sem fer til héraðsskólans.
Hann kvaðst alltaf taka farþega
með þegar svo bæri undir. Það
er alltaf einn og einn sem reyn-
ir að komast á milli þegar ekki
er flogið, einkum fólk í sveit-
inni eða skólakrakkar sem
koma með Djúpbátnum. Ann-
ars hafa þessir flutningar dreg-
ist mjög saman eftir að Hörður
byrjaði reglulegar flugferðir
frá ísafirði. Þá kemur fyrir að
Flugfélagið getur flogið hingað
þótt ófært sé á ísafirði.
urnar skáru sig frá himninum.
Næturhúmið seig óðfluga á.
Innar í firðinum sá ég vinnu-
ljós handan fjarðarins og innti
ég Pál eftir þeim.
— Það er verið að leggja
byggðalínuna frá Mjólkár-
virkjun vestur yfir fjörðinn. Já,
sagði Páll, það verður langt að
bíða þar til við fáum brú yfir
fjörðinn. Það ætti nú ekki að
vera erfiðleikum háð fyrir
Vestfirði með allt þetta þing-
mannalið á bak við sig að gera
gangskör að því að bæta úr
samgöngum hérna.
Nú komum við að stað sem
Skúli sagði að kallaður væri
Ófæran, en þar féll snjóflóð um
morguninn, sem rutt hafði ver-
ið samstundis þegar fréttist af
því, en hreppstjórinn hafði ekki
komist leiðar sinnar.
Á Þingeyri kvaddi ég Skúla
FV 1 77
37