Frjáls verslun - 01.04.1978, Blaðsíða 53

okkar smekk en t.d. ensk fata-
efni. Það gætir í þessum
munstrum áhrifa frá Italíu,
þar sem munsturgerð stendur
mjög framarlega.
F.V.: — Verður enn vart til-
hneigingar hjá mönnum til að
ganga í sömu fötunum þar til
þau eru gatslitin eða vilja menn
fleiri sett til skiptanna?
Björn; — Innkaupahættir
hafa mjög mikið breytzt og sal-
an dreifist á allt árið nokkuð
jafnt nú orðið í stað þess að
áður voru föt helzt keypt fyrir
jóiin. Hin yngri kynslóð er með
þvi markinu brennd, að hún
slítur ekki út fötum og kaupir
meira eftir tilfinningunum ef
hún á fyrir þeim.
F.V.: — Hve margir vinna
hjá Sportveri, við sjálfa fram-
duga okkur miklu lengur en
raun varð á.
í verksmiðjunni er sérstök
deild, sem annast framleiðslu
á Lee Cooper-fatnaði og hún
skilar um 5000 buxum á mán-
uði. Sú framleiðsla fer fram
allan ársins hring og þá eru
framleiddar mismunandi gerðir
eftir árstíðum. Hér saumum við
að meðaltali 250 Lee Cooper-
buxur á dag og 40 sett af karl-
mannafötum.
F.V.: — Hvernig hcfur tekizt
að fá hæft starfsfólk í vinnu
sem tryggji vöruvöndun við
saumaskapinn?
Björn: — Það hefur tekizt
sæmilega og fer batnandi. Þró-
unin í þá átt hefur verið veru-
leg. Nú er Iðnskólinn kominn
með sérstaka fataiðnaðardeild,
orði. Og núna um þessar mund-
ir erum við að koma á persónu-
legum bónus innan hópsins,
þannig að þær beztu og dug-
legustu fái að njóta sín í hópn-
um.
Það er óhætt að segja, að
kaupið hér er almennt í ákvæð-
isvinnunni 30-—60% hærra en
Iðjukaupið.
F.V.: — Hvernig er þá vinnu-
tíma háttað?
Björn: — Hann er þessi
vanalegi, frá 8.00—16.15. Það
er stöku sinnum unnin yfir-
vinna, t.d. þarf sníðadeildin
stundum að vinna lengur til að
verkefni fyrir saumadeildina
séu næg. En það er ekki föst
yfirvinna.
F.V.: — Eru konurnar hér
yfirleitt við störf allan daginn
Á fatasýningu í Lído við Skaftahlíð 1965, Hægfara
breytingar eru í karlmannatízkunni en samt má
glögglega sjá að hér er gömul tízka á ferð.
Sýnd
föt
frá
Sport-
veri á
tízku-
sýningu
í
Laugar-
dalshöll.
eða þurfa útivinnandi húsmæð-
ur kannski að skipta deginum?
leiðsluna og í verzlununum?
Björn — Það eru um 95
manns samtals, sem koma við
sögu í öllum rekstrinum, þar af
18 í verzlununum.
F.V.: — Hvaða starfsemi er
það, sem fram fer liér í aðal-
stöðvunum við Vitastíg og
Skúlagötu?
Björn: — Hér höfum við
miðstöð fyrir skrifstofurekstur-
inn í fyrirtækinu, þar á meðal
allt bókhald og viðskipti við
banka. Og hér er öll verk-
smiðjustarfsemin. Húsnæðið er
samtals 1500 fermetrar og það
er að verða alltof lítið, átti að
þar sem verkstjórar fyrir fata-
iðnaðinn eru sérstaklega
menntaðir. Ég vænti góðs af
því starfi, sem er byggt upp á
fyrirmyndum frá Norðurlönd-
unum.
F.V.: — Hvað fær saumakona
að jafnaði í laun fyrir störf sín
í þessari verksmiðju?
Björn: — Hér er unnið eftir
taxta Iðju en við höfum tvenns
konar ákvæðisvinnu. í jakka-
og buxnadeildinni, sem tilheyr-
ir fötunum, vinna stúlkurnar
eftir persónulegu akkorði, tíma-
mældu, en Lee Cooper-deildin
vinnur aftur á móti í hópakk-
Björn: — Það er ekki mikið.
Aðallega eru þetta heilsdags-
stúlkur.
F.V.: — Ef við víkjum svo
aftur að hinum almennu vanda-
málum íslenzks iðnaðar.
Björn: — Ég vil í því sam-
bandi aðeins benda á, að það
hefur þótt nauðsynlegt að setja
sérstök lög fyrir þær verk-
smiðjur, sem ríkið og erlendir
aðilar reka hér á landi. Enginn
erlendur aðili myndi nokkurn
tíma ljá máls á því að hefja
iðnrekstur á íslandi ef honum
væri gert að búa við sömu
rekstrarskilyrði og íslenzkum
FV 4 1978
53