Frjáls verslun - 01.04.1978, Blaðsíða 91

annað, skammturinn, — Hver
maður mátti kaupa 5 plötur af
krossviði. Til þess að koma
þessari innréttingu saman
þurfti ég að fara um þæinn að
leita að 4 mönnum sem gætu
keypt fyrir mig 5 plötur hver
og það tókst. Þótt við hlæjum
að þessu nú og spyrjum sjálfa
okkur hver tilgangurinn hafi í
raun verið, þá var þetta ekk-
ert grín hér áður og í skjóli
þessarar ráðstjórnar þreifst
mikil spilling, — svartamark-
aðsbrask var ráðandi, fólk
hamstraði ef það gat og segja
má að öllu hafi verið stolið á
svipstundu ef manni varð á að
leggja frá sér spýtu utandyra.
F.V.: — Hvað voru þið lengi
á Nönnustígnum?
Björn: — Þar vorum við
fram til ársins 1959. Þá hafði
ég fengið lóð við Reykjavíkur-
veg númer 68. Haftastefnan
sem þá var enn við líði setti
okkur þá kvöð að flatarmál
hússins mætti ekki fara yfir
100 fermetra. Það lýsir ef til
vill vel virkni þessarar stefnu,
að það virtist ekki skipta
nokkru máli hvað húsið mátti
vera að rúmtaki. 100 fermetrar
voru það sem öllu máli skipti
þótt ég hefði fært rök fyrir því
að húsnæðið þyrfti að vera 300
fermetrar á einni hæð til þess
að henta starfseminni. Því varð
það úr að við byggðum 3 hæðir
sem hver um sig var 100 fer-
metrar og þá var „kerfið“
ánægt. Það svndi sig afturámóti
fljótt að bað húsnæði hentaði
ekki starfsemi okkar og varð
okkur fjötur um fót.
FYRSTI VERKTAKINN í
STRAUMSVÍK
Á árunum 1960—1970 var
starfsemin all umfangsmikil.
Við vorum með verktakastarf-
semi, byggðum mörg hús hér í
Hafnarfirði og rákum bygging-
arvöruverzlun um tíma. Þegar
mest var um að vera voru 63
starfsmenn hjá okkur, en þá
vorum við farnir að vinna við
stór verkefni í Straumsvík. Það
má geta þess til gamans að við
vorum fyrsti innlendi verktak-
inn sem vann útboðsverk í
Straumsvík, — við tókum að
okkur nokkur stór verkefni fyr-
Björn Ólafsson
framkvæmdastjóri.
ir sænska verktakafyrirtækið
SIAB, sem annaðist flestar
byggingarframkvæmdirnar á
þeim tíma þar syðra.
Fyrir um það bil 10 árum
hættum við allri útivinnu. Við
höfum siðan verið í framleiðslu
á útihurðum og gluggum að
mestu leyti og eingöngu eftir
að við fluttum hingað í nýja
húsið.
F.V.: — Hvað er þetta hús
stórt sem þið eruð í nú?
Björn: — Fyrsti áfanginn,
það sem upp er komið, er 1400
fermetrar og allt á einni hæð
nema skrifstofubyggingin
hérna í endanum sem er á.
tveimur hæðum. Siðan erum
við búnir að steypa grunninn
fyrir 2. áfanga sem verður 500
fermetra bygging þvert á þá
sem fyrir er. Síðan gerum við
ráð fyrir að bygeja sérstaka
efnisgeymslu á næstunni. Lóðin
sem við höfum til umráða er
4000 fermetrar.
Hér erum við með mjög full-
komnar og afkastamiklar vélar
og framleiðum allt árið úti-
hurðir, þ.m.t. svalahurðir og
bílskúrshurðir og glugga. Hjá
okkur hefur framleiðslan verið
stöðug og langt frá því að við
gætum annað eftirspurninni.
Gluggarnir eru allir framleidd-
ir úr stöðluðum ,,prófíl“ en
samt er það nú svo að arkitekt-
ar vilja oft gera á þessu hinar
og þessar breytingar þannig að
ekki er með góðu móti hægt að
framleiða glugga á lager. En
vegna þess hve vélarnar eru
góðar þá tekur þetta sáralítinn
tíma þannig að afgreiðslufrest-
ur á gluggum, sem við fram-
leiðum eftir teikningum, er
sjaldan meiri en 3 vikur.
F.V.: — Hvenær fluttuð þið?
Björn: — Við byrjuðum á
byggingunni í ágúst 1976 og
fluttum inn nákvæmlega ári
síðar.
F.V.: — Hvernig hefur ykk-
ur gengið að fá iðnaðarmenn í
gegn um árin?
Björn: — Það hefur yfirleitt
gengið vel og við höfum verið
ákaflega lánsamir í okkar ráðn-
ingum. Hér starfa nú 19 manns
að staðaldri. Þegar litið er til
þessara 30 ára í sögu fyrirtæk-
isins er það ánægjuleg tilviljun
að við höfum útskrifað ná-
kvæmlega 30 húsasmiði á þessu
tímabili eða einn nema á ári.
Margir af okkar starfsmönn-
um hafa starfað hér í áratug,
sumir í tvo áratugi. Það er ekki
lítils virði fyrir fyrirtæki eins
og okkar að hafa góða starfs-
menn og ekki síður mikilvægt
fyrir fyrirtækið að geta haldið
starfsmönnum ánægðum í
lengri tíma. Því fylgir rekstrar-
öryggi sem tryggir vöxt og við-
gang félagsins.
Að lokum langar mig að geta
þess að ég tel nú vera að byrja
þá þróun í iðnmennt hérlendis,
sem með tímanum muni tryggja
atvinnulífinu iðnaðarmenn með
notadrýgri menntun en hingað
til hefur verið. Með fjölbrauta-
skólunum tel ég að farið hafi
verið inn á rétta braut. Þar fá
unglingar að kynnast þeim at-
vinnugreinum nokkuð, sem til
greina koma við val á náms-
braut, en með því og aukinni
verkmenntun í verkskóla er ég
ekki í vafa um að t.d. fram-
leiðsluiðnaðurinn muni fá enn
betur menntaða starfskrafta.
Gallinn á þeirri iðnfræðslu sem
við höfum búið við fram að
þe^su, er fyrst og fremst sá að
hún hefur ekki fylgst með
þeirri þróun sérhæfingar, sem
átt hefur sér stað að undan-
förnu.
FV 4 1978
91