Frjáls verslun - 01.12.1978, Qupperneq 29

Þaö má gjarna koma því að í
þessu sambandi, aö við teljum þaö
hreina firru að ætla aö bjarga iðn-
aöi hér meö því aö hætta við tolla-
lækkanir. Þaö er ömurlegt úrræöi,
aö ætla að fórna útflutningi þeim
sem viö íslendingar eigum mögu-
leika á til EBE-landanna fyrir þá
fáu aðila, eins og okkur, sem tollar
hafa áhrif á. Fremur ætti aö reyna
aö jafna þetta með aukinni lána-
fyrirgreiðslu.
Samkeppni frá þriðja heiminum.
Þarna kemur einnig inn í dæmið
innflutningur frá þriðja heiminum.
Þar skipta vinnulaunin sköpum,
því þar eru laun ef til vill 1 /20 þess
sem hér er. Þaö er óheyrilegt aö
ætla okkur aö keppa við slíkt. Aö
vísu er frjáls verslun góð, en þetta
er bara ekki frjáls verslun, ef niður í
dæmiö er fariö.
Þaö hefur víöast í heiminum
orðið til úrræöa að setja innflutn-
ingi frá þriöja heiminum ákveðin
mörk. Öll nágrannalönd okkar
hafa gert þaö og við þurfum að
koma á einhvers konar kvóta hjá
okkur líka. Þaö er mun brýnna mál
heldur en að fresta gildistöku
tollasamninga.
íslensk fataframleiðsla hefur
sérstöðu, miöað viö þessa sömu
framleiðslu erlendis. Við erum yf-
irleitt mörgum mánuöum á undan
hér í tísku. Það stafar einfaldlega
af því aö viö erum svo litlir. Viö
getum farið og skoöaö tískusýn-
ingar aö hausti og komiö meö þá
línu sem þar er mörkuö í sölu eftir
einn eöa tvö mánuöi. Stóru fyrir-
tækin erlendis verða aftur á móti
ekki komin meö þetta fyrr en undir
vor. Er þetta í samræmi viö þá
staðreynd aö viðskiptavinir okkar
eru ákaflega fljótir aö taka við sér
og fylgjast vel meö í tískublöðum
og á annan hátt. Sennilega er líka
íslenski neytandinn einhver sá
kröfuharöasti sem um getur.
Smæð okkar kemur til góða.
Til nánari skýringar þessu má
geta þess, aö smæð okkar kemur
til góöa á flestum sviöum. Ef til
kemur eitthvert nýtt efni, svo sem
að tískan breytist úr flaueli yfir í
ullarefni, þá þurfa verksmiöjur er-
lendis aö koma heilmikilli fram-
leiðslu af stað, til þess aö markað-
urinn fái rétt efni. Viö erum svo
smáir og þurfum svo lítið af efnum,
miöaö viö þaö sem flestir erlendir
framleiðendur panta, aö okkur er
gjarna potað inn í. Þá munar ekk-
ert um að selja okkur þetta smá-
ræði, á þeirra mælikvarða, þótt
þeir geti ekkert gert fyrir þá sem
mikið þurfa, fyrr en eftir nokkra
mánuöi.
Nú er ný lína aö koma út hjá
okkur. Þar er mest um að ræöa
ullarefni, þaö er flannel, tweed og
fleira. Sveiflan er í þá áttina núna.
Annars eru sveiflur örar, sem betur
fer og því miöur, því það bæöi
heldur okkur fljótandi, svo og
veldur þaö vandkvæðum.
Þaö erfiöasta hjá okkur er þaö
hversu illmögulegt er að gera
áætlun. Viö vinnum svo að segja
frá degi til dags og þá er erfitt að fá
fyrirgreiöslur í bönkum. Hins vegar
má vel skilja þaö hversu bankar
eru tregir, því íslendingar eru
ákaflega skuldseigir og viö áreiö-
anlega meö þeim skuldseigari hér.
Það sem þyrfti aö koma væru
auknar fyrirgreiðslur frá hinu op-
inbera. Þar er ekki verið að biöja
um gjafir, aðeins aö liðkaö sé til.
Söluaukning 100%.
Hjá okkur hefur söluaukning á
einu ári nú oröið 100%. Við erum
sannfærðir um aö meö aukinni
vélvæöingu og hagræðingu,
mætti gera hér hluti á þessu sviði,
sem í dag kunna að virðast ótrú-
legir. Þetta stafar af því aö vinnu-
kraftur hér er hreint frábær, þótt
hann sé ekki of vel launaður. Viö
búum til dæmis aö því að hafa
verulega góöan mannafla, sem
hefur bjargaö okkar fyrirtæki.
Uppistaöan í fyrirtækinu er starfs-
fólkið. Þaö þýðir ekkert að hafa
fullkomin tæki, ef það er lélegt.
Þeir sem reka fyrirtækið eru númer
tvö, þótt þeir verði auðvitað að vita
hvað þeir eru aö gera.“
29