Frjáls verslun - 01.04.1983, Blaðsíða 51

I
'aa Minni-Vatnsleysu. Hér er hann með einn
tvítugt. Þar að auki var þetta
skemmtilegt og var góð lífs-
, reynsla.
Helgi Bergs var þá forstjóri
Sláturfélagsins. Hann var
eiginlega mín stoö og stytta og
okkur varð afskaplega vel til
vina alla tíð.
Ég yfirgaf svo Hrossadeild-
ina og hélt til náms á Laugar-
vatni fyrsta veturinn sem sá
skóli starfaði 1928—29.
— Lærðurðu eitthvað sem
^ gagnvarað?
— Maður lifandi, já. Þar var
hægt að læra enda mjög góðir
kennarar. Sr. Jakob Jónsson
var skólastjóri þennan eina
vetur. Guðmundur Ólafsson
var yfirkennari, einstakur
kennari í málum, sögu, ís-
lensku og fleiru. Þarna voru
grísanna. Myndin líklega frá 1958.
líka afbragðs nemendur eins
og Páll á Hnappavöllum Þor-
steinsson. síðar alþingismað-
ur. Við vorum aðeins tveir úr
Reykjavík, Gunnar, fermingar-
bróðir minn og leikbróðir af
Óðinsgötunni og Spítalastígn-
um, Guðmundsson síöar for-
stjóri Sinfóníuhljómsveitarinn-
ar.
Eftir þennan eina vetur á
Laugarvatni fór ég aftur til
Sláturfélagsins og var þar til
1934. Ég tók aftur við stjórn í
Hrossadeildinni, en var fljót-
lega færður milli deilda og það
má heita, að ég hafi alls staðar
komið við og verið allra gagn
hjá SS. Ég lærði kannski ekki
minnst á því.
Það var sama hvert litið var
— til verslananna, kjötvinnsl-
unnar, skrifstofunnar eða ann-
arra deilda, í hverri stöðu voru
stakir heiðursmenn. Það var
mikill skóli og margt af því að
læra að starfa með þeim. Sam-
viskusemin var þeirra æðsta
boðorð og maöur lærir hvergi
meira en að vera með og starfa
með góðu og heiðarlegu fólki.
Afbragð allra hinna var svo
forstjórinn Helgi Bergs, alveg
sérstakur maður.
— Uppvaxtarár þín?
— Ég fæddist 1911 að Holti
undir Eyjafjöllum. Foreldrar
mínir voru Katrín Jónasdóttir
frá Melhól í Meðallandi og
Guðmundur Þórarinn Svein-
björnsson. Þau voru vinnuhjú
hjá Kjartani prófasti þar. Ég
kom til Reykjavíkur á 1. ári og
ólst upp hjá móöur minni. því
hún giftist aldrei. Vió áttum
víða heima í Reykjavík. Hún var
vinnuhestur mikill og fór víða,
var kaupakona og ráðskona á
Rauðará, Varmá og Suður-
Reykjum í Mosfellssveit og síð-
ar. t.d. Melshúsum á Seltjarn-
arnesi og aö Elliðavatni hjá
Emil Roksteð. Þar vorum við
frostaveturinn 1918. Þá sváfu
allir í peysum og höfðu vettl-
inga á nóttunni. Ég var alltaf
með henni og öll mín uppvaxt-
arár voru dásamleg. Það hittist
alltaf svoleiðis á, aö maður
kynntist aldrei og var aldrei hjá
öðru en góöu fólki.
— Og þú hefur snemma
byrjað að vinna?
— Já, ég ólst upp viö það að
lífið er vinna. Blaðasala lá best
við í byrjun og flestir strákar
byrjuðu á henni. Ég seldi Vísi
og fékk einn eyri fyrir eintakið.
Það var 20% því blaóið kostaði
5 aura. Svo seldi ég Grallar-
ann, Harðjaxl og Kvöldblaðiö,
þessi frægu blöð sem eitthvað
var upp úr að hafa.
Grallarinn gaf vel af sér.
Honum svipaði til Harðjaxlsins
I
43
á.