Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1957, Síða 2

„ — en enginn kenndi mér eins og þd
hið cilífa og stóra, kraft og trú,
vé gaf mér svo guðlegar myndir".
M. Joch.
Á altaristöflu einni er mynd af
fæðingu frelsarans. Það er mið nótt
en bjart sem á Ijósum degi. Hvar eiga
hinir mildu geislar upptök sín, er lýsa
upp ásjónur Maríu, Jósefs og fjárhirð-
anna? Þeim stafar öllum frá jötunni.
Þar er uppspretta ljóssins. í því ljósi
verða öll önnur ljós myrkur.
Eg sé fyrir mér aðra mynd. Þegar
eg var barn var mér eitt sinn gefið
Jólakort með mynd af manni, konu og
barni. Konan sat undarlegan relð-
skjóta, sem fólk nefndi ösnu, og
vafði sofandi barn að brjósti sér, en
maðurinn gekk við staf og teymdi ösn-
una. Umhverfis þau var bylgjótt sand
auðn, sem minnti á ómælishaf.
Þá var mér sögð sagan af flótt-
anum Jil Egyptalands, er englll drott-
ins vltraðist Jósef í draumi og sagði
honum að sótzt væri eftir iífi barnslns;
og Jósef flúði með barnið og móður
þess eftir tilvísan engilsins. Og þegar
hættan var liðin hjá snéru maður, kona
og barn heim aftur undir vernd himn-
anna.
Þessi frásögn gaf jólakortinu mínu
margfalt gildi, eg geymdl það eins og
dýrgrip i púltinu mínu. Þó átti þessi
jólamynd eftir að geymast lengst í hug
skoti mínu og grópast þar að lokum
óafmáanlega af sérstöku tilefni:
Það var mörgum árum selnna. Eg
var á ferð um eyðilegan fjallveg ásamt
fólki, sem var í leit að nýjum heim-
kynnum. Það hafði dregizt aftur úr, eg
settist á stein og beið. Þegar eg leit
upp bar samferðafólkið i dökka sand-
öldu. Kona sat hest og var með sofandi
barn i fanginu, maður teymdi undlr
þeim, valdi veginn af stakri umhyggju
og studdist við birkilurk á göngu sinnl.
Eg hrökk upp eins og af dvala.
Þarna var gamla jólamyndin min orðin
að lifandi lífi. Þetta var eins og vitrun,
eins og nýr heimur opnaðist sjónum
mínum, likt og þegar vér skynjum haf-
djúpið í dropanum og eilifðina i and-
ránni. Og eg hugsaði á þessa leið:
Hverju skiptir þjóðerni manns og
konu, hverju skiptir hvaða barn það er,
öll eru þau guðs börn, hverju skiptir
hvorv það er asna eða hestur, hvort
það er austurlenzkur hirðisstafur eða
íslenzkur birkilurkur, sem stuðst er við
hvort sandauðnlr Austurlanda eða
fjallvegir íslands «ru i baksýn. Það
gerir engan mun. Það eltt sklptir öllu,
að hér er á ferð samnefnari alls mann
lifs á jörðunni, hér er lifandi gjörð
myndin eilífa af vegferð manns, konu
og barns allra tíma og allra þjóða. Hér
birtist drottinn sjálfur í draumi for
eldranna um barn allra aida, og gerir
þann draum að veruleika, bægir frá
hættum í svefni og vöku, vakir yfir
öllum og leiðir alla styrkri hendi á lífs-
ins veg.
Enn hafa mörg ár liðið síðan mér
vítraðist það að jólamyndin mín er lif
af lífi allra manna á öllum timum, eins
og Jesús er lif af lifi guðs, ljós af hans