Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1957, Blaðsíða 11

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
871
. innskt landslag
hinum vísu feðrum borgarinnar. Siðan
vék hann mér afsiðis inn í klefa nokk-
urn, þar sem geymd voru ýmis skjöl
og skilríki, auk annars. T. d. var þar
málverk eftir Guðmund frá Miðdal.
Hafði hann gefið borginni það. Loks
tók húsvörðurinn bók mikla og fagra
í bláu skinnbandi með fjölda mynda:
„Helsingfors, höfuðborg vor“, og gaf
mér. Annað eintak hlaut Kristján að
gjöf. Vorum við hinir einu gestanna
sem var sýnd þessi vinsemd. Kvöddum
við svo þennan öðling með þökkum og
óskuðum þess, að draumur hans um að
heimsækja ísland ætti eftir að rætast.
Var nú að því komið, að samkvæmið
leystist upp. Aður en það yrði, kom é
fund minn aldið skáld finnskt með al-
skegg. Sagði spámaðurinn, að sig
dauðlangaði til að tala við mig. En
skilnaðarstundin var að renna upp.
Kvaðst sjáandi þessi vera mikill vinur
Stefáns Einarssonar prófessors. Bað
mig fyrir mjög góða kveðju til hans og
vildi helzt ekki sleppa mér. Því miður
hef eg nú gleymt nafni þessa elskulega
skálds, sem eg gat ekki veitt aðra úr-
lausn en þá að sitja við hlið hans í bíl
heim að hótelinu og tala við hann þá
litlu stund.
Fulltrúar borgarstjórans gerðu ekki
endasleppt við gesti sína. Hverjir ætli
hafi staðið á járnbrautarpallinum
morguninn eftir, áður en lestin lagði af
stað til Savonlinna, aðrir en vinir min-
ir og borðfélagar úr veizlunni? Þeir
voru komnir til »ö kveðja. Fátt gleðwr
ynnilegar en svona hugsunarsemi. Og
hefst nú skemmtiþáttur ferðarinnar.
Yrjö Soini var fararstjórinn, og fórst
honum það hlutverk með miklum
ágætum, enda gamalvanur skipulags-
stjóri ferðalaga í Finnlandi. Eg naut
þess heiðurs og þeirrar ánægju að hafa
frú hans að sessunaut mestan hluta
leiðarinnar milli Helsingfors og SavonA
linna. Spurði ég hana um börn þeirra
hjóna, sem hún sagði að væru jafnvel
um of kappsöm við nám að vetrinum,
en dveldust í sveit á sumrin. Ég bað
frúna, sem er finnskumælandi,
en talar einnig mjög vel sænsku,
að segja mér til í móðurmáli
sinu. Tók hún því vel, og hófst þegar
kennslan. Eg fékk t. d. að vita, að
mjólk er meido á finnsku, brauð leipá,
já gullo og þökk kidos. Notaði eg þegar
kunnáttu mína, en framreiðslustúlkan
brosti, svo að andlitið ljómaði. Fáar
ásjónur hef eg séð geisla sem hennar.
Hamingjusamir eru þeir menn, sem
ferðast með þessari lest, á meðan hún
gengur þar um beina.
Ólík þessari stúlku var kynsystir
hennar í Savonlinna, sem helzta blað
kaupstaðarins sendi m. a. á fund okk-
ar Kristjáns til viðtals. En gaman var
að henni. Hún skildi varla orð i
sænsku. Viðræðan gekk betur á ensku.
Vandræðaleg og feimin, líkt og íslenzk
sveitastúlka frá fyrri tíð, sagði hún
hvað eftir annað: „Hvers á eg nú að
spyrja?“ Við mættum henni nokkru
seinna á götu í bænum. Hún brosti.
Rétt á eftir mættum við skáldkonunni
Solveigu von Schoultz frá Helsingfors.
Hún stakk upp á því, að við gengjum
með sér um bæinn og skoðuðum hann.
Savonlinna þýðir „Nýhöll“ og er stund-
um nefnd „borgin á eyjunum". Er hún
yndislegur staður, alls staðar trjágróð-
ur, blóm og vatn. Húsin standa svo
strjált, að bærinn minnir meir á sveit
en kaupstað, þó að hann sé eitthvað
á stærð við Akureyri.